Πράμαντα, Μελισσουργοί, Άγναντα. Η καρδιά των Τζουμέρκων. Το ταξίδι μέχρι εδώ ήταν πάντα μια περιπέτεια. Από την εποχή που ο χωματόδρομος Ανθούσας – Καλαρρυτών αποτελούσε μια σκληρή δοκιμασία για οχήματα κάθε είδους μέχρι σήμερα τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Στενά περάσματα πάνω από γκρεμούς επίφοβους συνοδεύουν ένα ατέλειωτο στροφιλίκι που ταλαιπωρεί οδηγό και συνεπιβάτες. Παράλληλα προσφέρει την χαρά της απόλαυσης του πανέμορφου φυσικού τοπίου όπου τα απέραντα δάση εναλλάσσονται με τις γυμνές, απόκρημνες πλαγιές. Αποκορύφωμα όλων αποτελεί το «Πέρασμα του Μπάρου» μεταξύ Λάκμου και Κακαρδίτσας, εκεί όπου διχαλώνει ο δρόμος για Ματσούκι ή για Καλαρρύτες.
Στόχος της τελευταίας μας εξόρμησης ήταν η Πλάκα (υψ. 2364 μ.) η δεύτερη σε ύψος κορυφή των Τζουμέρκων μετά το ελάχιστα ψηλότερο Καταφύγι (υψ. 2393 μ.). Εκκίνηση από το ορεινό καταφύγιο των Μελισσουργών που κατασκευάστηκε πρόσφατα και συντηρείται με πολύ μεράκι από τον Αποστόλη έναν νέο άνθρωπο με σημαντική δράση στην περιοχή.
Απόγευμα Σαββάτου φτάνουμε ως εδώ κάτω από συνεχή βροχή. Είναι αυτή που κάνει υποβλητικότερο το σκληρό τοπίο της πέτρας αλλά δίνει και τις απαραίτητες ανάσες σε έναν τόπο που χρειάζεται το νερό όσο τίποτε άλλο. Δεν είναι τυχαίο το ότι το πρόσωπο του βουνού αυλακώνεται από μεγάλους καταρράκτες, πολλοί από τους οποίους είναι συνεχούς ροής.
Βρισκόμαστε στην ανατολική πλευρά των Τζουμέρκων. Εκεί που τελειώνουν τα έλατα φυτρώνουν βράχια πανύψηλα, απροσπέλαστα. Ανάμεσά τους θα αναζητήσουμε περάσματα το πρωί της επομένης προσπαθώντας να βγούμε στην κορυφογραμμή και από εκεί να προσπελάσουμε την Πλάκα. Προσπάθεια που ξεκίνησε από την θέση «Αγκαθάκι» και αποδείχτηκε δύσκολη καθώς η βροχή που προηγήθηκε έκανε τα βράχια και τα χόρτα – ιδίως αυτά πολύ ολισθηρά, σε συνδυασμό με την μεγάλη κλίση.
Τα μονοπάτι, σημαδεμένο στην αρχή του, σβήνει στο υψόμετρο των 1900 μέτρων. Είναι εκεί που πρέπει να διαλέξουμε το ασφαλέστερο πέρασμα. Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση ανάμεσα στα θεόρατα βράχια, πάνω από τα γκρέμια είναι μια εμπειρία συναρπαστική. Η δική μας κράτησε δυο περίπου ώρες μέχρι το πέρασμα ανάμεσα στην Πλάκα και στο Γερακοβούνι. Από εδώ η πορεία μας έγινε νότια και πολύ ασφαλέστερη αφού η κορυφή είναι ένα μεγάλο πλάτωμα πάνω από τα βάραθρα της ανατολής πλευράς του βουνού.
Βρισκόμαστε στο κέντρο της οροσειράς βλέποντας τις νότιες απολήξεις της. Από την μια πλευρά η Θεσσαλία και από την άλλη η Ήπειρος. Δίπλα μας ο απόκρημνος Κρυάκουρας, απόληξη της Κακαρδίτσας, αδελφής των Τζουμέρκων. Τα δυο βουνά χωρίζονται από το ρέμα των Μελισσουργών αποτελώντας στην ουσία ένα συγκρότημα με όνομα Αθαμάνια όρη.
Για την επιστροφή μας επιλέγουμε μια μακρινότερη κυκλική πορεία που αποδείχτηκε εξίσου συναρπαστική με αυτή της ανόδου ολοκληρώνοντας ένα γεμάτο οκτάωρο στην καρδιά των Τζουμέρκων.
