Η Ενορία της Αγ. Κυριακής έχει τη χαρά να πληροφορεί τους φιλόχριστους και φιλάγιους Χριστιανούς ότι την 20η του μηνός Σεπτεμβρίου υποδέχεται ιερό απότμημα της Αγ. Μεγαλομάρτυρος Κυριακής, το οποίο θα παραμείνει στον Ι. Ναό δια παντός. Εξέχουσα τιμή και αξία έχουν τα λείψανα των Αγίων μέσα στο χώρο της αγίας μας Εκκλησίας, γι΄αυτό αξίζει να δούμε συνοπτικά την ορθόδοξη τοποθέτηση ως προς την αξία του υλικού ανθρώπινου σώματος.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού και συνίσταται από σώμα και ψυχή. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά από τα άλλα δημιουργήματα του Θεού. Η εκ του Θεού δημιουργία του κόσμου φανερώνει περίτρανα την ιερότητα σύμπασας της κτίσεως, διότι είναι προϊόν αγαθότητος και αγιότητος του Παναγάθου Θεού. Τίποτε το κακό δεν υπάρχει στη φύση του υλικού κόσμου, το υπάρχον κακό είναι παρείσακτο από τον εφευρέτη του το διάβολο.Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο, για να απελευθερώσει καθολικά το ανθρώπινο γένος από τα έργα του διαβόλου και τα δεσμά της αμαρτίας, τα οποία κατά το λόγο του Θεού, οδηγούν αναπόφευκτα στο θάνατο και τα ίδια χαρακτηρίζονται ως <<θάνατος>> (Ρωμ. 6,23).
Ο Χριστός μας, όμως, με τη σταυρική Του θυσία, την εκούσια ταφή Του και την ένδοξη Ανάστασή Του νίκησε ολοκληρωτικά τον όλεθρο του θανάτου, κατάργησε τον καταχθόνιο Άδη και έκλεισε ερμητικά τις πύλες του για τους πιστούς. Ο αναστημένος Κύριος έγινε << η απαρχή (της αναστάσεως) των κεκοιμημένων>> (Α΄Κορ. 15,21), δηλαδή έκαμε την αρχή , άνοιξε το δρόμο με τη λαμπροφόρο ανάστασή Του για την αιώνια ζωή για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Όπως ο Χριστός ανάστησε το δικό Του σώμα έτσι θα αναστήσει και τα σώματα των πιστών Του ,ως οργανικά κύτταρα του σώματός Του, διότι <<σύμφυτοι τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα….>> (Ρωμ. 6,5).
Η θεοποίηση του πραγματικού υλικού σώματος του Κυρίου σημαίνει όχι απλώς την ιεροποίηση της κτίσεως, αλλά ακόμη και αυτήν τη θεοποίησή της , η οποία θα ολοκληρωθεί με τη συντέλεια του κόσμου. Πιο αισιόδοξη έκβαση για τη θεία δημιουργία δεν υπάρχει! Μέσα σ ’αυτήν την προοπτική όχι μόνο δικαιολογείται η τιμή των ιερών λειψάνων των Αγίων της Εκκλησίας μας , αλλά επιβάλλεται. Ιδιαιτέρως ο πιστός χριστιανός με τη συσσωμάτωσή του στο μυστικό Σώμα του Χριστού, γίνεται μέσω των ιερών μυστηρίων οργανικό και αναπόσπαστο κύτταρό του, καθότι τα << σώματα ημών μέλη Χριστού εστιν>>(Α΄ Κορ.5.15).
Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν συνειδητά μέλη Χριστού. Αυτό σημαίνει ότι ήταν και θα είναι εσαεί, χριστοφόροι, θεοφόροι, φορείς των ακτίστων ενεργειών του Θεού και των χαρισμάτων του αγίου Πνεύματος.
Ο θάνατός τους δε διακόπτει αυτή τη μακάρια σχέση με το Θεό. Τα λείψανά τους, προσωρινά χωρισμένα από το πνεύμα τους, συνεχίζουν να είναι μέλη του Χριστού και φορείς των ακτίστων ενεργειών του Θεού, διότι αδιαλλείπτως << ο κολλώμενος τω Κυρίω έν πνεύμα εστί>>(Α΄Κορ. 5,17).Φανερή απόδειξη αυτών τα άπειρα άφθαρτα λείψανα Αγίων σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο, τα οποία ευωδιάζουν και θαυματουργούν, διότι, όπως τονίζει ο μέγας Βασίλειος, <<ότε υπέρ Χριστού ο θάνατος, τίμια τα λείψανα των οσίων αυτού>> (P.G.30,112).
Τα πιστοποιούν τα απειράριθμα τεμάχια αγίων λειψάνων, τα οποία από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ως τα σήμερα αποτελούν πολύτιμους θησαυρούς σε ολάκερη την Εκκλησία. Ο Μ. Βασίλειος αναφέρει χαρακτηριστικά πως το άγιο λείψανο της αγ. Ιουλίττας, τοποθετημένο σε περίοπτη θέση της πόλης, αγιάζει τον τόπο αλλά και τους κατοίκους. Ως ορθόδοξοι χριστιανοί όχι μόνο δε μας προκαλεί αποστροφή, αηδία και φόβο η θέα των ιερών λειψάνων, αλλά το αντίθετο χαρά, ιλαρότητα, ηρεμία και προπαντός ελπίδα.
Τιμώντας τα λείψανα τιμάμε το Θεό, το δημιουργό των σωμάτων. Τιμάμε το Χριστό και τα κύτταρα του αγίου σώματός Του. Τιμάμε το Άγιο Πνεύμα του οποίου η χάρη είναι εναποθηκευμένη σε αυτά, διότι τα σώματα των Αγίων << ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστίν>> (Ά Κορ. 5,19).Τιμάμε επίσης στα ιερά λείψανα τη θεοδημιούργητη κοινή μας ανθρώπινη φύση. Κι ακόμη στα ιερά λείψανα τιμάμε την υλική κτίση, της οποίας αυτά είναι ομοούσια και τεθεωμένα μέρη. Ορισμένοι Πατέρες της Εκκλησίας μας μιλούν για <<άγιο υλισμό>>, εντελώς διάφορο του δύστηνου αθεϊστικού υλισμού!
Αλλά είναι απαραίτητο να κάνουμε μια απαραίτητη διευκρίνιση. Εμείς οι Χριστιανοί δεν είμαστε πτωματολάτρες. Η Αγία μας Εκκλησία κάνει σαφή διάκριση μεταξύ λατρείας, η οποία απευθύνεται μόνο στον Τριαδικό Θεό και μεταξύ τιμής, που απευθύνεται στα δημιουργήματά Του. Δε λατρεύουμε, λοιπόν, τα λείψανα των αγίων μας, αλλά τα σεβόμαστε και τα τιμάμε ως μέλη Χριστού. Τα φυλάσσουμε, τα φροντίζουμε και τα αγγίζουμε ως και τα δικά μας μέλη, αφού όλοι οι πιστοί συναποτελούμε ένα σώμα. Οι πρώτοι χριστιανοί κατά την περίοδο των διωγμών, στις κατακόμβες, τελούσαν τη θ. Λειτουργία επάνω στους τάφους των μαρτύρων.
Ο πρώτος διδάξας το μίσος και την αποστροφή εναντίον των λειψάνων είναι ο διάβολος. Ο αγιασμός και η σωτηρία των ανθρώπων τον βασανίζουν απελπιστικά. Είναι γνωστό το υβρεολόγιο των πονηρών πνευμάτων, μέσω ατυχών δαιμονοπλήκτων , κατά των ιερών λειψάνων , σε μεγάλες πανηγύρεις , όπως λ.χ. του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά.
Εν κατακλείδι ,μόνο μέσα στην Εκκλησία δίνεται τέτοια φιλανθρωπία και τιμή στο ανθρώπινο σώμα. Για τον ταλαιπωρημένο και απελπισμένο σύγχρονο άνθρωπο το ζητούμενο είναι η αφοσίωση στην ορθόδοξη Πίστη και Παράδοσή μας που αποτελούν τα εχέγγυα της σωτηρίας αλλά και της ισορροπημένης μας πορείας.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, ΣΤΙΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 19:30, ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓ. ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΗΜΩΝ.
Πρωτοπρεσβύτερος
Παναγιώτης Ν. Μίχος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Κυριακής
