Στην προσπάθεια να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο των εκρηκτικών εξελίξεων στη Συρία είναι βασικό να σημειώσουμε ορισμένα πραγματικά δεδομένα που φαίνεται ότι κάποιοι «περισπούδαστοι» αναλυτές επιδεικτικά αγνοούν:
- Αδεια στην Τουρκία για εισβολή στη ΝΑ Συρία έδωσε πρώτα η Ρωσία και ο πρόεδρος Πούτιν και μετά ο πρόεδρος Τραμπ – ο τελευταίος με τον γνωστό αμετροεπή και στομφώδη του τρόπο (ο οποίος ήταν γνωστός πολύ πριν την εκλογή του και επομένως δεν υπάρχει λόγος πλέον να είναι αντικείμενο «ανάλυσης» ή κριτικής. Αυτός ήταν ο Τραμπ και αυτός είναι και αυτόν ο αμερικανικός λαός ψήφισε και είχε πολλούς λόγους του να τον ψηφίσει…)
- Η άδεια του προέδρου Πούτιν προς τον Ερντογάν είχε συγκεκριμένους όρους: Πρώτον, να είναι σύντομη η στρατιωτική επιχείρηση και δεύτερο και κυριώτερο να μην απελευθερωθούν οι ισλαμιστές αιχμάλωτοι των Κούρδων της Συρίας που ξεπερνούν τις 10,000 και θεωρούνται πολύ επικίνδυνοι. Να θυμίσουμε εδώ άραγε ότι στην προηγούμενη «άδεια» προς την Τουρκία για εισβολή στην ΒΔ Συρία, η ρωσική αεροπορία άνοιγε και έκλεινε τον συριακό εναέριο χώρο κατά βούληση ώστε να προστατευθούν τα ρωσικά συμφέροντα; Και τώρα ο έλεγχος επί της τουρκικής εισβολής είναι πολύ στενός.
- Η άδεια του πρόεδρου Τραμπ προς τον Ερντογάν έχει επίσης συγκεκριμένους όρους. Πρώτος όρος ήταν να μην εισβάλλει η Τουρκία σε πόλεις και γενικά σε κατοικημένες περιοχές και να μην υπερβεί την ζώνη των 30 χλμ. Δεύτερος όρος ήταν να μην βομβαρδισθούν αμερικανοί στρατιώτες και έχει μάλιστα δοθεί στους Τούρκους επιτελείς ακριβέστατος χάρτης των θέσεων τους. Γιατί κάποιοι, τάχατες «έμπειροι», αναλυτές αποσιωπούν ότι ο Τραμπ απέσυρε μόνο περί τους 50 στρατιώτες από τις περιοχές της ΝΑ Συρίας ενώ παραμένουν συνολικά άλλοι 2000 σε επίκαιρα σημεία; Στην ουσία οι ΗΠΑ κάνουν ένα τακτικό ελιγμό στην περιοχή – που ίσως να εξυπηρετεί προεκλογικά και τον πρόεδρο Τραμπ – ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ.
- Ο «κατά λάθος» προχθεσινός τουρκικός βομβαρδισμός αμερικανικών θέσεων στο συμβολικό Κομπάνι (το οποίο ο γράφων το Σεπτέμβριο 2014 είχε πρώτος αποκαλέσει «Μεσολόγγι» των Κούρδων) εάν επαναληφθεί θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου κατά του Ερντογάν και θα οδηγήσει σε άμεση επίθεση εναντίον του. Ηδη χθες ο υπουργός Οικουνομικών των ΗΠΑ κ.Μινούτσιν ανακοίνωσε σειρά μέτρων που μπορούν να καταστρέψουν την τουρκική οικονομία, ενώ υπάρχουν στη διάθεση του προέδρου Τραμπ και πολλά στρατιωτικά μέτρα ανατροπής της.
- Μήπως πρέπει άραγε να θυμίσουμε την θανάσιμη παγίδευση του Σαντάμ Χουσεϊν από τις ΗΠΑ στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, όταν «πίστευσε» ότι έχει άδεια των ΗΠΑ για εισβολή στο Κουβέιτ; Οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές για να αγνοηθούν. Στην τωρινή περίπτωση μάλιστα δεν θα χρειαστεί καν άμεση – και πολυέξοδη – στρατιωτική επέμβαση από τις ΗΠΑ. Γιατί; Επειδή οι ΗΠΑ έχουν ήδη δώσει τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο όπλα αξίας $2 δις στους ετοιμοπόλεμους Κούρδους και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να προσφέρουν κάποια μίνιμουμ αεροπορική κάλυψη για να αρχίσουν οι Τούρκοι να το βάζουν στα πόδια…
- Οσον αφορά το ερώτημα εάν ΗΠΑ και Ρωσία έχουν συνάψει κάποιου είδους συντονισμού κινήσεων στο παρασκήνιο, αυτό πλέον είναι ολοφάνερο – και πάλι όμως «περιέργως» αδυνατούν να δούν οι περιώνυμοι «ανταποκριτές» που αναλώνονται καθημερινά σε υβρεολόγια κατά του Τραμπ. Μόλις προχθές ΗΠΑ και Ρωσία σε αγαστή συνεργασία απέτρεψαν την καταδίκη της Τουρκίας από το Σ.Α. του ΟΗΕ. Μόνο σε αυτό συνεργάστηκαν άραγε ΗΠΑ και Ρωσία;
- Πώς είναι δυνατόν επίσης να μην σημειώσει κανείς την παθητική στάση του Ισραήλ που έβγαλε επιτηδείως «την ουρά του έξω», προσφέροντας μόνο ανθρωπιστική βοήθεια στους Κούρδους; Οι Ισραηλινοί έχουν επενδύσει τουλάχιστον 20 χρόνια και πολλά δισεκατομμύρια στην υπόθεση «Κουρδιστάν». Τι ξέρουν και δεν εμπλέκονται άμεσα;
Αυτό που γνωρίζουν όλοι οι παραπάνω είναι ότι καμία από τις μεγάλες και μικρότερες δυνάμεις στην περιοχή (ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Ισραήλ, Σ.Αραβία, Ασαντ κλπ) δεν έχουν συμφέρον να κερδίσει η Τουρκία από την εισβολή της στη Συρία. Αντίθετα όλοι (εκτός ίσως της Ρωσιας) έχουν συμφέρον να πετσοκόψουν τα φτερά του Ερντογάν (ο οποίος, αντιμετωπίζοντας μεγάλες εσωτερικές πολιτικές πιέσεις, παίζει το τελευταίο του χαρτί στη Συρία).
Η μόνη λοιπόν δύναμη που έχει πιθανότατα συμφέρον να ενισχύσει την Τουρκία είναι η Ρωσία. Αλλά είναι πανέτοιμη να το ανταλλάξει με οριστική ρύθμιση του Ουκρανικού υπέρ των συμφερόντων της. Εκεί θα παιχθεί και η τελική πράξη του δράματος. Η Αμερική υπέστη ήττα στη Συρία και οι ήττες έχουν συνέπειες. Στο εσωτερικό του «βαθέος κράτους» των ΗΠΑ πολλοί έχουν ήδη κάνει αποδεκτή την πραγματικότητα αυτή και είναι έτοιμοι, στην κατάλληλη περίσταση, να ζητήσουν από τον Πούτιν να ευλογήσει την δημιουργία αυτόνομου κουρδικού κράτους στα ανατολικά του Ευφράτη. Σε αντάλλαγμα η Κριμαία θα περάσει οριστικά και αμετάκλητα στη Ρωσία – ήδη ο πρόεδρος Τραμπ το έχει δεχθεί από πέρυσι στην συνάντησή του με τον Πούτιν. Και η ρωσοκρατούμενη ανατολική Ουκρανία θα αυτονομηθεί.
Μέχρι τότε θα μαίνεται ο πόλεμος στο εσωτερικό της Αμερικής εναντίον του Τραμπ από το αντιρωσικό μέτωπο. Αλλά η πολύ ισχυρή υποστήριξη του λαού στο πρόσωπο του Τραμπ – ολοφάνερη στις τελευταίες λαοθάλασσες όπου μίλησε ο πρόεδρος – προδιαγράφει τις εξελίξεις.
Νίκος Σταματάκης 12 Οκτωβρίου 2019
