Καλημέρα αγαπητέ κε Φασούλα. Με τα γεγονότα της επιδημίας δεν σας έγραψα για το καταπληκτικό βιβλίο σας το, «Μαρίνα». Εκτιμώ ότι είναι η πορεία της ζωής σας. Μια κατάθεση ψυχής για όλα όσα ζήσατε εδώ στην Ελλάδα ως νέος και μετά στην Γερμανία ως οικογενειάρχης πια και βιοπαλαιστής. Περιγράφετε συγχρόνως και μαθαίνουμε και την πολιτική κατάσταση και ό, τι αυτό συνεπάγεται στην Ελλάδα του τότε και μετά στην χώρα φιλοξενίας την Γερμανία. Επίσης περιγράφονται με πολύ έντονα χρώματα τα ήθη και έθιμα και οι παραδόσεις που υπάρχουν στην Ελληνική κοινωνία και τις οποίες ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια και οι δύο οικογένειες, του Ντίνου και της Μαρίνας. Σε όλη την πλοκή του βιβλίου οι πρωταγωνιστές γίνονται και ήρωες μας με το ακέραιο του χαρακτήρα τους και την ηθική με την οποία πορεύονται στη ζωή τους και μας προκαλούν τον θαυμασμό μας.
Μου έκαναν εντύπωση τα εξής: Στην αρχή του γάμου, η Μαρίνα, είναι το κυρίαρχο πρόσωπο, η γυναίκα που πρωτοστατεί σε όλα και με δική της πρωτοβουλία δρομολογούνται οι εξελίξεις στη ζωή τους. Ο Ντίνος απλώς ακολουθεί χωρίς έντονες διαφωνίες ή αντιδράσεις έχοντας τυφλή εμπιστοσύνη στη γυναίκα του και μεγάλη αγάπη. Στην πορεία όμως ξεδιπλώνεται και ο χαρακτήρας του Ντίνου και παίρνει την ζωή στα χέρια του. Έχει πολιτική άποψη και κριτική σκέψη. Είναι ολοφάνερο ότι διαμορφώνεται ένας άλλος ώριμος άντρας που αρχίζει να γράφει τις σκέψεις του αδιάκοπα με πάθος και να έχει λόγο για όλα όσα συμβαίνουν γύρω του και σε πολιτικό επίπεδο.
Η Μαρίνα μεγαλώνοντας περνάει σε δεύτερο πλάνο, κάπως κουρασμένη, αλλά ακολουθεί πιστά τον άντρα της. Αυτή η αλλαγή του Ντίνου με εντυπωσιάζει σε όλο το βιβλίο γιατί δεν διαφαινόταν από την αρχή. Επιπλέον η σύνθεση του ποιητικού λόγου με τον γραπτό είναι επίσης εντυπωσιακή και πρωτοπόρα, κάτι που δεν το έχω ξανασυναντήσει. Ο Ντίνος μας, αν και αριστερός και πολιτικοποιημένος θα περίμενε κανείς να έχει περάσει μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, κάτι που για δικούς του λόγους δεν συνέβη. Και κάτι τελευταίο… Δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη υιοθεσία και αυτό με βάζει σε σκέψεις μήπως αποκρύφτηκε… ή δεν εκτιμήθηκε σωστά από την πλευρά μου η αυτοβιογραφία του συγγραφέα. Αυτά τα λίγα από μένα…
Αγαπητέ κε Βάιε Φασούλα, κλείνοντας σε κάθε περίπτωση σας συγχαίρω για το υπέροχο βιβλίο σας το, «Μαρίνα», για τον πολιτικό λόγο που ασκείται στα δρώμενα και ευτυχώς που υπάρχετε και σεις και φωτίζει λιγάκι η ζωή μας…
Καρδίτσα 11/04/2020, Ρίτσα Τσαρούχα.
