ΠΕΡΙ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΟΣ

«Όσοι από τη ΔΗΜ.ΑΡ. φύγουν και πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσέξουν, επειδή εκεί θα τους βάλουν να σφουγγαρίζουν σκάλες και να πλένουν ζάντες».
Γρηγόρης Ψαριανός, βουλευτής ΔΗΜΑΡ.
Από τα πρώτα μαθητικά μου χρόνια, θυμάμαι, στη σχολική αίθουσα και σε περίοπτη θέση υπήρχε αναρτημένη επιγραφή, σε πλαίσιο και με καλλιγραφικά γράμματα, που προειδοποιούσε – υπενθύμιζε ότι η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. (Προσωπικά πάντως ποτέ δεν έμαθα -και για να είμαι ειλικρινής, δεν το ερεύνησα κιόλας- από τι αποτελείται η άλλη μισή). Συγχρόνως δε, οι δάσκαλοί μας, εκτός από το να επαναλαμβάνουν σχεδόν φορτικά την προειδοποίηση, παρακολουθούσαν στενά την εφαρμογή της, λαμβάνοντας προς τούτο όλα τα αναγκαία μέτρα, όπως π.χ. καθημερινή αυτοψία, και σε περίπτωση παραβίασης, έπεφταν και μερικές (με το χέρι ή τη βέργα, ανάλογα με τη διάθεση του δασκάλου) ψιλές.
Παρόμοια εμπειρία φαντάζομαι ότι θα έχει και ο περίπου συνομήλικός μου (εδώ εξαντλούνται και οι μεταξύ μας ομοιότητες) βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κ. Γρηγόρης Ψαριανός, αφού, λίγο πολύ, όλοι με τα ίδια παιδαγωγικά νάματα γαλουχηθήκαμε. Το πρόβλημα με τον κ. Ψαριανό, ωστόσο, είναι ότι αυτούς που ασχολούνται επαγγελματικά με την καθαριότητα τούς κατατάσσει σε κατώτερη κοινωνική κατηγορία. Πρόκειται, σύμφωνα με τη δική του -αριστερή ασφαλώς- λογική, για ταπεινό και ελάχιστα αξιοπρεπές επάγγελμα που το ασκούν άνθρωποι χαμηλής αυτοεκτίμησης ή και καταγωγής που πάντως άριστα προσφέρεται για να εκφράσει κανείς τον εσωτερικό του κόσμο.
Με αυτή, λοιπόν, τη λογική όσοι από τη ΔΗΜΑΡ, μετά την πρόσφατη εκλογική καθίζησή της, σκέφτονται ή –το χειρότερο- σχεδιάζουν να μετακομίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ ή έστω να συνεργασθούν μαζί του, καλό θα είναι (για τους ίδιους βέβαια) να το ξανασκεφτούν. Διότι εκεί που θα πάνε τους περιμένουν φοβερά δεινά. Το τι σκάλες και ζάντες αυτοκινήτων έχουν να καθαρίσουν δεν το βάζει ανθρώπου νους. Και με τον βλοσυρό συριζαίο επιστάτη όλη την ώρα πάνω από το κεφάλι τους να απαιτεί περισσότερη και καλύτερη δουλειά. Και με μισθό πείνας. Μιλάμε για πραγματική σκλαβιά και ταπείνωση. Είναι δυνατόν να ανεχθεί κάτι τέτοιο η αριστερή τους συνείδηση;
Ο ίδιος ο κ. Ψαριανός, πάντως, όχι μόνο δεν θα επέλεγε, ενόσω έχει σώας τας φρένας μια τέτοια (αυτοκαταστροφική) πορεία, αλλά ξεκαθάρισε ότι σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στα πράγματα, είναι αποφασισμένος να ζητήσει άσυλο στη χώρα των αετών (Αλβανία). Την πόλη των φώτων (Παρίσι) την αφήνει σε αντιφρονούντες που διαθέτουν άλλου επιπέδου κουλτούρα (π.χ. Πάγκαλος, Σαλέχ κ.λπ.).
Αλλά για να μιλήσουμε τώρα και λίγο σοβαρά. Είναι ασφαλώς αναφαίρετο δικαίωμα του κ. Ψαριανού (και σε κάθε περίπτωση εσωτερική υπόθεση της ΔΗΜΑΡ) να ασκεί σκληρή έως και άδικη αντιπολιτευτική κριτική στην ηγεσία του κόμματος στο οποίο (ακόμη) ανήκει. Δικαίωμά του επίσης είναι να αντιπαθεί τον ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο κάποτε αποχώρησε για να δημιουργηθεί η Αριστερά ης ευθύνης (ΔΗΜΑΡ) και, μετά την πρόσφατη εκλογική ήττα, να προκρίνει διαφορετικό προσανατολισμό απ’ αυτόν που επιχειρεί η ηγεσία αυτού του κόμματος.
Κανείς, όμως, δεν έδωσε το δικαίωμα στον κ. Ψαριανό να απαξιώνει έναν ολόκληρο κλάδο εργαζομένων των οποίων οι συνθήκες δουλειάς είναι κάτι παραπάνω από δύσκολες. Γι’ αυτό και προσπαθούν να τις βελτιώσουν. Μόνο που η προσπάθειά τους αυτή σκοντάφτει πολλές φορές όχι μόνο σε στυγνούς εργοδότες (εταιρείες) αλλά ακόμη και του ίδιου του κράτους που δεν υπολείπεται σε αδιαλλαξία. Επίκαιρο είναι το παράδειγμα των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών που όχι μόνο τις απέλυσε αλλά αρνείται να εφαρμόσει και τις δικαστικές αποφάσεις που τις δικαίωσαν. Αλλά και σε αντιλήψεις σαν αυτές του κ. Ψαριανού. Ας τους αφήσει, λοιπόν, ήσυχους κι ας αναζητήσει αλλού παραδείγματα και αναφορές για να δομήσει τον πολιτικό του λόγο.
Τέλος, να σημειώσω ότι, ανεξάρτητα αν αυτό σημαίνει κάτι για τις πεποιθήσεις και την αισθητική του κ. Ψαριανού, στις πρόσφατες ευρωεκλογές μία καθαρίστρια (Κούνεβα), απ’ αυτές που υποτιμά και οικτίρει, περιλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και ήδη αποτελεί μέλος του Ευρωκοινοβουλίου.
ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ (nicfala@yahoo.gr)