Γεμάτος από εμπειρίες επέστρεψε από την Αυστραλία ο Θεόδωρος Αλεξιάδης. Ο γνωστός καθηγητής Αγγλικών στην πόλη των Τρικάλων, αλλά και ποδοσφαιρικός παράγοντας για πολλά χρόνια είχε ένα ταξίδι σταθμό. Ο ίδιος βέβαια έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Αυστραλία αλλά η επιστροφή εκεί ήταν σίγουρα κάτι το μοναδικό και στην συνέντευξη που μας παραχώρησε στο trikalaola.gr μοιράζεται μαζί μας όσα είδε στην μακρινή Ήπειρο.
Ποια η εμπειρία κ. Αλεξιάδη από την επιστροφή στην Αυστραλία όπου περάσατε τα παιδικά σου χρόνια;
Ανάμικτα ήταν τα συναισθήματα επιστρέφοντας μετά από 15 χρόνια στην χώρα που γεννήθηκα. Απ’ την μια υπήρξε η μεγάλη ανάγκη να δω τους γονείς μου και κυρίως την οικογένεια της αδελφής μου που είχα να δω από το 2002 και απ’ την άλλη η αίσθηση ανασφάλειας φεύγοντας από την δική μου οικογένεια και τα Τρίκαλα που ζω εδώ και 25 χρόνια. Η Αυστραλία έχει αλλάξει. Μπορεί να παραμένει οργανωμένη με κοινωνικό χαρακτήρα αλλά είναι διαφορετική. Η Μελβούρνη, η πόλη που έζησα τα πρώτα 21 χρόνια της ζωής μου έχει μια ραγδαία πληθυσμιακή ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια που πλέον, οι υποδομές δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων. Επίσης ο τρόπος ζωής παραμένει μονότονος, ο Ελληνισμός σιγά αλλά σταθερά χάνει δύναμη και δυστυχώς γύρω μου είδα μελαγχολικούς ανθρώπους ιδιαίτερα στις ηλικίας 65 και άνω. Ζούσαν με το όνειρο να επιστρέψουν στην Πατρίδα μας αλλά πλέον είναι εγκλωβισμένοι σε μια χώρα 15.000 χιλιόμετρα μακριά.
Πόσο βοηθάει στην εξέλιξη ενός μαθητή να κάνει επίσκεψη σε χώρες που μιλάνε την γλώσσα;
Ως καθηγητής Αγγλικής Γλώσσας και ιδιοκτήτης Φροντιστηρίου, θεωρώ ότι αρχικά γνωρίζοντας την διεθνή αυτή γλώσσα είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στον τουρισμό που είναι απαραίτητο. Αυτονόητο λοιπόν το γεγονός ότι τα παιδιά με καλές εώς άριστες γνώσεις στην Αγγλική γλώσσα έχουν μεγάλο αβαντάζ όσο αφορά την επικοινωνία τους σε χώρες όπως την Αυστραλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, Νότια Αφρική και Καναδά. Εάν μπορέσει μαθητής να κάνει επίσκεψη σε μία από αυτές τις χώρες, όχι μόνο θα μπορεί να επικοινωνήσει με τους ντόπιους ανθρώπους αλλά επίσης πιστεύω θα βελτιώσει ακόμη τις γνώσεις του ιδιαίτερα στον προφορικό τομέα αλλά και στην χρήση colloquial language (καθημερινή γλώσσα).
Πόσο έχει προοδεύσει και πόσο αναγκαία είναι η ξένη γλώσσα σε έναν κόσμο που πλέον οι αποστάσεις έχουν μικρύνει;
Εκτός από τις οικογενειακές υποχρεώσεις του ταξιδιού αυτού, είχα την τιμή να συμμετάσχω σε αρκετά σεμινάρια εκπαιδευτικού χαρακτήρα πάνω στην εξέλιξη της Αγγλικής Γλώσσας. Επίσης παρουσίασα μια έκθεση μου ως δάσκαλος Αγγλικών των τελευταίων 25 ετών, ενώ παρακολούθησα δύο μέρες μαθημάτων σε σχολεία στα προάστια της βόρειας Μελβούρνης. Χωρίς αμφιβολία το εκπαιδευτικό σύστημα της πολιτείας της Βικτόριας είναι σε υψηλότατο επίπεδο και δικαίως θεωρείται απ’ τα καλύτερα του κόσμου. Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, το σχολείο θεωρείται τρόπος εκπαίδευσης αλλά και διασκέδασης και γενικά θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες πάνω στις διαφορές τις με το δικό μας. Παρά το γεγονός αυτό δέχτηκα αρκετά κολακευτικά σχόλια και τιμητικά βραβεία εκπροσωπώντας την διδασκαλία που γίνεται υπό αντίξοες συνθήκες και πολλές φορές με λάθος κριτήρια. Ο προσωπικός τρόπος εκμάθησης των εκθέσεων και γραμματικών φαινομένων ήταν άγνωστο για μερικούς συναδέλφους μου εδώ στην Αυστραλία που μου τίμησαν με το παραπάνω.
Ως άνθρωπος του αθλητισμού τι εμπειρίες αποκόμισες από τον τομέα αυτό στην Αυστραλία;
Ένα επίσης ενδιαφέρον κομμάτι του ταξιδιού μου ήταν ο Αθλητισμός και χάρηκα την ευκαιρία που είχα να δω παλιούς γνωστούς αλλά και να κάνω καινούργιους φίλους. Το δημοφιλέστερο σπορ της Αυστραλίας είναι το Φούτμπολ (Australian Rules) που όπως όλα τα μεγάλα αθλήματα του κόσμου, έχει γίνει εντελώς εμπορικό και κυριαρχείτε από το Στοίχημα. Είμαι μέλος από 6 χρονών στην ομάδα του North Melbourne οπού είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον προπονητή και παίκτες της συγκεκριμένης ομάδας σε πραγματικά ονειρεμένες εγκαταστάσεις. Επίσης είχα επαγγελματική συνάντηση με τον πρόεδρο για μελλοντική συνεργασία όσο αφορά βιβλίο που έχω ήδη σχεδόν ολοκληρώσει. Όσο αφορά το ποδόσφαιρο, το επίπεδο που είδα ήταν αρκετά υψηλό και ιδιαίτερα σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Στο πρωτάθλημα της Μελβούρνης, ο Μέγας Αλέξανδρος – η παιδική μου ομάδα – κατέκτησε το πρωτάθλημα, γεγονός που με χαροποίησε καθώς ο προπονητής Γιώργος Κατσάκης είναι παλιός γνώριμος και ο πρόεδρος Στηβ Τσαλικίδης κατάγεται από το χωριό μου στην Καστοριά. Επίσης μου έκανε εντύπωση ότι τα σχολεία διδάσκουν μεθοδικά όλα τα σπορ, από Τένις έως Λακρός.
Μπορεί θέματα οργάνωσης στον αθλητισμό να προστεθούν στην χώρα μας, ώστε να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη του αθλητισμού;
Σαφώς και μπορούμε να οργανωθούμε, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και σε όλους τους τομείς. Δεν θεωρώ ότι είναι θέμα ικανοτήτων – είμαστε ως Έλληνες πολύ ικανοί. Το πρόβλημα μας είναι το μεροληπτικό κρατικό καθεστώς, η δυσλειτουργία και η έλλειψη αξιοκρατίας. Κατά κύριο κανόνα, όποιος αξίζει μια διοικητική θέση, θα την έχει. Δεν είναι μέλος κανενός πολιτικού κόμματος ούτε έχει συνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα. Είναι στην θέση αυτή να βελτίωση καταστάσεις και να ξεχωρίσει αξιοκρατικά τον καλύτερο. Δυστυχώς, δεν βλέπω πολλά να αλλάζουν στον τομέα του αθλητισμού και κυρίως στο Ερασιτεχνικού ποδόσφαιρο στα Τρίκαλα καθώς απ’ οτι ενημερώνουμε, ο κατήφορος συνεχίζεται και με πιο γρήγορους ρυθμούς.
Στο νοτιότερο σημείο της πολιτείας της Μελβούρνης με την οικογένεια της αδελφής του Θεόδωρου Αλεξιάδη
Τιμητικό βραβειο από το Εκπαιδευτικό Κέντρο Μελβούρνης
Με τον Μπεν Μπράουν του North Melbourne. Απ’ τους κορυφαίους και πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες του Φουτμπολ
