Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης
τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως
Τρίκκης καί Σταγῶν
Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Φιλόχριστον λαόν
τῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας Αὐτοῦ
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!
«…Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,
καὶ ὡς ἀμνὸς ἄμωμος ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος,
οὕτως οὐκ ἀνοίγῃ τὸ στόμα αὐτοῦ,
ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη…
ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ», Ἠσαΐας 53,7-8
Μὲ αὐτὸ τὸν προφητικὸ λόγο, ὀκτὼ αἰῶνες πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ὁ μέγιστος τῶν προφητῶν Ἠσαΐας, προλέγει τὴν κακοπάθεια τοῦ πάσχοντος δούλου. Κάθε μεγάλη Παρασκευὴ ἀτενίζοντας τὸν Κύριό μας ἐπὶ τοῦ σταυροῦ κρεμάμενον, ἐνθυμεῖται ἡ Ἐκκλησία μας στὴν ἀκολουθία της τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ προφήτη. Τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ ἔκφρασης τῆς ἄκρας ταπεινώσεως τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ σιωπή, «ἄφωνος… οὐκ ἀνοίγῃ τὸ στόμα αὐτοῦ». Μπροστὰ στοὺς θρησκευτικοὺς καὶ πολιτικοὺς ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς του, σὲ ὁποιαδήποτε κατηγορία ἐναντίον του, «ἐσιώπα». Καὶ σιωποῦσε ἕως τὴ στιγμή, ὅπου «αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ», μὲ τὸν θάνατό του ἐπὶ τοῦ σταυροῦ. Καὶ ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐσιώπα, τὸ κήρυγμα τοῦ σταυροῦ στὴν συνέχεια γίνεται τὸ καύχημα τῶν χριστιανῶν. Βροντοφωνάζει ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, «ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ἡ σταυρικὴ θυσία γίνεται γιὰ τοὺς χριστιανοὺς ὑπόδειγμα ζωῆς. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ ταπείνωσις ὡς ἀρετή, ἀποτελεῖ τὴν σπονυλική στήλη τῆς χριστιανικῆς πνευματικῆς ζωῆς. Οἱ χριστιανοὶ μιμούμαστε τὴν ἄκρα ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγωνιζόμαστε ταπεινά, ὥστε νὰ μᾶς χαριστεῖ ἡ ζωὴ τῆς ἀνάστασης. Γιατὶ μετὰ τὸν σταυρὸ ἔρχεται ἡ ἀνάσταση.
Γιὰ τοὺς παραπάνω λόγους οἱ χριστιανοὶ σήμερα μεγάλη Παρασκευή εἴμαστε σὲ μιὰ κατάσταση χαρμολύπης. Ἡ λύπη μας γεννᾶται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί καὶ ἀνάξιοι τῆς μεγάλης δωρεᾶς ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὸν ἐσταυρωμένο Κύριο, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιπλέον λύπη ποὺ σήμερα προστίθεται, λόγω τῆς ἀποχῆς μας ἀπὸ τὴν λατρευτικὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ χαρὰ ὅμως ἐκπηγάζει ἀπὸ τὴν μοναδικὴ εὐκαιρία ποὺ μᾶς δίδεται ἀπὸ τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τὸν βιώνει ὁ καθένας στὶς καθημέραν δοκιμασίες του, νὰ συναναστηθοῦμε μαζί Του.
Ἀκόμη καὶ ἡ παροῦσα ὀδυνηρὴ συγκυρία, ποὺ μᾶς ταπεινώνει, ἀπέναντι στὴν μὴ ἐκπλήρωση, ὄχι ἁπλῶς τῶν κοινωνικῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν θρησκευτικῶν μας ἐκδηλώσεων, εἶναι δυνατὸν νὰ ἐνταχθεῖ στὴν ἀσκητικὴ μας προσπάθεια γιὰ τὴν ἀρετὴ τῆς ταπείνωσης. Ἡ παροῦσα κατάσταση εἶναι ἕνας σταυρὸς γιὰ τὸν καθένα μας, ὁπωσδήποτε πιὸ βαρὺς γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ νοσοῦν. Ἔχουμε ὅμως τὴν δυνατότητα νὰ βιώσουμε ἕναν πραγματικὸ σταυρό, τὸν ὁποῖο, ἄν σηκώσωμε μὲ ταπείνωση καὶ σιωπή, θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάσταση. Εἶναι ἀναγκαία ἔκφραση ταπεινῆς ἀγάπης, τὸ νὰ προσευχηθοῦμε ὅλοι γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφοὺς μας ποὺ σταυρώνονται στὶς ἐντατικὲς τῶν νοσοκομείων, γιὰ νὰ τοὺς χαρίσει ὁ Κύριος τὴν ἀνάσταση. Εἶναι ἀναγκαία ἔκφραση ταπεινῆς ἀγάπης, τὸ νὰ προσευχηθοῦμε ὅλοι γιὰ τοὺς κοπιῶντας ἰατροὺς καὶ νοσηλευτὲς, ποὺ ὡς κυρηναῖοι βαστάζουν τὸν σταυρὸ τῶν ἀσθενούντων. Ἡ παραμονή μας στό σπίτι, σώζει ζωές.
Ἄς προσκυνήσομε, ἀδελφοί μου, ἐν σιωπῇ, τὸν ἐσταυρωμένο Κύριό μας κατ’ οἶκον, μὲ τὴν ἁρμόζουσα ταπείνωση, ποὺ ἐπιβάλλει ἡ περίσταση, καὶ τὴν ἀναγκαία προσευχή, προσμένοντας τὴν λύτρωση διὰ τῆς ἀναστάσεως. Θὰ εἶμαι μαζί σας νοερῶς καθὼς θὰ σᾶς μνημονεύω στὴν ἐκτενὴ δέηση τοῦ Ἐσπερινοῦ τῆς Ἀποκαθηλώσεως, ἐνῶ ἀκόμη θὰ ἔχω στὰ χέρια μου τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, «νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον». Μαζὶ μὲ τὶς πατρικὲς μου εὐχές, παρακαλῶ δεχθεῖτε καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ σεβαστοῦ Γέροντός μας Μητροπολίτου Ἀλεξίου.
Ὁ σταυρωθεὶς διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεὸς ἡμῶν, νὰ ἀγκαλιάσει ὅλους μὲ τὰ ἀπλωμένα χέρια του ἐπὶ τοῦ σταυροῦ. Νὰ θεραπεύσει τοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφοὺς καὶ νὰ ἐνδυναμώσει τοὺς ἀκάματους ἐργάτες τῆς ὑγείας.
Εὐχέτης πρὸς τὸν ἐσταυρωμένο Κύριο
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΤΡΙΚΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΓΩΝ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
