Καλημέρα!
Η πανδημία δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο στην καθημερινότητα των πολιτών.
Ο αθλητισμός είναι ένα κομμάτι, κυρίως ο ερασιτεχνικός, που έχει πληγεί βάναυσά αυτό το χρονικό διάστημα.
Τα πάντα είχαν παγώσει και είναι σαφές ότι βλέποντας την επιστροφή στην δράση, την ίδια στιγμή βλέπεις κάποιος και χαρούμενα πρόσωπα αθλητών.
Ιδιαίτερα για την περιοχή των Τρικάλων είχαμε στην κυριολεξία μείνει πίσω όσο αφορά τον τρόπο διαχείρισης μιας πρωτόγνωρης κατάστασης.
Αυτό ήταν λογικό, αφού ο καθένας ήθελε να δείξει υπευθυνότητα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ώστε να επιστρέψουν οι αθλητές με ασφάλεια στα γήπεδα.
Όσο για τα… χαμόγελα των κοριτσιών του ΑΟΤ; Απόλυτα φυσιολογικά, αφού δεν είναι μόνο η νίκη, αλλά και η χαρά του παιχνιδιού.
Αρχίζει πλέον και γίνεται τραγική η ιστορία που μπορεί να διηγηθεί ο καθένας μας στην πόλη για απώλεια φίλου, γνωστού ή συγγενή από τον κορονοϊό.
Κάτι που μέχρι πέρυσι τέτοια εποχή έδειχνε είδηση, με τον χαμό κάποιου συμπολίτη, δυστυχώς πλέον είναι κάτι το αναμενόμενο.
Πολλά και πρόσφατα τα παραδείγματα, αλλά ας αναλογιστούμε ο καθένας από εμάς τι μπορούμε να κάνουμε.
Ας δούμε την κατάσταση με ψυχραιμία και ας προχωρήσουμε στην καθημερινότητά μας.
Όπως και να το κάνουμε δεν είναι η εποχή για διχασμό, αλλά για λογική.
«Ο Καλημεράκιας»
