Aφορμή για το παρόν σημείωμα αποτέλεσε άρθρο του αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αριστείδη Χατζή στην Καθημερινή της Κυριακής της 19 Μαρτίου τρέχοντος, ο οποίος απεφάνθη οτι ”ο φιλελευθερισμός είναι ενιαίος.Ο ”οικονομικά φιλελ|ρος ” με συντηρητικές απόψεις στα ζητήματα των δικαιωμάτων (των κοινωνικών μειοψηφιών) και της πολυπολιτισμικότητας και ο ”πολιτικά φιλελ|ρος που δεν καταλαβαίνει οτι η οικονομική ελευθερία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ελευθερίας επιλογής δεν αντιλαμβάνονται οτι ο φιλελευθερισμός είναι αδιαίρετος. Όπως και η ελευθερία”.
Επ’αυτού έχω να παρατηρήσω οτι όντως η έννοια της ελευθερίας είναι αδιαίρετη. Πλην όμως οι ελευθερίες είναι πολλές και αυτή ακριβώς είναι η γοητεία του φιλελευθερισμού.Φιλελεύθεροι και μη έχουν δικαίωμα τα μεν να αποδεχθούν και τα δε να απορρίψουν. Η έννοια της ελευθερίας επιλογών υπό την απαραίτητη συνθήκη οτι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του Αλλου είναι σεβαστές είναι πράγματι κεφαλαιώδους σημασίας για κάθε μορφής φιλελευθερισμό. Αλλά πόθεν προκύπτει η υποχρέωση του ”οικονομικά φιλελεύθερου ” να αποδεχθεί τον λεγόμενο γάμο των ομοφυλοφίλων και την νομική δυνατότητά τους να υιοθετούν παιδιά, την στιγμή που αυτά αντίκεινται όχι μόνον στα διδάγματα όλων των Εκκλησιών της παιδαγωγικής και της απλής λογικής;Πόθεν προκύπτει η υποχρέωσή μας να αποδεχθούμε το ανέκδοτο που ακούει στο όνομα ”πολυπολιτισμικότητα”,την επιτομή της αποτυχίας διεθνώς; Πόθεν προκύπτει η υποχρέωσή μας ως φιλελεύθεροι να δεχθούμε τον κατακλυσμό της χώρας μας από μουσουλμάνους μετανάστες ή πρόσφυγες με κίνδυνο να αλλοιωθεί δια παντός η εθνική μας ταυτότητα και να τεθεί σε κίνδυνο η εθνική μας ασφάλεια; Είναι αυτό φιλελευθερισμός ή παράδοση άνευ όρων στην αστυνομία σκέψης που λέγεται ”πολιτική ορθότητα” και έχει διασαλεύσει την λογική μας; Υπάρχουν όρια σε όλα, κύριοι.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.
