Δεν είσαι ο πρώτος ούτε τελευταίος που έχει περάσει από τη ζωή μου. Τώρα γιατί επιμένω τόσο πολύ να ασχολούμαι μαζί σου, δεν ξέρω. Βρε μπας και μου έχεις γίνει απωθημένο, δε σʾ έχω ξεπεράσει ακόμη και άλλες τέτοιες μπούρδες;
Α, όχι. Μη μου χαλάς τις θεωρίες τώρα. Η θεωρία των 20 ήταν πολύ επιτυχημένη και μέχρι τώρα είχε αποδειχθεί και πρακτικά.
Ποια είναι η θεωρία των 20; Αντιλαμβάνομαι ότι το πήρα μονότερμα και πρέπει να εξηγήσω. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει πως στην ηλικία των 20 είναι αδύνατο να αποκτήσεις απωθημένα. Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου άλλωστε κι αρκετά περιθώρια λαθών και διορθώσεων.
Ως πότε, όμως, περνάει η μπογιά της θεωρίας αυτής;
Φοβάμαι. Περνούν τα χρόνια και το έχω καημό. Δε γουστάρω τα απωθημένα, τις αρρωστημένες καταστάσεις, τις στιγμές που αφήνουμε να περάσουν χωρίς να αξιοποιούμε όπως πρέπει ή μάλλον όπως θέλουμε.
Όμως, εσύ, έχεις καταφάει το μέσα μου. Δε μου είναι εύκολο να προσδιορίσω τι μου λείπει από σένα. Αν είσαι εσύ ή το συναίσθημα που μου δημιουργούσες.
Όλη αυτή η αναταραχή, ο κίνδυνος μη μας δουν, μη μας καταλάβουν, οι κρυφές συναντήσεις μας τα βράδια που ξέκλεβες λίγο χρόνο για μένα.
Μάλιστα, εδώ είμαστε. Αυτό μου λείπει. Η περιπέτεια μαζί σου. Η αμαρτία που γέμιζες το κορμί και τις σκέψεις μου. Θα είσαι πάντα η πιο τρελή μου φαντασίωση. Με σένα κάθε νύχτα ένιωθα αμαρτωλή και το γούσταρα κιόλας.
Να γιατί σε σκέφτομαι, λοιπόν. Σε μια τέτοια φάση της ζωής μου που νιώθω ότι βαλτώνω και δεν υπάρχει ενδιαφέρον, που νιώθω ότι όλα γύρω μου μένουν στάσιμα, ενώ ο χρόνος τρέχει σαν τρελός, παρακαλώ να εμφανιστείς εσύ.
Ξέρω ότι θα μετανιώσω κάθε λέξη που εύχομαι αυτή τη στιγμή, ξέρω ότι θα μου κάνεις κακό, ότι θα μου γκρεμίσεις κάθε ίχνος εγωισμού και θα καταλήξω να καταριέμαι για άλλη μια φορά την ώρα που μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να σε ξαναδώ. Αλλά χρειάζομαι μια γερή δόση αδρεναλίνης.
Το banjee jumping και η ελεύθερη πτώση δε μου λένε και πολλά. Αφού το ξέρεις πως δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο σπορ από τον έρωτα. Μοιάζει με τα 7 δεύτερα μετά την απασφάλιση της χειροβομβίδας. Άπαξ και γίνει το πρώτο βήμα η έκρηξη είναι αναπόφευκτη.
Αυτή την έκρηξη επιζητώ κι εγώ κι ας γίνουν όλα στάχτη. Υπομονή να έχουμε να ξαναμαζεύουμε τα κομμάτια μας.
Ακόμη κι αν λέω ότι ήσουν το τελευταίο μου λάθος, με κάθε ευκαιρία θα το ξανάκανα. Θα έπεφτα με τα μούτρα ξανά και ξανά. Νιώθω αδύναμη μπροστά σου, λες και με υπνωτίζεις και με κάνεις ό,τι θέλεις μετά. Το σθένος να σʾ απαρνηθώ δύσκολα θα το βρω. Θα σκαλώνω στα παραγάδια σου για καιρό, μέχρι να βαρεθώ το παιχνιδάκι και νʾ αρχίσω να αφυπνίζομαι.
Εύχομαι να γίνει σύντομα αυτό. Τουλάχιστον πριν η παρουσία σου αρχίσει να μου γίνεται απαραίτητη.
Για καλή μου τύχη, μέχρι τώρα είχα φωτεινά διαλείμματα που μου υποδείκνυαν πόσο χαμηλά έχω πέσει και κάπως διατηρούσα τον έλεγχο.
Μα τώρα δεν ξέρω αν μου έχουν απομείνει δυνάμεις αντίστασης. Βρίσκομαι στο χείλος του γκρεμού και είναι στο χέρι σου αν θα με τραβήξεις πίσω ή αν θα με σπρώξεις μέσα στο απόκρημνο χάσμα.
Γράφει η Μαριλένα Χωριτάκη
πηγη:http://www.anapnoes.gr
