Χρονογράφημα από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα
«Είσαστ’ εσείς, που φροντίσατε ό, τι οι Πόλεμοι δεν φρόντισαν να κάνουν, / όταν απ’ τα τείχη, / αλλά και από άλλες ανοιχτές μεριές, / χύθηκε στα πλάτη ο αμορα-λισμός σας, η εκμετάλλευση και η δολιοφθορά σας μεταμφιεσμένη σε «σύγχρονη» πολιτεία και «ελεύθερο» κόσμο, / σκεπασμένη με τα βρώμικα πέπλα του εγκλήμα-τος, / της πορνείας, της μαστροπείας, / του λευκού θανάτου, / της διάκρισης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. / Και ανάμεσα στα παραπάνω, που δεν είναι παρά κόκκοι, / φέρατε και τα παράλληλα: / την ανεργία, την φτώχεια / και των πλού-σιων αισχρή ασυδοσία / Κι αν πάμε και στα παρακάτω πλάτη θα δούμε να μεγα-λώνει η δυστυχία, / που, όπως και να το κάνουμε, θα γίνει και δική σας! / Εμείς, κι αν δυναμώσει, δεν έχουμε ανάγκη. Αντέχουμε! Γνωριζόμαστε μαζί της και δέσαμε μεγάλα κομμάτια της ζωής μας / Εσείς, τι θα κάνετε όταν μια μέρα σας χτυπήσει την πόρτα;(Τάδε έφη «Είμαστ’ εμείς» απόσπασμα- 21.01.1998 Γερμανία. Β. Φ.)
Ξεκινήσαμε το αφιέρωμά μας με την «ΕΕ», αφού αυτή είναι πλέον η …μάνα μας, η … αφέντρα μας, η κατάρα μας και θα τροχίσουμε τη μνήμη επαναλαμβάνο-ντας παλιές μας κουβέντες με το επί πολλών ετών καθιερωμένο από μας: «Prost, Europa!» η οποία είχε ήδη χάσει την ευρωπαϊκή αίγλη της. Γράφαμε, λοιπόν, σε κύριο άρθρο μας υπό τον τίτλο: «Εν ονόματι της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτρέποντα όλα- Ευρωπαϊκός Επίλογος 18ον» στις 14 του Φλεβάρη του 2006 μεταξύ άλλων και τούτα:
«Prost, Europa! Prost!»(Στην υγειά σου, Ευρώπη στην υγειά σου!) αλλά σή-μερα θα το «κόψουμε», επειδή δεν αξίζει η τιμή που τις δίνουμε να… πίνουμε στην υγειά της. Δε θα πάψουμε βέβαια να ασχολούμαστε μ’ αυτό το έκτρωμα του νεοφι-λελευθερισμού – έτσι το βλέπουμε εμείς και ειδικά για τη Χώρα μας, την Ελλάδα- και εν κατακλείδι θα πούμε πέντε κουβέντες σαν «ευρωπαϊκό επίλογο». Κι αυτό το λέμε με πικρία διότι δε βλέπουμε καμία καλυτέρευση, καμία αλλαγή, τουλάχιστον κανένα «φρενάρισμα» που να επιτρέψει ακόμα και την ουτοπία να διαπραγματεύεται στα αλώνια της «ελεύθερης» αγοράς με την ελπίδα που θα μπορούσε, ίσως, να μας πάει ένα βήμα πιο πέρα….»
Σήμερα, αρχές του τρίτου δεκαήμερου του Ιούνη θα πούμε: Όταν μια Χώρα-μέλος της γερμανοευρωπαϊκής Ένωσης, μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, μέλος του ΟΗΕ…, θυμίζουμε τον… έλληνα τροβαδούρο να «τραγουδά» στις υπό ένταξη στα «σύγχρονα» στρατόπεδα συγκέντρωσης πρώην Χώρες της Σοβιετικής Ένωσης τα ευρωκάλαντα, ο «έλληνας» υποταχτικός, δούλος, χαμάλης και Ασχημομούρης, εκπρόσωπος, αντιπρόσωπος και εν δυνάμει περιφερειάρχης…,(γνωστός ως αρχηγός κόμματος και αρχηγός κομματικού κράτους»…,) στο υπό «κατασκευή» επαρχία της Νότιας Ευρώπης, θέρετρο με διαθέσιμους τους έλληνες πολίτες για τις δουλειές τους ή αποικιοκρατικό έπαθλό χάρη στην ύφεση ή προτεκτοράτο.
Αυτός, ο… έλληνας, γυρόφερνε σαν γυρολόγος στις Χώρες της πρώην Σ.Ε. έχοντας στη μασχάλη του τα ευρωγερμανικά ευαγγέλια της ευρωπαϊκής ευημερίας και της προόδου. (Τι σοφές κουβέντες! Τι οράματα ανθρώπινα! Πόσοι δεν είχαν στρατευθεί σαν σταυροφόροι για μια Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών!) Στο ένα του χέρι κρατούσε το νταϊρέ και το έπαιζε κεφάτα και με το άλλο έσερνε την αρκούδα χορεύοντας.
Τη βλέπανε, οι θεόστραβοι και παθιασμένοι λαοί των …απελευθερωμένων πλέον Χωρών τους, την αλυσοδεμένη αρκούδα πως βογγούσε και έσκουζε απ’ τον πόνο και αντί να κόψουν το δρόμο του άθλιου «γύφτου» και να τον διώξουν πετρο-βολώντας τον, ο «γύφτος» τους είχε κιόλας σαγηνεύσει με τους εθιστικούς ήχους του νταϊρέ του, έτσι που δέθηκαν και αυτοί, λαοί και Χώρες στην ίδια αλυσίδα που ορμητικά την τραβούσε το άρμα της Ενωμένης Ευρώπης, όπως τη λέγαμε… προς το χάος, ένα χάος διαφορετικό και από κείνο που επικρατεί στην κόλαση.
Λοιπόν, όταν μια Χώρα-μέλος της γερμανοευρωπαϊκής Ένωσης, μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, μέλος του ΟΗΕ, και άλλων γνωστών και μη εξαιρετέων Δι-εθνών Οργανισμών, έχει προσφέρει -σε βάρος άλλων Χωρών και του εαυτού της – στην «Ε.Ε» και τώρα που περνά μια κρίση βρίσκεται εντελώς ξεβράκωτη η Ελλάδα και βρακωμένη η …κρίση. Ακόμα και τώρα με την κρίση, των πλούσιων τα πλούτη αυξάνονται, το «κράτος» εξακολουθεί το χαβαλέ του…, την οποία, κρίση-χρεοκοπία, το μεγαλύτερο μέρος της το δημιούργησαν αλήτες, κλέφτες και λαμόγια, η «Ε.Ε» έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τους λαούς της και όχι να καλύπτει μεμονωμένα πρόσωπα εξωμοτών, ανθελλήνων- «ευρωπαϊστών» και αθεράπευτα ασθενών και ανάλγητων θεατρίνων.
Αυτό λέει η δημοκρατία. Να πιαστούν οι απατεώνες και λωποδύτες που χρε-οκόπησαν την Ελλάδα. Να αρπαχτούν οι περιουσίες τους και να δικαστούν παρα-δειγματικά και όχι να αρμέγεται με αφόρητη αναισθησία και αυταρχισμό ο λαός, να του στερεί τη Δουλειά, την Παιδεία, την Υγεία και να ληστεύει ακόμα και τη σύνταξή του και άλλα δεινά, όπως γίνεται τώρα.
Αυτό δεν είναι ευρωπαϊκή συμπεριφορά-«παιδεία», όπως θέλουν να λένε οι …ευρωπαίοι. Αυτό, «κυρία Ευρωπαϊκή Ένωση», λέγεται μεσαιωνική βαρβαρότητα. Είναι οικονομική αφαίμαξη, είναι εξοντωτικός φασισμός-ρατσισμός που επιλέγεις και επιβάλεις στα μέλη σου. Στη Χώρα σου τα κάνεις αυτά «κυρία» ευρωγερμανία; Αυτό, «κυρία Ευρωπαϊκή Ένωση» λέγεται μερκαντιλισμός γιατί θυσιάζεις μικρούς λαούς χάρη και στο χρηματοπιστωτικό ευρω-γερμανικό κεφάλαιο. Αυτό, «κυρία Ευρωπαϊκή Ένωση» λέγεται ιμπεριαλισμός. Μας έχεις φέρει πλέον αντιμέτωπους σε τετελεσμένα γεγονότα. Στο ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού….
«Καλός» θα ήταν αν είχαμε όλοι κοιλιές και μεριά, δηλαδή, λεφτά-καταθέσεις-ομόλογα-μετοχές, μαύρο χρήμα είτε από το δημόσιο, είτε από λαθραία-ναρκωτικά, όπλα, πορνεία κ.ά., αν είχαμε κότερα, βαπόρια, αστικά τετράγωνα ορόφων και διαμερισμάτων, πισίνες, αεροπλάνα, δούλους για τα νύχια των ποδιών μας και άλλων απόκρυφων μεριών. Έχουμε όμως κάτι άλλο που επιτρέπει το καπιταλιστικό σύστημα να ακμάζει: Τα χαρακτηριστικά μιας άθλιας, τριτοκοσμικής συμπεριφοράς που δείχνουν τις κοινωνίες των πολιτών…, με μικρό (π)… Κι αυτές οι κοινωνίες των πολιτών, πότε μεγάλες και πότε διχασμένες, πότε κομματιασμένες, εγκλωβισμένες και τέλεια εξαρτημένες, είναι τα χαρακτηριστικά των κοινωνιών που βλέπουμε και ζούμε σήμερα και στον τόπο μας και γι’ αυτό το κατάντημα έχεις κι εσύ ευθύνη. Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός δε μπορεί να ζήσει με δυο ταχύτητες.
Κι εμείς στον τόπο μας τι κάνουμε; Ποια η συμπεριφορά των μελών της κοι-νωνίας στους δρόμους, στους δημόσιους χώρους και εστίασης, στους χώρους εργα-σίας (όπου υπάρχει ακόμα), στις δημόσιες υπηρεσίες; Ποια η συμπεριφορά και ο σεβασμός ΟΛΩΝ των πολιτών προς στους δημοκρατικούς θεσμούς, προς τις πολι-τιστικές και ιστορικές αξίες-ήθη, έθιμα, παραδόσεις; Ποιος ο σεβασμός και η προ-στασία στο φυσικό περιβάλλον και άλλα πολλά που θα μπορούσαμε να ονομαζό-μαστε, αν όχι έλληνες…, (αυτό το όνομα δες μας ανήκει, δε μπορεί να μας ανήκει, δεν έχουμε καμιά σχέση με τους προγόνους μας, απλά τους εκμεταλλευόμαστε γιατί, αλλιώς δεν θα μας ήξερε κανείς…,) θα μπορούσαμε να λεγόμαστε Πολίτες. Τώρα δεν είμαστε ούτε το ένα, ούτε το άλλο… Είμαστε μια πλέμπα που συνεχώς και ποι-κιλοτρόπως αφαιρούνται κομμάτια της. Η αλλοίωση της νοημοσύνης, της υπευθυ-νότητας, της συνέπειας, της εμπιστοσύνης, και άλλα πολλά που συνθέτουν τη συ-μπεριφορά των Πολιτών, αντικαταστάθηκαν από βάρβαρα και ανήθικα χαρακτη-ριστικά, ξένα από την ελληνική κοινωνία και του Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι γενικότερα. Στη Χώρα μας επικρατεί το άναρχο και τρομοκρατικό, η ανευθυνότητα, η προ-χειρότητα και ο ωχαδερφισμός. Η κοινωνία μας δεν κατάφερε να κοινωνικοποιηθεί. Ο ρατσισμός, αλλού φανερά και αλλού κρυφά βρίσκεται ανάμεσά μας και το… κράτος δεν «μπόρεσε» να ενσωματωθεί στις δομές της κοινωνίας, που το ίδιο είχε χαράξει. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σχηματίζουν την αρνητική ως και επικίνδυνη συμπεριφορά του πολίτη και του «κράτους» έτσι που στο μόνο που είναι άξιοι να κάνουν είναι να στήνουν θέατρα με δαντελένιες ευρωνάιλον κουρτίνες κι εκεί, οι μεν πολίτες να διασκεδάζουν με τα πάθια τους οι δε «πολιτικοί» να εκτονώνονται από την έλλειψη μιας σωστής συμπεριφοράς τους.
Ο μερκαντιλισμός από τη μια και ο ματεριαλισμός από την άλλη, όπλα δυνα-μικά στα αδίστακτα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, έκαναν καλή δουλειά. Η εσκεμ-μένη εξαφάνιση ή ο παραγκωνισμός των αξιών μας, αξίες πλαισιωμένες από αρχι-τεκτονικά κτίσματα, από ένδοξες και ιστορικές νίκες μας έναντι των ορδών των βαρβάρων, όπως εκείνη του Λεωνίδα, του Μεγαλέξανδρου και μύριων μεταγενέ-στερων αγωνιστών του 21, της Εθνικής Αντίστασης και άλλα, αν αυτά τα πολιτιστικά και ζηλευτά χιλιετηρίδων μεγαλουργήματα τα κρατούσαμε και καταφέρναμε να περάσουμε απ’ το εγώ στο εμείς, είναι βέβαιο πως θα είχαμε αποκτήσει τον τίτλο του Παγκόσμιου Έλληνα Πολίτη, όσο και να φαίνεται απίθανο.
Έτσι φτάσαμε να γίνουμε θεατές στο δικό μας θέατρο…(κάτι είναι κι αυτό…) και δεν τολμούμε να τραβήξουμε τις δαντελένιες ευρωνάιλον κουρτίνες του για να δούμε αντί τους πραγματικούς θεατρίνους που ακροβατούν σε αόρατα σχοινιά και κάνουν κολωτούμπες για να βγάλουν το ψωμί τους, θα δούμε να συναθροίζεται ένα μωσαϊκό «ανθρώπων» αμοραλιστών και φραμασόνων, γκρουπούσκουλα υποκριτών, ψευτών και αλαζόνων και …αγέρωχοι να παρουσιάζονται μπρος στα μάτια των θεατών…,-Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να παίξουν τους άθλιους ρόλους τους προκειμένου να εισπράξουν το παλαμοχτύπημα, όμοιο με εκείνο των πρόσφατων εκλογών του περασμένου Μαΐου τρέχοντος έτους που εισέπραξαν από την διατη-ρημένη στα δίχτυα της πανούργας πλάνης πλέμπα τους και στη συνέχεια, άλλο πα-λαμοχτύπημα για τον από κάθε άποψη άρρωστο μετασχηματισμό (δικός μας όρος) του κυρίου Σαμαρά.
Σ’ αυτό το …θέατρο, που παίζεται σήμερα, με τις δαντελένιες ευρωνάιλον κουρτίνες, υλικό όμοιο με εκείνο που χρησιμοποιούν οι πόρνες στα εσώρουχά τους στα κινητά πορνεία τους για να προσελκύσουν πελάτες. Εκεί, εδώ δηλαδή, θα δούμε διαρκείς και διαχρονικές παραστάσεις που φτάσανε στις μέρες μας σαν μεταλ-λαγμένα νωπά κρέατα σε μια, επίσης, μεταλλαγμένη αγορά, κι εδώ, «μεταλλαγμέ-να» και «φρέσκα» υποπροϊόντα του θεάτρου έχουν σχηματίσει το ανάλογο πάζλ της εφήμερης και εξαντλημένης πλέον ζωής μας με πρωταγωνιστές θεατές και θεα-τρίνους και βεβαίως με… εξέχουσες… προσωπικότητες προσκεκλημένους.
Ξεχωρίζουμε τους κηφήνες που τρώνε, μόνο τρώνε και ρεύονται σαν ζα. Εδώ και το «γυαλί» με όλο το έμψυχο «δημοσιογραφικό» δυναμικό του, ιδιαίτερα αυτών που εδράζονται στα κανάλια της αποβλάκωσης, των οποίων γνωρίζουμε πολύ καλά τη συμπεριφορά τους στα δελτία ειδήσεων, ειδικότερα. Με άλλα λόγια «πολιτικός» και «δημοσιογράφος» ανέκαθεν για την Ελλάδα έδρασαν ως οι μεγαλύτερες δηλητηριώδες – θανατηφόρες πληγές. Σήμερα αυτές οι πληγές δε θεραπεύονται και αν ναι, θα είναι σαν τον άνθρωπο που του λείπουν τα άκρα…
Τηλεοπτικά κανάλια, λοιπόν, με πρώτο το «δημόσιο» που ο βλάξ πολίτης πληρώνει. Εδώ ολοκληρώνεται η κυριολεκτική αποβλάκωση με πρώτο θύμα τη νοι-κοκυρά που την έχουν εγκλωβίσει με τις τούρκικες ταινίες. Με την πληθώρα συ-νταγών μαγειρικής και γλυκυσμάτων. Που την έχουν βουλιάξει στα ελληνικά… σή-ριαλ, στα οποία η ελληνική γλώσσα κακομεταχειρίζεται δεόντως. Που την κάνουν να ελπίζει στα … τυχερά τηλεπαιχνίδια…,(εδώ είναι να γελάς και να κλαις˙ όλα τα κανάλια «προσφέρουν» τυχερά παιχνίδια, όπως ταξίδια, συσκευές, λεφτά, τηλε-φώνησε κάμποσες φορές, χαζέ και θα κερδίσεις. Μια επιπλέον τηλεοπτική ληστεία που συντελείτε «μετ’ απαλών ονύχων!!»). Στις διαφημίσεις…, (τώρα διατίθενται και ληγμένα τρόφιμα…,) που δεν έχουν το θεό τους.
Βέβαια το μυαλό της το έχουν θολώσει οι πράγματι πανέμορφες και γλυκές τηλεπαρουσιάστριες, που μεταξύ άλλων διαθέτουν τρομερά ντεκολτέ και… χαρι-τωμένα τατουάζ, που παρουσιάζουν τη μόδα, που μας δείχνουν «αστέρια» τραγου-διστές και τραγουδίστριες, κάποιες διεθνώς γνωστές, τους αρέσει, όπως ακούμε, να κυκλοφορούν ξεβράκωτες, μόδα είναι τι να γίνει, και βεβαίως το κουτσομπολιό που καθηλώνει τη νοικοκυρά ολοκληρωτικά. Από κει και μετά η τηλεόραση εξακολουθεί να δημιουργεί μια «σύγχρονη» τηλεοπτική παρακαταθήκη μεγίστης αποβλάκωσης και αποπροσανατολισμού και οδηγεί άνευ όρων το νου στο άδειασμα.
Από την άλλη μεριά έχουμε την άλλη τηλεοπτική διάσταση που η κομματική σκόνη που χύνεται μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια καθηλώνει τον άνδρα. Μια άλλη αποχαύνωση των παθιασμένων και εθισμένων τηλεθεατών και μια παρέλαση βουλευτών που κάνουν να τρίζουν τα κόκκαλα των επαναστατών του 21.
Μέσα από αυτή την τηλεμαραθώνια παρέλαση των βουλευτών των διαφόρων κομματικών εταιριών, παρελαύνει η αθλιότητα των εν Ελλάδι «πολιτικών», των οποίων η αναισθησία, το θράσος και η ξετσιπωσιά ξεχωρίζει. «Πολιτικοί», κομματικά όντα που χρημάτισαν υπουργοί και κατέστρεψαν την Ελλάδα, τολμούν οι αθεόφοβοι να διεκδικούν των απωλεσάντων τη νοημοσύνη συγνώμη.
Εκεί φτάσαμε. Αυτά βιώνουμε μέσα από τα αποκρουστικά, κατασταλτικά και αποπροσανατολιστικά κανάλια και τις παρελάσεις των αγρίων. «Αντιπαραθέσεις» γελοιότητας μεταξύ υπουργών, βουλευτών και λοιπόν κατεργαραίων του συστήμα-τος. Τέτοια μικρότητα, τέτοια υποκρισία, τέτοιο δούλεμα προς τους πολίτες δεν έχει υπάρξει πουθενά. Η μέθη της εξουσίας, η δόξα και πιότερο η καρέκλα τους έχει βγάλει εκτός τροχιάς. Είπαμε πως υπάρχει απώλεια της νοημοσύνης των πολιτών των δικών τους κομμάτων Δεν είπαμε ότι όλοι οι Πολίτες είναι βλάκες. Δε θα ’χαμε κανέναν λόγο να ομιλούμε αυτή τη στιγμή. Όμως η κομματική, βουλευτική, καρε-κλοκενταυρική συμπεριφορά τους, τους προδίδει. Τέτοιους «πολίτες» έχουμε που τους δώσαμε αξιώματα, αυτούς θα βρούμε αν βρεθούμε πίσω από τις δαντελένιες ευρωνάιλον κουρτίνες του θεάτρου, η «κυρία» «Ευρωπαϊκή Ένωση» κι εμείς….
Τόσο για την Ελλάδα όσο και για την «ΕΕ» ένα μόνο μένει. Ανατροπή! Ίσως μ’ αυτή την ανατροπή των παράλογων θεάτρων μπορέσουμε και περιμαζώξουμε την αξιοπρέπειά μας σαν Κράτος και Πολίτες…
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Ιούνιος 23 2014 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de
Πίσω από τις δαντελένιες ευρωνάιλον κουρτίνες του θεάτρου, η «κυρία» «Ευρωπαϊκή Ένωση» κι εμείς….
Array
