Ο NOSTOS είναι ο πολιτιστικός οργανισμός της ελληνικής παροικίας στην Αργεντινή, μιας παροικίας πολυάριθμης αλλά και ζωντανής και ενεργής, σωστή κυψέλη.
Έχει μεν ενσωματωθεί πλήρως στην κοινωνία της χώρας υποδοχής -άλλωστε σχεδόν όλοι οι σημερινοί ομογενείς μας στη χώρα του τάνγκο και του Μαραντόνα γεννήθηκαν εκεί- αλλά διατηρεί και διαφυλάσσει την ελληνική ταυτότητα των προγόνων της.
Το ετήσιο ταξίδι του NOSTOS στην Ελλάδα είναι θεσμός πια, που μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί «πολιτιστικός» αφού μέρη-ορόσημα πολιτισμού για τη χώρα μας, όπως η Ακρόπολη, η Κνωσός, οι Μυκήνες, η Ολυμπία, τα Μετέωρα, κ.ο.κ., περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα επισκέψεων.
Φέτος πραγματοποιήθηκε το 14ο ταξίδι και αν υπολογίσουμε και τα κενά λόγω απρόβλεπτων καταστάσεων (π.χ. τα τρία τελευταία χρόνια το ταξίδι δεν έγινε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού), ο θεσμός αυτός κοντεύει να γίνει είκοσι χρονών.
Επικεφαλής των γκρουπ του NOSTOS είναι η δραστήρια Πρόεδρός του, κα Χριστίνα Τσαρδίκου, με καταγωγή απ’ το Λεβίδι Αρκαδίας, ενώ συμμετέχουν και άτομα που δεν έχουν ελληνική καταγωγή, Φιλέλληνες από πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, όχι μόνο την Αργεντινή. Για πολλούς από αυτούς το ταξίδι στην πατρίδα του Σωκράτη αποτελεί όνειρο ζωής.
Στις 26 Ιουνίου το γκρουπ βρέθηκε στην Καλαμπάκα, όπου είχε την ευκαιρία να δει και να ανακαλύψει, στις δύο μέρες της παραμονής του, εκτός από τα μυθικά Μετέωρα και άλλα αξιοθέατα-κρυμμένους θησαυρούς της μικρής αυτής πόλης.
Στις 28 Ιουνίου, πριν επιστρέψει στην Αθήνα για το τελευταίο μέρος του ταξιδιού, το γκρουπ πέρασε από τον Παλαιόπυργο, ένα τυπικό ελληνικό χωριό του σήμερα.
Σε ένα καφενείο του χωριού (παραβρέθηκε και ο αντιδήμαρχος Τρικκαίων, κ. Παππάς), όπου έκπληκτοι είδαν δίπλα στη δική μας γαλανόλευκη να κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία της χώρας που τους αγκάλιασε, της Αργεντινής, τους προσφέρθηκε «κατιτίς».
Και βέβαια αφού μιλάμε για ανθρώπους που ήρθαν από μια χώρα, η εθνική της οποίας κατέκτησε το τελευταίο Μουντιάλ ποδοσφαίρου, περισσότερα από τα δώρα εκατέρωθεν δεν μπορούσαν παρά να είναι «ποδοσφαιρικά».
Καταρχάς το δώρο του χωριού στον NOSTOS, δια του παλιού ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας, Γιάννη Βασιλάκου, ήταν μια φανέλα της Αναγέννησης Παλαιοπύργου. Ταπεινό δώρο για την ώρα, αλλά όταν η ομάδα ανέβει στην α’ εθνική θα αποκτήσει συλλεκτική αξία.
Ο Καλαμπακιώτης άσσος, Κώστας Φορτούνης, υπέγραψε μια φανέλα του Ολυμπιακού για τον γιο της Προέδρου του NOSTOS, Nicolás Farace Tsardikos (δεν συμμετείχε φέτος στο ταξίδι).
Όπως όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι του κόσμου έχουν τις συλλογικές τους προτιμήσεις, έτσι και ο Nicolás συμπαθεί (δεν κρύβονται αυτά) τον Ολυμπιακό και την Ρίβερ Πλέιτ ενώ είναι μέγας φαν του Κώστα Φορτούνη, του «Μέσι της Ελλάδας», όπως εξήγησε η Πρόεδρος σε κάποιον Αργεντινό.
Εκεί όμως που όλοι οι Έλληνες, Ελλάδας και εξωτερικού, ομονοούν, είναι η εθνική ομάδα, γι’ αυτό έλαβαν ως δώρο και μερικές φανέλες του Συνδέσμου Φίλων της Εθνικής «Γαλανόλευκος Φάρος».
Το κλίμα; Όλοι αισθάνθηκαν ότι γνώριζαν όλους χρόνια.
Οι εντυπώσεις που έμειναν; Ο εγκέφαλός μας θα χρειαζόταν θα χρειαζόταν πολλαπλάσια χωρητικότητα για να συγκρατήσει όλα όσα ειπώθηκαν.
Σαν κατακλείδα κρατάμε αυτά που μας είπε, με πολύ σπασμένα ελληνικά είναι αλήθεια, μια ηλικιωμένη κυρία, που δειλά μας πλησίασε όταν όλοι σηκώθηκαν πια να φύγουν: «Ζω στη Χιλή. Είμαι Ελληνίδα και ονομάζομαι Αγγελική Καλλέργη. Ο παππούς μου ήταν από τη Θεσσαλονίκη».
Ο παππούς της… ! Αν ήταν αυτός που πρωτομετανάστευσε στη Χιλή, σίγουρα η Θεσσαλονίκη του ήταν τουρκοκρατούμενη ακόμη τότε, φανταστείτε!
Και σίγουρα αυτός ο άνθρωπος ταξίδεψε με οθωμανικό διαβατήριο. Και ως τέτοιος θα καταγράφηκε στη Χιλή.
Θυμήθηκα τότε κάτι που διάβασα παλιότερα: ειδικά στη Λατινική Αμερική που οι ελληνικές κοινότητες είναι παλιές, οι Έλληνες καταγράφονται λιγότεροι από όσοι είναι γιατί οι Έλληνες της Βόρειας Ελλάδας ταξίδευαν με οθωμανικά διαβατήρια ως το 1913, των Δωδεκανήσων με ιταλικά ως το 1948, κ.ο.κ.
Ο ίδιος ο Αριστοτέλης Ωνάσης, πρόσφυγας από τη Σμύρνη, μετανάστευσε στην Αργεντινή με ειδικού τύπου διαβατήριο «Νάνσεν» για τους πρόσφυγες και τους απάτριδες μετά τη μικρασιατική καταστροφή.
Ήταν μια μέρα που γέμισε τις καρδιές όλων, όχι μόνο των επισκεπτών, φως και Ελλάδα.
ΥΓ: Επειδή οι μνήμες ξεθωριάζουν, μακάρι να διαβάζουν μετά από χρόνια όσα γράφηκαν εδώ οι προχθεσινοί μας επισκέπτες στις μακρινές χώρες τους και να θυμούνται ότι πάντα θα είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα.
Ένας κάτοικος του Παλαιοπύργου
