ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ…
( Τρίκκη Βυζάντιον Ανακτήσει)
Τέτοιες μέρες πριν 416 χρόνια, ήταν το πρώτο 15 θημερο του Νοεμβρίου του 1600, στο Θεσσαλικό κάμπο η σκλαβιά δεν υποφέρεται. Οι Τούρκοι παίρνουν το βιός των ανθρώπων, τα χαράτσια ολοένα και αυξάνονται, και για όποιον δυστρωπεί θάνατος. Ο λαός δεν αντέχει άλλο. Όμως κανένας λαός δεν έχει ποτέ ξεσηκωθεί εναντίον της οποιαδήποτε αδικίας, εάν δεν υπάρχει ηγέτης να ηγηθεί. Εάν δεν υπάρχει Αρχηγός, εάν δεν υπάρχει Μπροστάρης. Ένας τέτοιος Μπροστάρης κατοικούσε εκείνη την εποχή στα Τρίκαλα που είχε το αρχαίο της όνομα Τρίκκη. Η καρδιά του φλογερή. Δεν ήταν γεννημένος για να αντέχει τη σκλαβιά και τον ανθρώπινο εξευτελισμό. Δεν ήταν πολεμιστής. Δεν είχε όπλα. Δε φορούσε ρούχα κοσμικά. Φόραγε ράσο. Δεν ήταν απλός παπάς. Ήταν Μητροπολίτης Λαρίσσης με έδρα την Τρίκκη. Ήταν ο Διονύσιος ο Β’. Σπουδές λαμπρές. Μόρφωση τεράστια. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πάδοβα Ιατρική, Νομική, Φιλοσοφία. Αργότερα στη Κωνσταντινούπολη θα σπουδάσει αστρονομία, θεολογία και ποίηση. Δεν θα αφήσει το Σταυρό, αλλά μαζί θα πάρει και τ’ άρματα. Θα ξεσηκώσει τους Τρικαλινούς με τα πύρινα λόγια του. Ο Θεός μας δημιούργησε ελεύθερους θα πει. Οι άνθρωποι μας υποδούλωσαν. Με τη βοήθεια του Θεού θα λευτερωθούμε. Ο Διονύσιος δεν ειναι κανένας τυχαίος. Ο Διονύσιος δεν πετάει στα σύννεφα. Έχει αρκετό μυαλό για να καταλάβει ότι το εγχείρημα ειναι τρέλα. Το προσωνύμιο που του έχει δοθεί ειναι Φιλόσοφος. Και όμως το αποτολμά. Έχει μελετήσει και ξαναμελετήσει μια Προφητεία που έχει στη διάθεση του. “ΤΡΙΚΚΗ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ ΑΝΑΚΤΗΣΕΙ”.
Βαρύ το πράγμα. Απο που κι’ ως που ένα χωριουδάκι της κεντρικής Ελλάδας που ονομάζεται Τρίκκη, τολμά να οραματίζεται ότι θα ανακτήσει το Βυζάντιο. Ο Διονύσιος όμως ειναι σίγουρος. Το πιστεύει απόλυτα και το διαλαλεί. Κι’ όμως αποτυγχάνει. Η επανάσταση του πνίγεται στο αίμα. Διαφεύγει στην Ιταλία και δέκα χρόνια αργότερα θα τον συναντήσουμε στα Γιάννινα. Στο μυαλό του η προφητεία. Συνεχίζει να αποζητά τη λευτεριά. Οργανώνει εκ νέου επανάσταση. Προδίδεται απο τους δικούς του. Τους κλασικούς ραγιάδες… Και συλλαμβάνεται… Για πέντε ώρες οι Τούρκοι θα τον γδέρνουν. Θα περιγεμίσουν το δέρμα του με άχυρα και θα το στείλουν πεσκέσι στο Σουλτάνο. Ιδού τι παθαίνουν οι “ανυπάκουοι”. Ιδού αυτοί που τόλμησαν να μην στέλνουν φόρους στο Σουλτάνο… Η προφητεία όμως που τόσο πίστεψε ο Διονύσιος υπάρχει γραμμένη στη προτομή που στήθηκε πριν ακριβώς 65 χρόνια στη κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Ειναι συγκινητικό ότι τα χρήματα για να πληρωθεί ο γλύπτης απ’ την Αθήνα, τα μάζεψαν τα παιδιά των γυμνασίων αγόρια και κορίτσια. Τόλμησαν απο την εποχή του ακόμη να τον κατηγορήσουν. Πρώτος ένας άλλος με ράσο. Ο Μάξιμος ο Πελοποννήσιος. Έγραψε και λόγο στηλιτευτικό εναντίον του στα Γιάννινα για να γλυτώσει ο ίδιος το σαρκίο του. Αρκεί ο τίτλος του λόγου του…
” Του Σοφωτάτου Μαξίμου Ιερομονάχου του Πελοποννησίου Λόγος Στηλιτευτικός κατά Διονυσίου “. Μάλιστα, ωραίος αυτοπροσδιορισμός….. Σοφώτατος ο κυρ Μάξιμος…. Που τόλμησε να αποκαλέσει τον Διονύσιο Σκυλόσοφο… Όμως η προφητεία παραμένει… Γιατί; Ως ανάμνηση; Ως ιστορικό γεγονός; Ως δείγμα αποστροφής των προφητειών; Προσωπικά πιστεύω ότι έχει σχέση με αυτό που είπε ο Ιησούς. ” Αν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, μόνος του μένει. Αν όμως πεθάνει, τότε θα φέρει πολυ καρπό… Ιωάν. 12, 24. ” Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος όχι μόνο πέθανε, αλλά πέθανε και μαρτυρικά, παραμένοντας πρότυπο για τους μεταγενεστέρους του…
Μετά απο δέκα χρόνια έρευνας που έχω κάνει έχω πλέον τις
” συμπτώσεις” στα χέρια μου, που επιβεβαιώνουν ότι η προφητεία παραμένει ζωντανή… Και θα έλθει ο πολύς καρπός… Σε ένα μήνα περίπου στη πόλη αυτή, την Τρίκκη θα πω περισσότερα… Σε διάλεξη μου…
