Μια ηλιόλουστη μέρα μακριά από σκέψεις και προβληματισμούς, ο Σύλλογος Ηπειρωτών Τρικάλων μ’ ένα κυριολεκτικά κατάμεστο λεωφορείο, πραγματοποίησε μια ακόμη ευχάριστη εκδρομή σε μια περιοχή με πλούσια ιστορία που σου ξυπνάει μνήμες και συγκεντρώνει όλο το φάσμα των συναισθημάτων. Ένα ανοιξιάτικο δροσερό αεράκι κάνει την αναπνοή μας καθαρή. Ο ήλιος άρχισε σιγά σιγά να απλώνει τις ακτίνες του ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων και στα πολύχρωμα αγριολούλουδα. Η διάθεσή μας ξυπνάει. Ένα αίσθημα χαράς και αισιοδοξίας πλημμυρίζει την ψυχή μας. Το βλέμμα όλων μας αφέθηκε να χαθεί στο όμορφο Ανοιξιάτικο τοπίο. Η σκέψη μας ήταν να φτάσουμε στον πρώτο μας προορισμό, την Αράχωβα, όπου η επιθυμία ήταν συσσωρευμένη.
Διασχίζοντας την Ε65 οδό, φτάσαμε αισίως στην παραλιακή κωμόπολη και επίνειο της Άμφισσας, την Ιτέα. Περιηγηθήκαμε στην περιοχή και ακολουθήσαμε τον δρόμο προς την Αράχωβα, με την πανάρχαια ιστορία της. Περνώντας από τους Δελφούς φτάσαμε σε μια πλαγιά του Παρνασσού, που καταλήγει σε μια χαράδρα της οποίας ρέει ο ποταμός Πλείστος. Πάνω εκεί είναι χτισμένη η γραφική κωμόπολη. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αντιμετώπισε νικηφόρα 2.000 Τουρκαλβανούς, απέναντι από την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, όπου το χωριό απελευθερώθηκε το 1828. Επισκεφθήκαμε το μουσείο με τα καταπληκτικά υφαντά, αλλά και τους πίνακες που απεικονίζουν τους Έλληνες ήρωες, που στα πρόσωπά τους είναι αποτυπωμένοι οι ιστορικοί αγώνες που σημάδεψαν τον τόπο μας. Θαυμάσαμε το ρολόι της Αράχωβας, το οποίο αποτελεί αληθινό στολίδι, υπενθυμίζοντας κάθε στιγμή το ταξίδι του χρόνου. Στο Χάνι του Ζεμενού, έξω από την Αράχωβα, καθίσαμε σε μια πανέμορφη ταβέρνα, τυλιγμένη μέσα στο πράσινο, όπου απολαύσαμε τις παραδοσιακές γεύσεις της. Εκεί στήθηκε ένα ξέφρενο ηπειρώτικο γλέντι που δεν είχε προηγούμενο. Χορέψαμε και διασκεδάσαμε με την ψυχή μας.
Οδηγηθήκαμε προς τη Μονή του Οσίου Λουκά. Ο Όσιος ασκήτευσε στη Μονή αρκετά χρόνια της ζωής του. Ήταν μορφή αγαπητή. Άσκησε φιλανθρωπικό και θεραπευτικό έργο, ενώ είχε το χάρισμα να προφητεύει το μέλλον. Ο Όσιος τάφηκε στο δάπεδο του κελιού του, όπου γύρω από τον τάφο του κτίστηκε σταυροειδές κτίριο. Φθάνοντας εκεί η θέα ήταν μαγευτική. Εισήλθαμε στη Μονή, πλησιάσαμε ευλαβικά και ανάψαμε το κεράκι μας. Προσκυνήσαμε το Σκήνωμα του Οσίου και ψάλλαμε τον Ακάθιστο Ύμνο. Το εσωτερικό της Μονής κοσμούν εικόνες, πολυέλαιοι και καλοδιατηρημένα ψηφιδωτά.
Αφήσαμε πίσω μας το πανέμορφο πέτρινο Μοναστήρι να το συντροφεύουν οι Μοναχοί, να το πλημμυρίζουν οι σκιές των δέντρων, το θρόισμα των φύλλων, οι Ανοιξιάτικοι ψίθυροι, αλλά και τα σήμαντρα, που ήταν διαδοχικά τοποθετημένα. Η μνήμη μας κινήθηκε στο πέρασμα του χρόνου, καθώς ανεβαίναμε τον πέτρινο δρόμο.
Οδηγηθήκαμε προς την πόλη της Λειβαδιάς. Μια πόλη εξαιρετικά ωραία, με φυσικό τοπίο, με άφθονα νερά. Εδώ ο Αθανάσιος Διάκος ύψωσε τη σημαία της επανάστασης του 1821. Η εικόνα μίλησε από μόνη της. Αυτή η περιοχή μ’ ένα μαγικό τρόπο προσελκύει τον επισκέπτη, κι όταν έρχεται η στιγμή να την αποχωριστεί, δεν θέλει. Οι ιστορικές μνήμες, τα ιστορικά μνημεία, όλο αυτό το παρελθόν που μας προκαλεί δέος και θαυμασμό, αφήνουν το μεγάλο δίδαγμά τους, πως όλες οι εποχές χρειάζονται τολμηρές ψυχές που πρέπει να στέκουν όρθιες.
Ευχαριστώ όλους τους εκδρομείς, που μας χάρισαν μια ιδιαίτερα ευχάριστη Κυριακή. Ευχαριστώ τον κ. Αθ. Σαργιώτη, δάσκαλο και ψάλτη, για τους ωραίους ύμνους και απολυτίκια που μας χάρισε ψάλλοντας. Ευχαριστώ τον οδηγό Θοδωρή Τσιπόπουλο, για την άψογη συνεργασία.
Η πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Ν. Τρικάλων &
Μέλος του Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος
Νίκη Χύτα
