Η πρόταση βρίσκεται στα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη. Το συγκεκριμένο εδάφιο αναφέρεται στις τραγικές περιπτώσεις ανθρώπων που καταφεύγουν στην αυτοκτονία. Θεωρεί ως κύριες αφορμές της αποτρόπαιης και παράλογης πράξης τη φτώχεια, την ερωτική απογοήτευση και την απόγνωση εξ’ αιτίας κάποιου λυπηρού συμβάντος.
” Το δ’ αποθνήσκειν φεύγοντα πενίαν, ή έρωτα, η τι λυπηρόν, Ουκ ανδρείου, αλλά μάλλον δειλού. Μαλακία γάρ το φεύγειν τα επίπονα “. Ηθικά Νικομάχεια, 1116a- 12-14.
Κάτι ανάλογο θα γράψει ένας λόγιος Άγιος, ο Υπουργός του Χαλιφάτου της Δαμασκού και Μέγας δογματολόγος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος θα προσφέρει και τη λύση στην απόγνωση. ” Όταν ουδαμόθεν ανθρωπίνης ελπίς ημίν υπάρχει, μη απογνώμεν, μη ατονήσωμεν, αλλά την άγκυρας της πίστεως αναρπάσωμεν. Ρίψωμεν το Εργαλείον της Ελπίδος, μη εις την θάλασσαν, αλλά εις τον ουρανόν, και το χειμαζόμενον σκάφος των κινδύνων απαλλαγήσεται “. ( Ιερά Παράλληλα )
Του Ιωάννη Κορνιλάκη
