«Ἐγώ αὐτό παρέλαβα ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο, κι αὐτό σᾶς παρέδωσα: ὁ Κύριος Ἰησοῦς, τή νύχτα πού ἦταν νά παραδοθεῖ στούς σταυρωτές του, πῆρε ψωμί καί, ἀφοῦ ἀνάπεμψε εὐχαριστία, τό ἔκοψε καί εἶπε: ‘’αὐτό εἶναι τό σῶμα μου πού προσφέρεται γιά χάρη σας· αὐτό νά τό κάνετε στήν ἀνάμνησή μου’’. Παρόμοια, ὅταν τελείωσε τό δεῖπνο, πῆρε τό ποτήρι καί εἶπε: ‘’αὐτό τό ποτήριο εἶναι ἡ νέα διαθήκη πού ἐπικυρώνεται μέ τό αἷμα μου. Ὅποτε πίνετε αὐτό τό ποτήριο νά τό κάνετε στήν ἀνάμνησή μου’’» (Α΄ Κορ. 11, 23-24).
Ὁ Μυστικός Δεῖπνος τῆς Μεγάλης Πέμπτης στάθηκε τό ἀφετηριακό γεγονός γιά τή συγκρότηση τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ χριστιανισμός δέν εἶναι μιά ἰδεολογία ἤ μιά Ἠθική, οὔτε μιά «θρησκεία». Εἶναι «ἐκκλησία», σύναξη σέ Δεῖπνο. Στό ἀκοίμητο φῶς τοῦ Ὑπερώου τῆς Ἱερουσαλήμ ὁ Θεός μιλάει γιά τόν Θεό. Ὁ Λόγος γίνεται Σάρκα καί Αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γίνεται Πάσχα. Παραδίδεται στό τραπέζι τῆς ἀγάπης ὁ ἄμωμος Ἀμνός Λόγος. Δίνεται γιά νά μένει. Καί μένει γιατί παραδίδεται γιά πάντα στούς Μαθητές καί στούς δικούς Του.
Ὁ Λόγος Σάρκα εἶναι ὁ Θεάνθρωπος. Εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Πραγματική καί οὐσιαστική ὅλη ἡ ὑπόσταση τῆς Θεότητας εἶναι στό Μυστήριο τοῦ Ὑπερώου· τέλεια καί παροῦσα ὅπως ἦταν, ὅταν βάδιζε στούς δρόμους τῆς Γαλιλαίας. Ἡ ἱερουργία τῆς σάρκας τοῦ Λόγου ἦταν ἁπλή· καί θά παραμένει ἁπλή. Μά πρό πάντων ἦταν μυστική, ἀπρόσιτη στίς λογικές ἔννοιες.
Ὁ Ἄρτος καί ὁ Οἶνος θά κρατήσουν τό μυστικό τοῦ ἄρρητου Λόγου καί θά τό κρατήσουν ὄχι μόνο αὐτό τό βράδυ στό Ὑπερῶο, ἀλλά στήν κάθε ἱερουργία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Μακάρι ὁ ἄνθρωπος νά ἐπιθυμεῖ νά σφραγίσει τίς στιγμές τῆς λαχτάρας του μέ τήν ἀποκάλυψη τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ μέ τό ὁποῖο ὁ Κύριος ἔχει αἰχμαλωτίσει μέσα στό Αἷμα Του τήν ἀνθρώπινη καρδιά.
Ἡ σφραγίδα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου παραδόθηκε στό Μυστικό Δεῖπνο. Τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων τελεσιουργήθηκε καί παραδόθηκε ἀπό τόν Ἴδιον τόν Κύριο! Ὁ Θεός Πατέρας προσφέρει τόν Υἱό Λόγο στή σφαγή γιά τήν ἀγάπη τοῦ κόσμου. Ὁ Θεάνθρωπος Λόγος μέ τή θέλησή Του θυσιάζεται γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ κάθε θνητοῦ. Τό Πανάγιο Πνεῦμα πραγματώνει καί τελειοποιεῖ τή μυστική αὐτή ἱερουργία.
«Λάβετε, φάγετε τοῦτο ἐστί τό σῶμα μου… πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο ἐστί τό αἷμα μου…». Τό Μυστήριο εἶναι γεγονός! Τό Δεῖπνο θά τρέφει τίς γενιές τῶν ἀνθρώπων μέ Σῶμα καί Αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχει καμμιά ἄλλη δωρεά πού μπορεῖ νά τήν ὑποκαταστήσει; Στήν Ἁγία Τράπεζα τῆς Ἐκκλησίας ὁ πιστός βρίσκει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Βρίσκει αὐτόν τόν ἴδιο τόν Κύριο τοῦ Ὑπερώου! Τί ἄλλο ὕστερα ἀπό αὐτό τό «εὕρημα» εἶναι σέ θέση νά συγκινήσει καί νά γοητέψει τήν ἀνθρώπινη καρδιά;
Ἄς μή κοιμόμαστε τόν ὕπνο τῆς Ἱερουσαλήμ· ἄς ξυπνήσουμε ἀπό τόν διπλό τῆς ἁμαρτίας ὕπνο! Ἄς πάμε στό Ὑπερῶο. Ἐκεῖ ὁ Χριστός εἶναι ἡ τροφή καί ἡ δύναμή μας. Ἐκεῖ ὁ Χριστός εἶναι τό Φάρμακο γιά ὅλες τίς ἀσθένειες τῆς ψυχῆς μας. Ἐκεῖ, ἀκόμα, ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀρραβώνας γιά τούς γάμους τῆς ψυχῆς μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέ τό Νυμφίο Χριστό.
Χριστιανέ, χριστιανή, πού βλέπεις αὐτές τίς φτωχικές σκέψεις μου, μή λησμονεῖς κάτι σημαντικότατο πού συνέβη τό βράδυ ἐκεῖνο στό Ὑπερῶο τῆς Ἰερουσαλήμ. Ἐκεῖ παρών στή Θεία Εὐχαριστία ἦταν καί ὁ Ἰούδας. Καί τοῦτο ὄχι γιατί πρόδωσε καί κατακρίθηκε ὁ δυστυχής, ἀλλά προπάντων, γιατί ὑπάρχει καί αὐτή ἡ φοβερή δυνατότητα: Νά χάνεται ἡ ψυχή, ἀδιάφορα ἄν κοινωνεῖ!!!
Κύριε καί Θεέ μας Ἰησοῦ Χριστέ κράτησε τήν ψυχή μας: «Μετά φόβου Θεοῦ, Πίστεως καί Ἀγάπης» μπροστά στό Ποτήριο τῆς ΖΩΗΣ.
