(με αφορμή την ονομαστική εορτή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Χρυσοστόμου)
Γεωργίας Αντωνούλα-Τύμπα, Θεολόγου
Ο μικρός Νικόλας είναι μαθητής του νηπιαγωγείου. Τον περασμένο Φεβρουάριο που ο Δεσπότης λειτουργούσε στην ενορία μας, με την ευκαιρία της έλευσης της τιμίας κάρας του Οσίου Δαβίδ, ο μικρός Νικόλας μπήκε στην εκκλησία κρατώντας τη γιαγιά του από το χέρι και με παιδική απλότητα αναφώνησε :”ουάου, ο Δεσπότης φοράει στέμμα!” Όλοι γέλασαν, μόνο η γιαγιά του παρέμεινε σοβαρή. Η γιαγιά, συνταξιούχος φιλόλογος, και μάλιστα με ιδιαίτερη αγάπη στη Βυζαντινή ιστορία, γνώριζε ότι αυτό που είπε ο μικρός Νικόλας είναι ιστορική αλήθεια. Πράγματι η αρχιερατική μίτρα, το ”παλαιολόγειον στέμμα”, ο αρχιερατικός σάκκος, που αντικατέστησε το πολυσταύριο φελώνιο, και η πατερίτσα ήταν αρχικά αυτοκρατορικά ενδύματα. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης τα φόρεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, για να θυμίζει την παλαιά αίγλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να συμβολίζει την εκ νέου ανασύστασή της. Μεταγενέστερα τα χρησιμοποίησαν και οι κατά τόπους αρχιερείς. Κρατώντας στα χέρια τους οι αρχιερείς την αρχιερατική ράβδο, όπως άλλοτε ο Μωυσής το μπαστούνι του, ηγήθηκαν του γένους των Ρωμιών και κατάφεραν να το οδηγήσουν στην ”Έξοδο” από τη δουλεία, στην ελευθερία, μέσα από μια μακρά, κουραστική και μαρτυρική πορεία τετρακοσίων χρόνων.
Αυτό που κατάλαβε η παιδική καρδιά του Νικόλα δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνονται οι δικές μας καρδιές. Γι’ αυτό σε κάθε ευκαιρία, όταν ψάχνουμε να βρούμε κάποιον να φορτώσουμε ευθύνες για τα κακώς κείμενα, καταφερόμαστε εναντίον των λαμπρών αρχιερατικών στολών. Ξεχνάμε πως ”ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός”. Απλώς λάμπει και γυαλίζει συμβολίζοντας τη λαμπρότητα του κοσμικού βασιλιά και πάνω απ’ όλα τη λαμπρότητα του Βασιλέως των Βασιλέων , του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Λόγω του ότι η καρδιά μας δεν είναι σαν του μικρού Νικόλα αγνοούμε και μια άλλη θεολογική αλήθεια, την ”Αποστολική Διαδοχή”. Είναι η αλήθεια που συνειδητοποιούμε κάθε φορά που ο Δεσπότης μας , σε συγκεκριμένο σημείο της Θείας Λειτουργίας μνημονεύει :”…των μακαρία τη λήξει προκατόχων μου αρχιερέων, Σεραφείμ, Στεφάνου, Διονυσίου…”. Τότε καταλαβαίνουμε τι είναι ακριβώς η Αποστολική Διαδοχή. Μια αδιάκοπη συνέχεια αρχιερέων που ξεκινάει από τον Ιησού Χριστό και φτάνει ως τις μέρες μας. Μια τεράστια αλυσίδα της οποίας ο τελευταίος κρίκος για τα Τρίκαλα είστε εσείς Σεβασμιότατε πατέρα μας.
Σεβασμιότατε, σε κάθε οικογένεια τα παιδιά γκρινιάζουν, στενοχωρούν και πολλές φορές κρίνουν τον πατέρα τους με ιδιαίτερη σκληρότητα. Ξέρουν όμως ότι ο πατέρας είναι πάντα εκεί και ότι, όσο να τον πικραίνουν, έχει αγάπη και συγχωρητικότητα. Έτσι και στη μεγάλη οικογένεια της μητρόπολής μας καμιά φορά εμείς, τα παιδάκια σας, σας στενοχωρούμε. Είστε όμως ο πατέρας μας, που αγαπά και συγχωρεί. Κουβαλάτε πάνω σας τις δυο αλήθειες που προαναφέραμε, την ιστορική και τη θεολογική κι εκτός από αυτές κουβαλάτε ως βαρύ φορτίο τις ψυχές όλων μας κρεμασμένες στα κρόσσια του πετραχηλιού σας.
Καλή δύναμη στην άρση του σταυρού σας! Να ζήσετε χρόνια πολλά, χρόνια ευλογημένα και μαζί με το γέροντα Αλέξιο και τους προκατόχους σας αρχιερείς, όταν έρθει η ώρα, να μας παρουσιάσετε ενώπιον του φοβερού βήματος του Κριτού με τα λόγια: ”Ιδού εγώ και τα παιδία α μοι έδωκεν ο Θεός” .
