Καλημέρα αγάπη! Καλημέρα από μένα που πάντα και με όποια χρώματα και αν έχεις, ξεκινώ μαζί σου την ημέρα. Καλημέρα κι εσένα, κοπελιά! Που είσαι όμορφη όσο κι ακατάδεκτη…! (Κι ας είσαι! Πάραυτα μ’ αρέσεις…) Και στην άλλη, στη λιγότερη όμορφη, αλλά ευλογημένη, τρυφερή και κορφολογημένη που μπορεί και αντιστέκεται στους σφοδρότερους ανέμους και λυκόφωτα. Και στον άλλο, στους πέρα και δώθε, κ α λ η μ έ ρ α! Με μια ανθοδέσμη κι όσο πιο πλατιά γίνεται να στέλνετε πάντα τα οχτώ γραμματάκια διαμάντια της γλώσσας …, ζηλευτά για τους κούρους, γηγενείς και ξένους…, που πριν ακόμα λάμψει ο ήλιος, στα λυκαυγές στρώνουν στις ράγες τον ερχομό μιας καλημέρας! Στο άκουσμά της την τρίχα σηκώνει, χείλι κλειστά με μιας τ’ ανοίγει, λάμψεις φωτός τα πέριξ φωτίζει και κλειστεί χτύποι καρδιάς βρίσκουν το σκοπό τους…
Η «καλημέρα!» Την διαφορά στην επικοινωνία…, μοναδικό αγαθό που έχει απομείνει…, δεν την κάνει η συχνότητα και η ποσότητα αλλά το εύρος της ποιότητας και το πώς εννοείται. Μια απλή καλημέρα, όταν είναι αληθινή, όσο και αν ο χώρος που καλύπτει στο χρόνο είναι ελάχιστος, έχει και το μέγεθος έχει και την αγάπη. Καλημέρα!
