Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης ασθένεια, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οποία εντοπίζεται στη σπονδυλική στήλη. Επηρεάζει τις αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων καθώς και τους συνδέσμους μεταξύ αυτών και προκαλεί οστεοποίηση και συνένωσή τους. Εμφανίζεται σε 1-7 ανθρώπους ανά 100.000, πιο συχνά σε άνδρες και το μέγιστο της εμφάνισής της είναι οι ηλικίες 17-37, πολύ συχνά όμως παραμένει αδιάγνωστη για αρκετά χρόνια, όταν εμφανίζεται σε ήπια μορφή.
Βασικά συμπτώματα της ύπουλης αυτής πάθησης είναι διάχυτοι πόνοι στην σπονδυλική στήλη και ακαμψία και δυσκολία στις κινήσεις.
Καθ’ ύλην αρμόδιος ειδικός ιατρός είναι ο ρευματολόγος και απαραίτητη είναι η συνδρομή εξειδικευμένου φυσικοθεραπευτή και γυμναστή. Για περιστατικά που οι παραμορφώσεις και η δυσκαμψία των αρθρώσεων και ειδικά της σπονδυλικής στήλης προκαλούν έντονες ενοχλήσεις στον ασθενή, απαραίτητη είναι η έγκαιρη συνδρομή χειρούργου σπονδυλικής στήλης με εξειδίκευση σε επεμβάσεις όπως είναι οι διορθωτικές οστεοτομίες της σπονδυλικής στήλης.
Η διάγνωση της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας βασίζεται στην αξιολόγηση των συμπτωμάτων του ασθενούς με φυσική εξέταση, στην αξιολόγηση ακτινογραφιών (X-ray) και στις εξετάσεις αίματος.
Η θεραπεία της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας περιλαμβάνει τη χρήση των φαρμάκων για τη μείωση της φλεγμονής και την καταστολή της ανοσίας. Η ασθένεια μπορεί να αντιμετωπιστεί και με φυσικοθεραπεία και άσκηση. Ασπιρίνη και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χρησιμοποιούνται συνήθως για να μειώσουν τον πόνο και την δυσκαμψία της σπονδυλικής στήλης και των άλλων αρθρώσεων.
Ένα από τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα είναι η οστεοπόρωση, σε διάφορους βαθμούς. Έτσι η σπονδυλική στήλη από τη μία χάνει την ελαστικότητά της (γιατί έχουν οστεοποιηθεί όλοι οι σύνδεσμοι) και από την άλλη την αντοχή της (λόγω της οστεοπόρωσης), με αποτέλεσμα εύκολα να δημιουργούνται κατάγματα, κυρίως στην κατώτερη αυχενική και κατώτερη θωρακική μοίρα, τα οποία είναι πλήρως ασταθή.
Η μόνη θεραπεία των καταγμάτων αυτών είναι συνήθως χειρουργική (σπονδυλοδεσία), είτε μόνο οπίσθια, είτε συνδυασμένα πρόσθια και οπίσθια, με επέκταση τουλάχιστον δύο σπονδύλους άνω και κάτω του κατάγματος.
Τέλος, αξίζει να τονιστεί και πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη διασωλήνωση και αναισθησιολογική αντιμετώπιση των ασθενών αυτών.
πηγη:cosmos επικοινωνία
