Η ζήλεια είναι ένα πάθος που πολλοί άνθρωποι την έχουν. Στους παρακάτω λόγους όμως του οσίου Πορφυρίου αυτό το πάθος λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και αφορά ανθρώπους που όχι απλά έχουν ίχνη ζήλειας προς τους άλλους, αλλά για ανθρώπους που την έχουν μέσα τους, την καλλιεργούν και δύσκολα θέλουν να την καταπολεμήσουν ή και μεταμορφώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτοκαταστροφικοί και γίνονται καταστροφικοί και για τους συνανθρώπους τους.
Στους παρακάτω όμορφους λόγους ενός οσίου γέροντος της εποχής μας που πολλοί είχαν την ύψιστη ευλογία να γνωρίσουν από κοντά, ο Όσιος Πορφύριος διεισδύει σε βάθος και ανακαλύπτει. Μόνο που αυτή τη φορά η ανακάλυψη αυτή αναδεικνύει τις πιο δυσώδεις ασχήμιες των εαυτών που αρέσκονται να εμμένουν σε ένα πάθος που έχει επικίνδυνες πνευματικές προεκτάσεις. Ο Όσιος Πορφύριος από τους λόγους που παρατίθενται στη συνέχεια γίνεται ανθρωπολόγος, ψυχολόγος, ψυχίατρος και άριστα περιγράφει μία πορεία που μόνο κακό έχει να κάνει στην ψυχή εκείνου που διακατέχεται από αυτό το πάθος (που με τη σειρά του φέρνει κι άλλα πάθη) αλλά και στις ψυχές ανθρώπων που γίνονται θύματα επικίνδυνων μυστικών ανθρώπων που δεν θέλουν και δεν μπορούν να απεμπολήσουν αυτό το πάθος.
«Ο Παππούλης, έντονα, επισήμαινε ν’ αποφεύγεται το καταστροφικό πάθος της ζήλειας. ‘’Η ζήλεια γεννά το φθόνο και ο φθόνος το φόνο’’. Είναι σαράκι που κατατρώγει και κατασπαράζει την ψυχή εκείνου που την καλλιεργεί μέσα του. Οι φθονεροί κακοί λογισμοί συνεργαζόμενοι με την φαντασία, πλανούν τον άνθρωπο, ώστε να αλλοιώνεται η πραγματικότητα.
Είναι αξιοθρήνητοι οι άνθρωποι που κατέχονται απ’ αυτό το πάθος, διότι υποφέρουν οι ίδιοι∙ χάνουν την ειρήνη και την γαλήνη της ψυχής τους, είναι διαρκώς ανήσυχοι, εριστικοί, απαιτητικοί, άλλοτε καταθλιπτικοί και απομονωμένοι και άλλοτε αναζητούν ύπουλα, με μνησικακία και χαιρεκακία, ευκαιρίες εκδικήσεως.
Γίνονται όμως και επικίνδυνοι για τους άλλους, αφού χρησιμοποιούν πολλά δαιμονικά μέσα και ακόμη, αυτήν την κατηγορία και την συκοφαντία, για να ‘’αναπαύσουν’’ το πάθος τους.
Δεν έχουν αγάπη και είναι μακριά από την αγάπη του Χριστού μας. Ωστόσο πιστεύουν, ότι αυτοί έχουν αγάπη και οι άλλοι δεν τους αγαπούν, δεν τους υπολογίζουν. Έχουν διαρκώς παράπονα και απαιτήσεις…».
(Εκδόσεις Εφραιμίας Ιεράς Γυναικείας Κοινοβιακής Μονής Οσίου Εφραίμ του Σύρου Κονταριώτισσα – Κατερίνης, Ο Όσιος Γέρων Πορφύριος, Η Αγαπώσα Καρδία).
