Καλημέρα!
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν -ημερολογιακά – το τελευταίο του φετινού καλοκαιριού.
Βέβαια γνωρίζουμε καλά ότι στην χώρα μας και ο Σεπτέμβριος περισσότερο θεωρείται καλοκαιρινός παρά φθινοπωρινός μήνας.
Αυτό το λέμε για να μην αποθαρρύνουμε κάποιους που θέλουν να κάνουν τις διακοπές τους τελευταία στιγμή.
Όπως και να έχει το καλοκαίρι σιγά σιγά φεύγει.
Κατά γενική ομολογία ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι.
Από τη μια ο κόσμος που ήθελε να ξεχάσει το “άδειο” καλοκαίρι του 2020 και από την άλλη η προσοχή, αφού η πανδημία είναι ακόμη εδώ.
Με όλα αυτά είναι σαφές ότι το καλύτερο θα ήταν του χρόνου τέτοιο καιρό να μιλάμε μόνο για… παραλίες και όχι για νοσηλείες!
Υγεία μέχρι του χρόνου!
Η κούκλα Αμάλ πέρασε από τα Τρίκαλα και πήγε στον υπόλοιπο προορισμό της.
Ήταν ένα δρώμενο περίπου μιας ώρας και τέλος.
Μάλιστα η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη, αφού τέτοιες πρωτοβουλίες έχουν να κάνουν και με τα μικρά παιδιά και πως να αντιμετωπίζουν και την διαφορετικότητα του διπλανού μας.
Έτσι ούτε η… πίστη μας κινδύνεψε, ούτε κάτι άλλο.
Και το λέμε διότι μας περιμένουν μπροστά πολλά προβλήματα και θα πρέπει να αξιολογούμε τα σοβαρά από τα… χαλαρά.
Αν μένουμε στα μικρά, τότε είναι βέβαιο ότι θα χάσουμε τα μεγάλα.
Ας το σκεφτεί ο καθένας και ας μην βγάζουμε την οργή μας σε… κούκλες και άλλα τέτοια αντικείμενα.
Πως το έλεγε ο Βάρναλης: Μη χτυπάς τον αδερφό σου—τον αφέντη τον κουφό σου!
“Ο Καλημεράκιας”
