– Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;
– Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν.
Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι κεκοιμημένοι περιμένουν από εμάς βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Είναι μία ευκαιρία από τον Θεό, τώρα που είναι υπόδικοι, μέσω της προσευχής μας να βοηθηθούν μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία.
Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους στη φυλακή όταν τους επισκεπτόμαστε, έτσι και τους κεκοιμημένους τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για την ψυχή τους, καθώς και με τα μνημόσυνα.
Τα μνημόσυνα με τα κόλλυβα έχουν τη δυνατότητα ακόμη και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή.
Γιατί το σιτάρι «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία» (Α’ Κορ., κεφ. 15,42), δηλαδή συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου.
Λόγοι του π. Παισίου, Οικογενειακή Ζωή, Δ’ τόμος, Εκδόσεις Ησυχαστήριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή, Θεσσαλονίκη.
