Γερμανοτσολιάδες και Βελουχιώτηδες

Αφορμή για την σύνταξη αυτού του άρθρου υπήρξε η επιμονή κάποιων αριστερών κύκλων της μικρής μας πόλης να ηρωοποιήσουν σώνει και καλά τον Άρη Βελουχιώτη.Η επιμονή πράγματι εκπλήσσει και αποδεικνύει την ικανότητα της εν Ελλάδι Αριστεράς να κατασκευάζει ήρωες ακόμη και άτομα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της ψυχοπαθολογίας,όπως οι αναρχικοί,στην αρμοδιότητα του κοινού ποινικού δικαίου,όπως διάφοροι παραβατικοί τύποι διαφόρων βαθμίδων ή ακόμη και στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου των εγκληματιών πολέμου,όπου κανονικά θα έπρεπε να παραπεμφθεί ο Άρης Βελουχιώτης.
Ο γράφων πιστεύει οτι ο τρόπος που ερμηνεύουμε την Ιστορία μας είναι λανθασμένος.Αυτό οφείλεται εν μέρει στην πνευματική τύφλωση που επιφέρουν τα πολιτικά πάθη και όσον αφορά στην μεταπολεμική μας Ιστορία θα έλεγα οτι η απαράμιλλη ικανότητα της Αριστεράς να διαστρέφει καταστάσεις και γεγονότα συγκρίνεται με την εξίσου απαράμιλλη ανικανότητα της Δεξιάς (ή έστω ό’τι απέμεινε από αυτή)να αποκαταστήσει αλήθειες.
Η περίπτωση των λεγομένων Γερμανοτσολιάδων είναι χαρακτηριστική του πως παραχαράσσεται η Ιστορία προς το συμφέρον μιας παράταξης ή του πως χρησιμοποιείται ένα ιστορικό γεγονός προκειμένου κάποιοι φαιδροί ή μισότρελοι πολιτικοί(ορισμένοι εκ των οποίων γίνονται και Υπουργοί Αμύνης) να σπιλώσουν πολιτικούς τους αντιπάλους.
Ο γράφων δεν είναι ιστορικός και επίσης δεν είναι και συνήγορος κανενός.Πλην όμως πιστεύει οτι κάποια στιγμή θα πρέπει η ελληνική κοινωνία να αντικρύσει την αλήθεια και να ξαναγνωριστεί με τον εαυτό της.
Το φαινόμενο του εξοπλισμού τοπικών στρατιωτικών σωμάτων ήτο γενικό στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη.Οι Γερμανοί παντού βρήκαν πρόθυμους και άφθονους συνεργάτες.Αρκεί να αναφέρω οτι η σθεναρή άμυνα ενός λόχου Γάλλων έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στον Χίτλερ να αυτοκτονήσει αξιοπρεπώς.
Στην κατεχόμενη Ελλάδα του 1943 δύο πράγματα είχαν γίνει συνειδητά.Πρώτον η διαγραφόμενη ήττα της Γερμανίας και δεύτερον η διαγραφόμενη ολοκληρωτική επικράτηση της κομμουνιστικής Αριστεράς,η οποία ήδη από το φθινόπωρο του 1943 είχε αρχίσει να εξοντώνει συστηματικά τις άλλες αντιστασιακές ομάδες πυροδοτώντας τον εμφύλιο πόλεμο,προκειμένου να αποκτήσει δια της βίας ολοκληρωτικά την εξουσία,αντικαθιστώντας στην πραγματικότητα τον ξένο κατακτητή.
Μπροστά στην δεύτερη προοπτική η Κυβέρνηση Ι.Ράλλη,η οποία είχε την ευθύνη της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας έπρεπε να λάβει τα μέτρα της,ιδιαίτερα μετά την ιταλική κατάρρευση και παράδοση.Η ανάγκη αποτροπής του κομμουνιστικού κινδύνου και η παραμονή της Ελλάδος στο δυτικό στρατόπεδο μετά την καθαρώς διαφαινόμενη συμμαχική νίκη επέβαλαν την λήψη εσωτερικών μέτρων ασφαλείας και την άμυνα έναντι του νέου κινδύνου που ήταν πια ο Κομμουνισμός.Έτσι δημιουργήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας.Τα Τάγματα αυτά δεν συγκροτήθηκαν για να συμμαχήσουν με τους Γερμανούς προκειμένου να νικήσει η Γερμανία.Έγιναν προκειμένου να μην είναι η Ελλάς κομμουνιστική όταν θα έφευγαν οι Γερμανοί.Θα αναφέρω κάτι χαρακτηριστικό για να αποδείξω την θέση μου.Τα συμμαχικά των Γερμανών σώματα από τις κατεχόμενες χώρες δημιουργήθηκαν ήδη από την αρχή της Κατοχής και ιδιαίτερα μετά την ήττα στο Στάλιγκραντ εστάλησαν να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών.Στην Ελλάδα αντιθέτως ούτε ένας,επαναλαμβάνω,ούτε ένας Έλληνας ευρέθη να πολεμά στα γερμανικά μέτωπα.Στην Ελλάδα στρατιωτικά σώματα εξοπλισμένα από τους Γερμανούς συνεστήθησαν όχι στην αρχή,αλλά στο τέλος της Κατοχής,πράγμα που αποδεικνύει οτι άλλος ήταν ο σκοπός τους και όχι η νίκη των Γερμανών.Η Κυβέρνηση Ράλλη και τα Τάγματα Ασφαλείας αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με έναν διαβολικό εχθρό απλώς και μόνο επειδή ο άλλος εχθρός τους φαινόταν διαβολικότερος.Βεβαίως και υπήρξαν ανάμεσά τους κακοποιά στοιχεία και κάποιοι εγκληματίες πολέμου,πλην όμως ο μελετητής της Ιστορίας και ο απλός γνώστης αυτής δεν πρέπει να χάνει ούτε την μεγάλη εικόνα,ούτε να του ξεφεύγει ο στόχος.
Ο γράφων δεν σκοπεύει να ηρωοποιήσει κανέναν.Δεν δέχεται όμως ηρωοποίηση και του Βελουχιώτη,ούτε γενικά των Βελουχιώτηδων της τραγικής ελληνικής Ιστορίας,οι οποίοι όπου βρέθηκαν κατασκότωσαν τον κόσμο επιδιώκοντας την πλήρη υποταγή του,συμπεριφερόμενοι χειρότερα από τους ξένους κατακτητές.Η θέση του Βελουχιώτη ,όπως οι Άγγλοι ήθελαν ήδη από το 1943,ήταν στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου και όχι στο…πάνθεον των ηρώων.Είναι ντροπή για την ελληνική Αριστερά να μην αναγνωρίζει τα εγκλήματά της.Είναι ντροπή και για τον Έλληνα πολίτη να μην μπορεί να διαβάσει σωστά την Ιστορία του.Ο γράφων απορρίπτει την λέξη ”Γερμανοτσολιάς”ως έννοια και ως δηλωτική κάποιου στόχου και αφήνει τα υπόλοιπα στην κρίση αρμοδιοτέρων ιστορικών,αρκεί και αυτοί να είναι αντικειμενικοί και όχι στρατευμένοι σε κάποια παράταξη.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.,Μέλος της Δράσης