Του Χρήστου Σταμόπουλου, δικηγόρου
Με την υπ’ αριθμ. 14/2014 διάταξη της Ειρηνοδίκη Τρικάλων Ι.Δ. απορρίφτηκε η αίτηση για την ίδρυση σωματείου με την επωνυμία «ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ»
Το γεγονός είναι πρωτοφανές. Είναι η πρώτη φορά στα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης που δικαστήριο στα Τρίκαλα αρνείται την αναγνώριση σε σωματείο (κάθε μορφής) με δημοκρατικούς και προοδευτικούς σκοπούς. Πρόκειται για πλήγμα σ’ ένα απ’ τα βασικά, πρωταρχικά ατομικά και συλλογικά συνταγματικά δικαιώματα, κατοχυρωμένο και στο ισχύον Σύνταγμα (άρθρο 12).
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΖΕΣΘΑΙ και η ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που οι απαρχές τους ανάγονται στη Γαλλική Επανάσταση του 1789, περνάνε τώρα (στα μνημονιακά χρόνια) στη μέγκενη του δικαστή!
Σφοδρή αντίδραση
Σφοδρή ήταν η αντίδραση της «Λέσχης». Σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν οι εκπρόσωποι της, όπως διαβάσαμε στις εφημερίδες, είπαν μεταξύ άλλων : «Δεν είναι τυχαία» η απόφαση («διάταξη») της κ. Ειρηνοδίκη. «Εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής, στη φίμωση κάθε αντίθετης φωνής στην κυβερνητική προπαγάνδα και στο χτύπημα κάθε δράσης που εναντιώνεται στην εφαρμοζόμενη πολιτική… βάζει στο ίδιο τσουβάλι την εγκληματική δράση των φασιστικών συμμοριών με τους αγώνες του λαού για μια αξιοπρεπή ζωή ή δικαιώματα».
Και παρακάτω : «Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι για να επιβληθεί αυτή η πολιτική (σ.σ.: δηλ. λιτότητας, φτώχειας, ανεργίας κ.λπ.) πρέπει να ενταθούν τα μέτρα καταστολής και οι ελευθερίες και τα δικαιώματα αντίστασης και αντίδρασης να περισταλούν. Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε ότι εντάσσεται και η απόρριψη του καταστατικού της Λέσχης».
Χαρακτηρίζουν την απόρριψη «πράξη πολιτικής εκδίκησης» και διακηρύσσουν πως : «Δεν πρόκειται να μας πτοήσουν τέτοιες πρακτικές και θα συνεχίσουμε να δίνουμε κοινωνικούς αγώνες».
Μια χαρά τα λένε οι συναγωνιστές της Λέσχης. Αυτό ακριβώς είναι το πολιτικό νόημα της ειρηνοδικειακής απόφασης.
Απορρίπτεται με σπουδή!
Η ειρηνοδικειακή διάταξη για ν’ απορρίψει την αίτηση του υπό σύσταση σωματείου επικαλείται τρείς λόγους, όλοι τους νομικά αστήριχτοι.
1ος ΛΟΓΟΣ: Ο σκοπός του σωματείου, λέει η απόφαση, είναι «πολύ γενικός» και έτσι δεν γίνεται «αντιληπτό …τι διώκει το υπό σύσταση σωματείο, με τι μέσα και ως προς τι», μ’ αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκτιμηθεί η «νομιμότητα» (του σκοπού).
Το καταστατικό όμως με σωρεία άρθρων του καθορίζει και περιγράφει συγκεκριμένα, έναν προς ένα, τους σκοπούς του. Η πολλαπλότητα του σκοπού (-ων) ενός σωματείου, δηλαδή η ευρύτητα (όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή) των στόχων, σκοπών και παρεμβάσεών του, όπως εν προκειμένω, δεν αντιβαίνει στον Νόμο και το Σύνταγμα. Άλλο πολλαπλότητα, έστω και γενικότητα, των σκοπών, και άλλο αοριστία, που εδώ δεν υπάρχει και ούτε γίνεται μνεία στη διάταξη.
Το αν οι σκοποί (ένας, πολλοί ή γενικοί) πετύχουν ή το σωματείο είναι «κοινωνικά επωφελές» ή όχι, αυτό θα κριθεί αλλού και όχι απ’ τον δικαστή. Η σκοπιμότητα κάθε σωματείου δεν κρίνεται από την πολιτεία, κατ’ επιταγή του Συντάγματος. Αλλιώς, θα επρόκειτο για την αναίρεση της σωματειακής ελευθερίας.
2ος ΛΟΓΟΣ: Η ειρηνοδικειακή διάταξη …προεξοφλεί εκ των προτέρων (!!) πως με την εγγραφή νέων και μαθητών που προβλέπει το καταστατικό η ΛΕΣΧΗ θα παραβιάσει τις διατάξεις των άρθρων 129, 133 επ. ΑΚ περί δικαιοπρακτικής ικανότητας, γι’ αυτό αποφαίνεται (προληπτικά) ότι η λειτουργία της κρίνεται παράνομη!
Ενώ, κατά την 105 ΑΚ, «με απόφαση του πρωτοδικείου» και με τις αυστηρές συγκεκριμένες προϋποθέσεις που τίθενται «μπορεί να διαλυθεί» (εκ των υστέρων) ένα σωματείο αν, μεταξύ άλλων, «ο σκοπός ή η λειτουργία του σωματείου έχουν καταστεί παράνομοι …»
3ος ΛΟΓΟΣ: Τέλος, η ειρηνοδικειακή απόφαση χαρακτήρισε παράνομη τη λειτουργία του υπό σύσταση σωματείου, γιατί στο καταστατικό του αναφέρεται πως οι στόχοι «θα επιδιωχθούν …4. με διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις, παραστάσεις, συμμετοχή σε αγώνες, στάσεις εργασίας, απεργίες, καταλήψεις…», αφού -κατά την απόφαση- με το «καταλήψεις» «ωθεί τα μέλη του προς τέλεση αξιόποινων πράξεων και δη αυτών που αναφέρονται στο άρθρο 334 ΠΚ», δηλαδή της διατάραξης οικιακής ειρήνης.
Έτσι η συμπαράσταση και η συμμετοχή σε αγώνες, μεταξύ των οποίων και οι καταλήψεις, των εργαζομένων χαρακτηρίζεται, ποινικό αδίκημα. Μα οι μαζικές καταλήψεις των εργασιακών κ.α. χώρων από τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους είναι μια απ’ τις νόμιμες μορφές πάλης τους. Η τυχόν συμπαράσταση και συμμετοχή στους κοινωνικούς αυτούς αγώνες μπορούν να χαρακτηρίζονται, και μάλιστα από τα πριν, ποινικό αδίκημα; Μα, τόση σπουδή!!
Τι να κάνουμε;
Μια μνημονιακή εξουσία, υποταγμένη στη τρόικα, που λεηλατεί τη χώρα και ληστεύει τον λαό, προς δόξα του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, μια εξουσία που παραβιάζει ασύστολα επί σειρά ετών το Σύνταγμα και εκχώρησε την εθνική κυριαρχία στους προστάτες της, θέλει πάση θυσία να υποτάξει τον λαό και γι’ αυτό επιζητεί και μια Δικαιοσύνη που να την υπηρετεί στις απεχθείς επιδιώξεις της.
Η εν λόγω ειρηνοδικειακή απόφαση κινείται αντικειμενικά σ’ αυτή την κατεύθυνση και πρέπει ν’ αντιδράσουμε.
Το ΜΕΤΩΠΟ ΛΑΟΥ ασχολήθηκε με τη σοβαρότητα του προβλήματος και, απ’ όσο γνωρίζω, προτείνει και στις άλλες κινήσεις, συλλόγους, φορείς κ.λπ. να υπάρξουν από κοινού παραστάσεις διαμαρτυρίας, διαβήματα, συγκεντρώσεις κ.λπ.
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ!
