Καλημέρα!
Το πόσο «σκασμένος» είναι ο κόσμος με όσα συμβαίνουν στη εποχή της πανδημίας, φαίνεται από την καθημερινότητα.
Η ανάγκη για να βρει κάποιος μια διέξοδο ως ψυχική ανάταση είναι ορατή.
Ακόμη και με πράγματα απλά, όπως μια γιορτή και ένα πανηγύρι.
Η συμμετοχή του κόσμου όσο περνάνε οι μέρες γίνεται όλο και πιο έντονο και που να μπει Ιούλιος και Αύγουστος που είναι οι μήνες των… πανηγυριών!
Όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Ο κόσμος δεν μπορεί να μείνει απαθείς, δεν είναι ρομπότ χωρίς συναισθήματα, αλλά θέλει να ζήσει τις στιγμές του.
Από εκεί και πέρα είναι σαφές ότι η προσοχή θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Άλλωστε όλα δείχνουν ότι με την πανδημία δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμη.
Μεγάλη κουβέντα γίνεται για την «κάρτα των 150 ευρώ» που δίνει η κυβέρνηση σε όσους 25 ετών και κάτω αποφασίσουν να εμβολιαστούν.
Θα ρωτήσει κάποιος, σας πείραξε και αυτό;
Ίσως να μην μας πείραζε αν ζούσαμε με μια χώρα που οι νέοι μας θα είχαν τις ευκαιρίες για δουλειάς, με χρήματα αξιοπρέπειας.
Εδώ όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή.
Τα νέα παιδιά σχεδιάζουν ένα μέλλον, οι περισσότεροι στο εξωτερικοί, ενώ όσοι μείνουν με βάρκα την ελπίδα.
Έτσι πριν φτάσει η κυβέρνηση στην απόφαση αυτή μήπως θα έπρεπε να ζυγίσει τι σημαίνει πραγματικό κίνητρο;
Και στο κάτω κάτω της γραφής, οι νέοι μας διαθέτουν γνώσεις και μυαλό και ξέρουν ότι για να κάνουν τον εμβολιασμό τους δεν χρειάζονται «δωράκια».
«Ο Καλημεράκιας»
