Συνέντευξη τύπου για τις θέσεις του Κόμματος μπροστά στις ανάγκες των γυναικών των λαϊκών οικογενειών , με αφορμή και την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας -8 Μάρτη- παραχώρησαν οι Τομεακές Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα Τρίκαλα.
Κατά τις τοποθετήσεις του τα στελέχη του ΚΚΕ μετέφεραν το μήνυμα του Κόμματος για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας τονίζοντας χαρακτηριστικά:
« Η Διεθνής Μέρα της Γυναίκας δεν έχει καμία ομοιότητα με τις συνηθισμένες Διεθνείς Μέρες που δεν ξέρουμε καν για πολλές από αυτές πως έχουν καθιερωθεί
Η παγκόσμια μέρα της γυναίκας ξεπήδησε από το εργατικό επαναστατικό κίνημα και καθιερώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα . Ύστερα από πολλά χρόνια (μετά το β παγκόσμιο πόλεμο ) την υιοθέτησε και η αστική τάξη με μοναδικό σκοπό να την αλλοιώσει , να τη γελοιοποιήσει, όπως έκανε με την 1η Μάη που την έκανε μέρα λουλουδιών και αργίας.
Δεν πρόκειται για μέρα γενικά και αφηρημένα των γυναικών, αλλά για μέρα αφιερωμένη στις εργάτριες, τις εργαζόμενες γυναίκες, στην εργατική γυναικεία διεθνιστική αλληλεγγύη.
Η ιστορική επέτειος της 8ης Μάρτη, της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας, φέρνει στη μνήμη τον αγώνα των εργατριών από τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857. Μας οπλίζει με συμπεράσματα για τις σημερινές απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Αποτελεί μέρα τιμής σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
Ο πραγματικός χαρακτήρας της 8ης Μάρτη μπορεί να είναι άγνωστος σε πολλές γυναίκες που συναντάμε καθημερινά, γιατί ακριβώς έχει διαστρεβλωθεί το νόημά της, ο αγωνιστικός, διεκδικητικός χαρακτήρας της επετείο από τα αστικά επιτελεία.
Αν και έχουν περάσει πάνω από 159 χρόνια, συνεχίζεται η προσπάθεια να μετατραπεί από σύμβολο ταξικού, λαϊκού αγώνα για όλα τα κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών του καθημερινού μόχθου, σε μια ανούσια μέρα που οι γυναίκες «γιορτάζουν» και «διασκεδάζουν» μεταξύ τους. Και την επόμενη μέρα, οι γυναίκες συνεχίζουν την άχαρη, γεμάτη δεσμά από τη φυλετική καταπίεση και την ταξική εκμετάλλευση, ζωή.
Αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και των πολιτικών του εκπροσώπων: να θολώσουν τις αιτίες της γυναικείας ανισοτιμίας που πάει χέρι – χέρι με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η μεγάλη σημασία της παγκόσμιας μέρας της γυναίκας της σημασία είναι ότι έθεσε στην πρώτη γραμμή την ανάγκη της πάλης για ισότιμα δικαιώματα ανδρών και γυναικών στην εργασία, στη μόρφωση, στην κοινωνική ζωή.
Αυτό βάζει τη σφραγίδα του στην επέτειο.
Από εκεί απορρέουν καθήκοντα για το εργατικό, λαϊκό κίνημα, για το ίδιο το Κόμμα μας. Καθήκοντα για την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην πάλη σε σύγκρουση με το σύστημα που γεννά τη γυναικεία ανισοτιμία, τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους.
Για το ΚΚΕ η 8η Μάρτη είναι μια ευκαιρία να υπενθυμίζουμε και να ανακεφαλαιώνουμε κα΄ποια πράγματα. Στη θέληση του Κόμματος είναι το γυναικείο ζήτημα να πάρει τη θέση που του ανήκει στην ιδεολογική, πολιτική, μαζική πάλη του Κόμματος, στην οργανωτική του πάλη 365 μέρες το χρόνο.
Χαιρετίζουμε την 8η Μάρτη έχοντας τη σκέψη μας σε σταθμούς της ιστορίας του διεθνούς επαναστατικού εργατικού κινήματος, στη σχεδόν 100χρονη ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ στην κυριολεξία έγραψε ιστορία στην ανάδειξη της γυναίκας του λαού σε συνειδητή αγωνίστρια στον τόπο εργασίας, στο σωματείο, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο χωριό, στην αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, στο ΔΣΕ, στα όργανα του Κόμματος και του κινήματος.
Το ΚΚΕ σε όλη τη διαδρομή του διεκδίκησε επίδομα για όσες γυναίκες δεν έχουν τα ένσημα για να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, τον πολιτικό γάμο, την αναγνώριση των παιδιών εκτός γάμου, το δικαίωμα της ψήφου στη γυναίκα, τα δικαιώματα στη δουλειά. Σταθερά αναδεικνύει μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα τον ιδιαίτερο ρόλο της πάλης για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας και για τα δύο φύλα, αλλά και για τα δικαιώματα της γυναίκας λόγω της θέσης της στην αναπαραγωγική διαδικασία. Παλεύει για τη γυναικεία ισοτιμία σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά.
Σ’ αυτόν τον αγώνα, στην ανειρήνευτη πάλη των τάξεων, αναδείχτηκαν πρωτοπόρες γυναίκες κομμουνίστριες, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του Κόμματος. Έγραψαν λαμπρές σελίδες σε όλη την ιστορία της ταξικής πάλης στη χώρα μας. Αντλούσαν την ορμή τους από τη συνείδηση και βαθειά πίστη στο σκοπό της πάλης τους, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
(…)Η συμμετοχή των γυναικών στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, στα μπλόκα του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, δείχνει ότι μπορούν να γίνουν βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, υπερβαίνοντας το κλίμα μοιρολατρίας, ηττοπάθειας, που είναι μόνιμα στον προσανατολισμό της παρέμβασης των αστικών επιτελείων στις γυναίκες.
(…)Η κυβέρνηση καλύπτει με το μανδύα της «κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας» την αντιλαϊκή πολιτική που σφαγιάζει κατακτήσεις. Επιχειρεί να εμφανίσει ότι η κοινωνική ανισότητα βρίσκεται ανάμεσα στους εργατοϋπάλληλους και τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και αγρότες, ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, ανάμεσα στις γυναίκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Πετσοκόβει επιδόματα, τσακίζει μισθούς και συντάξεις, βάζει νέους φόρους και τέλη υποστηρίζοντας προκλητικά ότι κάνει «αναδιανομή» στα εισοδήματα προς όφελος των πολύ φτωχών. Στην πραγματικότητα, κάποια ψίχουλα στην έσχατη εξαθλίωση επιχειρεί να τα παρουσιάσει ως κοινωνική πολιτική, ενώ διόλου δε θίγει τα πραγματικά μεγάλα εισοδήματα, τα καπιταλιστικά κέρδη.
Στο όνομα της «κοινωνικής ισότητας», ΕΕ, κεφάλαιο, κυβερνήσεις, τα προηγούμενα χρόνια, κατήργησαν θετικές ρυθμίσεις υπέρ των εργαζόμενων γυναικών που ανταποκρίνονταν στις ιδιαίτερες ανάγκες τους λόγω της μητρότητας.
Στο όνομα της «ισονομίας» γενικεύουν την εργασιακή ζούγκλα σε όλο το εργατικό δυναμικό, σε άνδρες και γυναίκες, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη μερική απασχόληση, που εφαρμόστηκε πρώτα στις εργαζόμενες γυναίκες.
Την ίδια στιγμή, επικαλούνται τα υψηλά ποσοστά ανεργίας των γυναικών για να αξιοποιήσουν αντιδραστικά τη σχέση της γυναίκας με τη μητρότητα.
Παρουσιάζουν ως αιτία την αντίθεση των δύο φύλων, την «πατριαρχική» κοινωνία και εξουσία. Το γεγονός ότι οι λαθεμένες αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο αναπαράγονται όχι μόνο μέσω της στάσης των εργοδοτών στους χώρους εργασίας, αλλά και μέσω της στάσης, της συμπεριφοράς ανδρών σε όργανα του αστικού κράτους, μέσω των ΜΜΕ, της εκπαίδευσης, μέσα από τα θρησκευτικά δόγματα, δεν αναιρεί ότι η πηγή της γυναικείας ανισοτιμίας είναι η διαίρεση της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και σε όσους υφίστανται την εκμετάλλευση.
Επικεντρώνοντας σε ζητήματα, νοοτροπίας, συμπεριφοράς των ανδρών προς τις γυναίκες, αθωώνουν την ανισότιμη, ταξική κοινωνία και καλούν τις γυναίκες να στοιχηθούν πίσω από στόχους που υπηρετούν ξένα προς το λαό συμφέροντα.
Στις μέρες μας, η αστική προπαγάνδα, στο όνομα της δήθεν «ελευθερίας», αναπαράγει θεωρίες που φθάνουν μέχρι και σε ανορθολογικές απόψεις για την τεκνοποίηση και την τεκνοθεσία. Με αυτό τον τρόπο παραμορφώνουν την ταξική και φυλετική καταπίεση των γυναικών, κατ’ επέκταση και τις ιδιαίτερες κοινωνικές ανάγκες των γυναικών που προκύπτουν από τον αναπαραγωγικό τους ρόλο. Έτσι, κρύβουν ότι τα προβλήματα στη σχέση των δύο φύλων -επικοινωνίας, συμπεριφοράς- έχουν τη ρίζα τους χιλιάδες χρόνια πίσω, στην πρώτη ταξική κοινωνία. Στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας αναπαράγονται ο ατομισμός και ο ανταγωνισμός, ο εγωιστικός τρόπος ζωής, που επιδρούν και στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα και σμπαραλιάζουν τις κοινωνικές σχέσεις, τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, τις προσωπικές σχέσεις.
Οι φυλετικές και ταξικές διακρίσεις εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλες τις πλευρές της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής ζωής της γυναίκας, αφού αποτελούν πηγή πρόσθετου κέρδους για το κεφάλαιο.
Γι’ αυτό ο αγώνας για την ισοτιμία και χειραφέτηση της γυναίκας είναι πρώτα απ’ όλα αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο – καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Είναι αγώνας για το σοσιαλισμό.
