Στις 8-4-2016 ήρθανε στην πόλη μας 31 Σύριοι πρόσφυγες,τους οποίους τους είχαμε φιλοξενήσει ξανά τον Φεβρουάριο στο Σμόκοβο. Όπως είχαμε πει και τότε η πρωτοβουλία αυτή άρχισε από εθελοντές του Δικτύου μας για μια προσωρινή φιλοξενία δύο -τριών μηνών έως ότου να ανοίξει μια δομή στην Καρδίτσα με σκοπό να μεταφερθούνε εκεί. Αυτό έως τώρα δεν κατέστη δυνατό να πραγματοποιηθεί με αποτέλεσμα στις 27-7-2016 να μεταφερθούνε στην πιο κοντινή μας δομή , η οποία άνοιξε στα Τρίκαλα, στο χώρο του παλιού σούπερ μάρκετ Ατλάντικ. Έτσι οι έξι οικογένειες προσφύγων που φιλοξενούνταν στην πόλη μας, όπως ήρθανε ήσυχα και αθόρυβα με τον ίδιο τρόπο φύγανε χωρίς να δημιουργήσουνε κανένα απολύτως πρόβλημα τόσο καιρό που βρισκότανε στην Καρδίτσα.
Προσπαθήσαμε όλον αυτόν τον καιρό να τους παρέχουμε κάθε δυνατή βοήθεια παρόλες τις δυσκολίες που συναντήσαμε γιατί εμείς δεν ήμασταν επίσημη δομή αλλά απλά ένας ιδιωτικός χώρος που μας είχε παραχωρηθεί εντελώς δωρεάν από τον ιδιοκτήτη τον κ. Κώστα Μιχαλάκη και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ γιαυτό καθώς επίσης και όλους τους εθελοντές μας που πρόσφεραν την βοήθεια τους αφιλοκερδώς καθημερινά.Πιστεύουμε ότι η δομή των Τρικάλων είναι μια από τις πιο κατάλληλες δομές γιατί πρώτα από όλα έχει οικίσκους με τουαλέτα για κάθε οικογένεια που είναι πολύ βασικό για την διαμονή τους και για την υγιεινή τους, με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μέριμνα για την εκπαίδευση των παιδιών και πλήρη σίτιση από την ΣΜΥ Τρικάλων με αποτέλεσμα να συνεχίσουν να ζουν σε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.
Επίσης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς όλους όσους μας βοήθησαν και μας στάθηκαν σε αυτήν την προσπάθεια όλον αυτόν τον καιρό και να τονίσουμε ότι η βοήθεια τους ήταν πολύτιμη. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε θερμά για την βοήθεια τους τον Διοικητή του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Στρατονομίας Καρδίτσας κ. Παπανικολάου Παύλο, τον υπολοχαγό κ. Γεωργούλα υπεύθυνο τροφοδοσίας καθώς και όλα τα στελέχη του ΚΕΣΝ για την πολύτιμη βοήθεια τους παρέχοντας μας σίτιση, τον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Καραπιπέρη Βασίλη για την αμέριστη και συνεχόμενη βοήθεια του.
To Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Καρδίτσας , τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του ΤΗΝ,της Παιδιατρικής, της Παθολογικής και της Μαιευτικής κλινικής ,καθώς και το Μικροβιολογικό τμήμα.
– Τον Σταθμό Προστασίας Mάνας Παιδιού κι Eφήβου του ΠEΔY Kαρδίτσας για τους εμβολιασμούς των παιδιών.
Επίσης όλους τους αλληλέγγυους που μας πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους εντελώς δωρεάν:
– Την παιδίατρο Ήλια Αντωνίου
– Τον παιδίατρο Μίλτο Βελεσιώτη
– Την ΩΡΛ Αγγελική Παπαδάκη
– Την δερματολόγο Ελευθερία Αρχοντή
– Τον δερματολόγο Άρη Μπαλιάκο
– Τον οφθαλμίατρο Νίκο Κορώνη
– Την οφθαλμίατρο Βασιλική Σύψα-Αγγέλου
– Τον ειδικό παθολόγο Αδάμ Παναγόπουλο
– Τον οδοντίατρο Πέτρο Τσίνα
– Τον οδοντίατρο Χρήστο Λίνα
– Tην μαιευτήρα –γυναικολόγο Αθηνά Παπανικολάου
Τον μαιευτήρα- γυναικολόγο Στέλιο Χριστοδούλου
Τον μαιευτήρα-γυναικολόγο Σεραφείμ Μαντζαφό
– Την EUROMEDICA Καρδίτσας
– Τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Καρδίτσας
Ιδιαίτερα τους παρακάτω φαρμακοποιούς που πρόσφεραν φαρμακευτικά σκευάσματα για την κάλυψη έκτακτων φαρμακευτικών αγωγών.
– Χ. Γκαραγκάνη
– Γ. Παναγόπουλου
– Ε. Οικονόμου και Α. Κυρίτση
Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε και την γιατρό Γενικής ιατρικής Λία Ρογγανάκη ,η οποία είναι μέλος του Δικτύου μας και στάθηκε δίπλα στους πρόσφυγες προσφέροντας τις ιατρικές της υπηρεσίες από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους.
Σημαντικότατη υπήρξε και η βοήθεια της ιδιωτικής κλινικής ΚΑΣΤΑΛΙΑ ΑΕ που εκτός των άλλων προσέφερε ημερήσια σίτιση μεσημεριανού και βραδινού για αρκετές μέρες ,καθώς και του ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ πρώην ΚΕΠΕΠ για τον ίδιο λόγο.
Επίσης Το Δίκτυο αλληλεγγύη για όλους Τρικάλων για την συνεργασία τους και την προσφορά τους.
– Το Θεσσαλικό Χοροστάσι και την Αθηνά Σιδέρη που με το σύλλογο της μας στάθηκε από την πρώτη στιγμή.
– Τους Α. Πολύζο και Δ. Παπαλίτσα (χονδρικό εμπόριο οπωροκηπευτικών)
– Τον Σ. Ντόμπρα (Μάρκετ φρούτων – λαχανικών)
– Τον Σ. Φωτίου (Σούπερ Μάρκετ Μουζάκι)
– Tο αρτοποιείο Γ. Μπετζούνη
– Το αρτοζαχαροπλαστείο Μάντζιαλη ΑΕΒΕ
– Τον Χ. Πρίτσα (κρεοπωλείο)
– Το πτηνοτροφείο Α. Μπουρούση
– Το ζαχαροπλαστείο Μέλισσα
Τον Σύλλογο Θεσσαλών Ν. Ιωνίας Σύλλογος Θεσσαλών Νέας Ιωνίας
– Την Δ. Λάππα (βιβλιοπωλείο)
– Το βιβλιοπωλείο Σελίδες
– Την εταιρεία παραγωγής.επεξεργασίας και τυποποίησης αγροτικών προϊόντων και χυμών DAMAVAND
– Το καφέ-εστιατόριο Κύκνος
– Το κέτερινγκ Τάτσιος
– Την Δ. Ντόβολου (κομμώτρια)
Ακόμη είμαστε ευγνώμονες και ευχαριστούμε πολύ όλους τους πολίτες της Καρδίτσας αλλά και τους Καρδιτσιώτες που ζούνε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας που αμέσως ανταποκρίθηκαν σε αυτό το δύσκολο έργο που ξεκινήσαμε και μας πρόσφεραν με την καρδιά τους ότι μπορούσε ο καθένας τους από το υστέρημα τους, η βοήθεια τους ήταν πραγματικά πολύτιμη. Αυτό μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε να βοηθάμε ακόμη περισσότερο.
Τέλος θα θέλαμε να τονίσουμε ότι το Δίκτυο Αλληλεγγύης Καρδίτσας θα παραμείνει δίπλα στους πρόσφυγες συνεχίζοντας να παρέχει την καλύτερη δυνατή βοήθεια που μπορεί ελπίζοντας να τελειώσει σύντομα η ταλαιπωρία τους και αυτό το δύσκολο και μακρινό ταξίδι τους.
Ευχαριστούμε πολύ γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι.
Για το Δίκτυο Αλληλεγγύης Καρδίτσας
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Τις τελευταίες ημέρες στη πόλη μας ζούμε ενδιαφέρουσες στιγμές. Στιγμές που κάτω από άλλες περιστάσεις θα ήταν απλά για γέλια. Με βάση όμως την σοβαρότητα των στιγμών, και το τι περνά η τοπική (και όχι μόνο) κοινωνία, αυτά που βιώνουμε είναι αρκετά σοβαρά. Έτσι, μόνο σε μια εβδομάδα, και τι δεν είδαμε. Αφίξεις λαθρομεταναστών σε ένα πρόχειρο καταυλισμό, που κανείς δεν έχει βεβαιώσει κανέναν για την αρτιότητα και την νομιμότητα των τεχνικών υποδομών του,και που “φυσικά” κανείς δεν ρώτησε την τοπική κοινωνία αν επιθυμεί την παρουσία του. Και επειδή ο αριθμός των αφιχθέντων δεν ήταν αρκετός, “παρακαλούσαμε” να έρθουν και άλλοι, φτάνει να “γεμίσει” ο χώρος. Η “εξυπνάδα” των τοπικών “αρχόντων” είναι εμφανής. Στη συνέχεια είχαμε τα εγκαίνια της διάβασης των Σαραγίων. Κουστωδία υπουργών και λοιπών κρατούντων και παρακρατούντων, που συναγωνίζονταν στο ποιος θα κρατήσει την κορδέλα περισσότερο, και ποιος θα φαίνεται περισσότερο στις φωτογραφίες. Λίγα μέτρα πιο κάτω από τον χώρο των εγκαινίων, οι δρόμοι είναι μισό-κατεστραμμένοι και η άσφαλτος έχει “καθίσει” η… δεν υπάρχει καθόλου. Αλλά αυτά είναι “λεπτομέρειες”. Μια “έξυπνη” πόλη φροντίζει να τα ξεπερνά αυτά “ανώδυνα”. Και ας μην μιλήσουμε για την πινακίδα που τοποθετήθηκε ανάποδα. Αυτό αποτελεί την πεμπτουσία της “εξυπνάδας”. Δεν έχεις πινακίδα που να δείχνει το βέλος την κατεύθυνση της πορείας; Κανένα πρόβλημα!!. Τοποθετείς ανάποδα μια άλλη πινακίδα που περισσεύει. Η εβδομάδα άρχισε με..συλλήψεις και προσαγωγές εντός του Γ.Ν.Νοσοκομείου εργαζομένων, γιατί ο ιδιώτης εργολάβος της καθαριότητας επιμένει να διαχειρίζεται την καθαριότητα του χώρου, παρά την αντίθετη απόφαση της διοίκησης του Νοσοκομείου. Είναι βέβαιο πως ο ιδιώτης εργολάβος πήρε την εργολαβία χωρίς “μέσον”, και χωρίς την στήριξη κανενός κομματικού μηχανισμού, (γιατί, όχι, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στον τόπο μας), και αποτελεί δείγμα απίστευτης “εξυπνάδας” να συλλαμβάνονται εργαζόμενοι μέσα σε δημόσιο ίδρυμα. Αναμφίβολα λοιπόν, σαν πόλη “πρωτοπορούμε”, σε όλους τους τομείς. Ο χαρακτηρισμός που έχουν προσδώσει στην πόλη μας οι τοπικοί “άρχοντες” -όλων των βαθμίδων- ως “έξυπνης”, κάθε εβδομάδα που περνά “επιβεβαιώνεται”. Μόνο που η “εξυπνάδα” από τον διασυρμό απέχει ελάχιστα. Και κάποιοι αρνούνται πεισματικά να το καταλάβουν αυτό.
Από το Γραφείο Τύπου της Τ.Ο Τρικάλων του ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ- ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
«ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ» *Δεν πρέπει, όμως, να θεωρήσουμε πως γυρνά μέσα τους κάποιος μαγικός διακόπτης που τους μεταλλάσσει ξαφνικά από φιλήσυχους πολίτες σε μάρτυρες μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας, ενός πολιτικού καθεστώτος ή ενός δεδομένου αξιακού συστήματος.
-Για να κατανοήσουμε τη βαθύτερη ποιότητα αυτών των πράξεων αντίστασης, θα πρέπει να έχουμε στον νου μας αυτό που είχε πει ο μεγάλος αγωνιστής και μάρτυρας της ελευθερίας Martin Luther King, σε μία από τις μνημειώδεις ομιλίες του, πως “το μέλλον ανήκει στους δυσπροσάρμοστους” (“future belongs to the maladjusted”). Σε εκείνους, δηλαδή που στην καθημερινότητά τους ξεφεύγουν από την πεπατημένη που διαμορφώνουν οι εκάστοτε κοινωνικές νόρμες. Χωρίς να μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα και προσπαθώντας να αποφύγουμε τις αυθαίρετες γενικεύσεις, μπορούμε να υπογραμμίσουμε την υψηλή πιθανότητα όλοι όσοι δεν διστάζουν να θυσιάσουν τη ζωή τους για έναν υψηλό σκοπό ή δημοκρατικό ιδανικό, παρά την επιφαινόμενη φυσιολογικότητα την οποία μπορεί να παρουσιάζουν στην καθημερινότητά τους, να εμφορούνται από χαρακτηριολογικά στοιχεία και από ψυχολογικές ποιότητες που τους διαφοροποιούν από τον συμπεριφορικο-κοινωνικό μέσο όρο. Πρόκειται για αυτήν, ακριβώς, την αντιδιαστολή που προτάσσει τόσο εύστοχα στο βιβλίο του “The Inverse Law of Sanity” (“O Αντίστροφος Νόμος της Λογικότητας”) ο Καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Tufts Nassir Ghaemi, με τον οποίο είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ κατά τη διάρκεια της ιατρικής μου ειδίκευσης στη Βοστώνη. Είναι η αντιδιαστολή ανάμεσα στους “ομόκλιτους” (homoclites) και τους “δυσπροσάρμοστους” (maladjusted). Ανάμεσα σε αυτούς που στην καθημερινότητά τους ακολουθούν τον κοινό κανόνα (κλίτος, εξ ου και “ομόκλιτοι”) και ανάμεσα σε εκείνους που διαφέρουν ως προς συγκεκριμένες συναισθηματικές ποιότητες οι οποίες τους καθιστούν δυσπροσάρμοστους στην κοινωνική αδικία, την πολιτική αυθαιρεσία, την παραβίαση της ελευθερίας ή την καταπίεση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Σπάνια θα δούμε κάποιον πρωταγωνιστή ηρωικών πράξεων αντίστασης να προέρχεται από την ομάδα των ομοκλίτων. Ομόκλιτοι ήταν, για παράδειγμα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι πολίτες της Γερμανίας του μεσοπολέμου. Όπως αναφέρει στο βιβλίο της “The Banality of Evil”, η Hannah Arendt, οι Γερμανοί που ανέδειξαν, ακολούθησαν και συνεργάστηκαν με το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ, δεν ήταν ψυχικώς ιδιαίτεροι, αλλά τουναντίον επρόκειτο για απλούς καθημερινούς ανθρώπους οι οποίοι δεν αντιστάθηκαν στον ψυχικώς διαταραγμένο ηγέτη τους, γιατί δεν εμφάνιζαν τις εσωτερικές εκείνες ποιότητες που θα τους καθιστούσαν δυσανεκτικούς στον ναζιστικό παραλογισμό και δυσπροσάρμοστους στην κοινωνική και ψευδο-αξιακή κανονικότητα που αυτός προσπαθούσε να συστηματοποιήσει και να εγκαταστήσει εν μέσω των χιτλερικών θηριωδιών. Όσοι εθελοτυφλούν απέναντι στην καθημερινή κοινωνική, πολιτική και οικονομική αδικία, μπορεί μεν να διατηρούν τη φυσιολογικότητα της συμπεριφοράς τους, όταν οι συνθήκες είναι ομαλές, αλλά σε περιόδους κρίσεως, μετατρέπονται σε απλά πολιτικά παρακολουθήματα των αυθαιρεσιών της εξουσίας. Γίνονται οι θλιβεροί και πειθήνιοι ακόλουθοι της φρίκης, ενώ οι μπροστάρηδες των ηρωικών πράξεων αντίστασης προκύπτουν από εκείνους που και επί αδιατάρακτων πολιτικών και ιστορικών δεδομένων αρνιόνταν την πλήρη ένταξη στις φυσιολογικές νόρμες του κοινωνικού συμβιβασμού. Αυτοί είναι που όταν η συγκυρία το απαιτήσει, μπορεί να μετατραπούν σε ηρωικές μορφές αντίστασης.
ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ «ΜΑΡΤΥΡΑΣ»-ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ
* Κάποιος θα μπορούσε να παραλληλίσει τον άνθρωπο που στέκεται μπροστά από τις ερπύστριες κινδυνεύοντας να γίνει μάρτυρας, με εκείνον που επιδιώκει να περάσει στην ιστορία ως «μάρτυρας» ζωσμένος με εκρηκτικά στο σώμα …και το μυαλό, τα οποία πυροδοτεί στο όνομα του φανατισμού. Προφανώς όμως υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ των δύο…
– Βεβαίως και υπάρχει απόσταση, την οποία ορθώς πράττετε και την επισημαίνετε. Καταρχήν, ουσιαστικό σημείο διάζευξης αποτελεί το γεγονός πως αυτός που πυροδοτεί τα εκρηκτικά με τα οποία είναι ζωσμένος, το κάνει μεν στο όνομα της κοντόφθαλμα μονοδιάστατης θρησκευτικής ή ιδεολογικής του πίστης, επιδιώκει, όμως, ξεκάθαρα τη φυσική εξόντωση αυτών που θεωρεί “εχθρούς” του. Συνήθως, μάλιστα, πρόκειται για αθώους πολίτες οι οποίοι απλώς πληρώνουν το άδικο τίμημα της ετερότητάς τους ως προς τον φανατικό δράστη. Αντίθετα, αυτός που ξαπλώνει μπροστά στις ερπύστριες διακυβεύει τη ζωή του και τη σωματική του ακεραιότητα, αλλά δεν απειλεί τη ζωή κανενός άλλου. Χωρίς να θέλουμε να απομειώσουμε το αξιακό μέγεθος των πράξεων αντίστασης των άοπλων πολιτών που μετατρέπονται σε ανθρώπινα οδοφράγματα μπροστά στα τανκς, ούτε να προσδώσουμε ψυχοπαθολογική επικάλυψη στην ανανδρεία και τη φρικαλεότητα των επιθέσεων αυτοκτονίας, μπορούμε να επισημάνουμε έναν κοινό παρονομαστή και αυτός δεν είναι άλλος από την αυτοκαταστροφική διάσταση που στον μεν βομβιστή λαμβάνει καθαρά αυτοκτονικούς (μαζί με τους ετεροκαταστροφικούς) χαρακτήρες, στον δε προσφέροντα το κορμί του βορά στην ερπυστριοφόρο αυθαιρεσία της όποιας εξουσίας, ενέχει τα στοιχεία της παρααυτοκτονικής συμπεριφοράς. Μιας συμπεριφοράς, δηλαδή που θέτει σε άμεσο κίνδυνο την προσωπική ύπαρξη, χωρίς όμως να στρέφεται ευθέως εναντίον της. Σημαντικό ρόλο, σίγουρα παίζει και το κοινό μουσουλμανικό θρησκευτικό υπόβαθρο το οποίο ταυτίζει την αυτοθυσία με μεταθανάτιο παραδεισένια επιβράβευση. Δεν είναι όμως κατάλληλο αυτό το σημείο για να αναρωτηθούμε περί της φανερής ή συγκεκαλυμμένης αυτοκτονικότητας που εμφιλοχωρεί στις πράξεις προάσπισης ή προβολής μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας. Άλλωστε, όπως έγραψε και ο Αλμπέρ Καμύ στον «Επαναστατημένο Άνθρωπο», “Τον καιρό της άρνησης ήταν ίσως χρήσιμο να αναρωτιόμαστε σχετικά με το πρόβλημα της αυτοκτονίας. Στον καιρό των ιδεολογιών πρέπει να ρυθμίσουμε τη δράση μας σύμφωνα με το έγκλημα». Κάπως έτσι αυτορρυθμίστηκαν οι κοινωνικοπολιτικές και στρατιωτικές δράσεις και αντιπαλότητες στην Τουρκία, τη νύχτα του πραξικοπήματος.
Ο ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΑΟΠΛΟΣ
* Αν η περίπτωση της Τιεν Αν Μεν είναι η πρώτη στα χρονικά (καταγεγραμμένη τουλάχιστον από το φωτογραφικό φακό), περίπτωση αντίστασης με τον τρόπο αυτό, υπάρχει ενδεχόμενο η επανάληψή της (όπως στην περίπτωση της Τουρκίας) να ενέχει και το σπέρμα του μιμητισμού, με μια αδιόρατη βεβαιότητα ότι ο οδηγός του άρματος θα σταματήσει, όπως συνέβη στην κινεζική πλατεία;
– Όλες οι περιπτώσεις παθητικής αντίστασης απέναντι σε στρατιωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά και αποικιοκρατικά πραξικοπήματα, όλες δηλαδή οι πράξεις όπου ο καταπιεζόμενος και ο αδικημένος δεν προσφεύγει στην ένοπλη βία ενάντια στον αυθαιρετούντα δυνάστη του, αλλά αντίθετα προσφέρει εθελουσίως τον εαυτό τους θυσία, ως ύψιστη πράξη αλτρουιστικής υπεράσπισης της ελευθερίας του συνόλου, εμπεριέχουν το ιδεολογικό σπέρμα της “ριζοσπαστικής ενσυναίσθησης”. Της αναφερόμενης στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία ως “radical empathy”. Μιας εσωτερικής ψυχολογικής και πολιτικής ποιότητας την οποία πραγμάτωσε πρώτος ο Μαχάτμα Γκάντι με τον φιλειρηνικό του αντιαποικιοκρατικό αγώνα ενάντια στους Άγγλους δυνάστες των Ινδιών. Όταν, παρά τη συντριπτική αριθμητική υπεροχή των αιτούμενων την ανεξαρτησία τους Ινδών, προτίμησε να προσφέρει το σώμα του βορά στην απίσχνανση της απεργίας πείνας, προκειμένου να στείλει ένα ακαταμάχητα ηχηρό αλλά έμπλεο φιλειρηνισμού και αλληλεγγύης μήνυμα. Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η ικανότητά μας να καταλαβαίνουμε τον συνάνθρωπό μας, να μπαίνουμε, δηλαδή, στη θέση του άλλου. Για αυτό και στο πολιτικό πεδίο, ριζοσπαστικά ενσυναισθητικός είναι εκείνος που ακριβώς επειδή μπορεί να μπει στη θέση και στο μυαλό του αντιπάλου του καταλαβαίνει πως αυτός που αυθαιρετεί, αυτός που καταπιέζει, αυτός που καταφεύγει στην ωμή βία για να χαράξει και να προστατεύσει διαχωριστικές γραμμές πολιτικού, ρατσιστικού ή θρησκευτικού διαχωρισμού, το κάνει επειδή στην ουσία φοβάται. Με την παθητική αντίσταση, σταματάς να εκτρέφεις τον αυτοτροφοδοτούμενο φόβο του δυνάστη σου. Έτσι, η αυθαιρετούσα εξουσία μένει χωρίς τη δυνατότητα να προβάλλει τον φόβο της στους “άλλους”. Ξαφνικά, ο εχθρικός “Άλλος”, που στις περιπτώσεις των πραξικοπημάτων είναι ο δημοκρατικά εκφραζόμενος λαός, ενώ στις περιπτώσεις των φυλετικών ή ρατσιστικών διαχωρισμών είναι οι χρονίως αδικούμενες και καταπιεζόμενες κοινωνικές ομάδες, απεκδύεται οικειοθελώς κάθε απειλητικό συμβολισμό. Στέκεται άοπλος μπροστά στο τανκ και μπροστά στα πυροβόλα του, ανίκανος να απειλήσει, αλλά έτοιμος να θυσιαστεί και για αυτό γίνεται, ουσιαστικά πανίσχυρος, καθώς παύει πλέον να λειτουργεί ως δαιμονοποιημένη εξεικόνιση των φοβιών της πάνοπλης απολυταρχίας. Αυτός είναι και ο λόγος που το τανκ σταμάτησε στην Τιεν Αν Μεν. Εκεί, λοιπόν, ερίζουν ασυνείδητα οι απανταχού διαχρονικοί μιμητές του Κινέζου φοιτητή της “Πλατείας της Ουράνιας Γαλήνης” την αδιόρατη βεβαιότητά τους πως το τανκ, τελικώς, θα σταματήσει.
«ΠΡΑΞΙΑΚΟΣ ΜΙΜΗΤΙΣΜΟΣ»
Από εκεί και πέρα, σε ένα “Παγκόσμιο Χωριό”, όπως έχει καταστεί προ πολλού ο πλανήτης μας, με τον καταιγιστικής ροής βομβαρδισμό της πολιτικής και συμπεριφορικής μας αισθητηριακότητας από πληθώρα ψηφιακών εικόνων, οι οποίες προέρχονται από όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου αλλά και από όλo το φάσμα των νεότερων ιστορικών χρόνων, είναι εύλογο ο ιδεολογικός και πραξιακός μιμητισμός να παίζει τον ρόλο του στην πανομοιοτυπία πολλών πράξεων αντικαθεστωτικού ηρωισμού (ή έστω προσωπικής αντιστασιακής ριψοκινδύνευσης) οι οποίες αναγνωρίζουν -συνειδητά ή ασυνείδητα και συνάμα συμβολικά ή ασυμβολοποίητα- το αφετηριακό τους ορόσημο στη διάσημη κινεζική πλατεία η οποία μετατράπηκε διαχρονικώς, από τοπωνυμιακό συνώνυμο της εξέγερσης των Κινέζων φοιτητών απέναντι στο κομμουνιστικό καθεστώς σε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης απέναντι σε κάθε μορφής απολυταρχία.
ΑΟΠΛΗ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΜΑ
* Επιπρόσθετα θα αποτολμούσα μία ακόμη πιο «προχωρημένη», ίσως και διαστροφική ερώτηση: Με την άνθηση των media και των social media, τέτοιες πράξεις γίνονται ευρύτατα γνωστές με αποτέλεσμα (ίσως λέω…), ενώ οι αυτουργοί ηρωποιούνται οι πράξεις τους απομυθοποιούνται. Γινόμενες λοιπόν πιο «προσιτές», μήπως παρασύρουν (συνειδητά ή ασυνείδητα) πιο εύκολα απλούς ανθρώπους σε μιμήσεις με έπαθλο τον ηρωισμό και ότι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή, αναγνωρισιμότητα, δημοφιλία, δόξα ή και υλικό ή άλλο όφελος ενδεχομένως…
– Οπωσδήποτε, η ανάπτυξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και η πολλαπλάσια διάδοση των ψηφιακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο πρόσκτησης, επεξεργασίας και (κατά κυριολεξία, εκ του αγγλικού information) ενσωμάτωσης της κάθε είδους πληροφορίας, είτε αυτή αφορά στην ατομικότητα των διαδικτυακών μας φίλων, ακολούθων και ακολουθουμένων, είτε αυτή αφορά στη συλλογικότητα κοινωνικών ομάδων ή και εθνών. Ο προαναφερθείς μιμητισμός, βρίσκει, λοιπόν πράγματι πρόσφορο, ηλεκτρονικώς και πολυπλοκάμως διασυνδεόμενο έδαφος για την ανάπτυξή του στις οθόνες και στα πληκτρολόγια των υπολογιστών, των tablets και των κινητών μας. Έτσι, προκύπτει ο ψηφιακός ευτροφισμός ενός διαδικτυακού μιμητισμού. Καλλιεργείται η ναρκισσιστική πανομοιοτυπία του διαδικτύου, καθώς όλοι θέλουμε, επιχειρούμε και -το χειρότερο- αισθανόμαστε πως πρέπει να μοιάσουμε σε όλους και σε όλα, ενώ αναφύεται μία υπολανθάνουσα αλλά εντονότατα πιεστική παρόρμηση του “ανήκειν” (σε συγκεκριμένες ομαδοποιήσεις) και του “συμμετέχειν” (σε όλα τα θεωρούμενα σημαντικά γεγονότα). Ας μην ξεχνούμε πως και ο Ερντογάν, μέσω της εφαρμογής του FaceTime κάλεσε τους οπαδούς του να αντισταθούν, μετουσιώνοντας κυριολεκτικά έναν άυλο προσωπο-χρόνο σε εμπράγματη και μαζική κινηματική πράξη αντίστασης. Κάτι ανάλογο είδαμε να γίνεται και στην περίπτωση της Αραβικής Άνοιξης. Υπό αυτό το πρίσμα, το εσώτερο κίνητρο της (εντός ή και εκτός των εισαγωγικών) δημοκρατικής αντίδρασης πολλών από τους διαδηλωτές θα μπορούσε να είναι η πρόσκτηση ψηφιακής ή και τηλεοπτικής δημοφιλίας και αναγνωρισιμότητας. Δεν είναι όμως αυτή η μόνη παγίδα στην οποία κινδυνεύουμε να πέσουμε από μία επί πολλής ερμηνευτική προσέγγιση των όσων έλαβαν χώρα στην Τουρκία τη νύχτα του οπερετικού στην εκτέλεσή του (όπως αποδείχθηκε) πραξικοπήματος. Οι μιντιακές και διαδικτυακές στρεβλώσεις της πληροφορίας, της πραγματικότητας και των επί μέρους γεγονότων που τη συναπαρτίζουν, καιροφυλακτούν πάντα, ιδιαίτερα στο δημοκρατικώς θολερό και (ψηφιακώς) υπό-κινούμενο έδαφος μιας πολιτικοστρατιωτικής συγκυρίας όπου τα όρια και οι ρόλοι του αυθαιρετούντος δυνάστη και του αόπλου διαδηλωτή συγχέονται και συνέχονται εύκολα, όπως συνέβη το βράδυ της 15ης Ιουλίου στη γείτονα. Άλλωστε, μαζί με τις εικόνες άοπλης αυτοθυσίας των πολιτών μπροστά στις τεθωρακισμένες μονάδες της πραξικοπηματικής κίνησης, είδαμε και αρκετούς φιλο-Ερντογανικούς διαδηλωτές να λιντσάρουν, να εξευτελίζουν και να ποδοπατούν μέχρι θανάτου πολλούς από τους στρατιώτες, τιμωρώντας τους ως ενεργούμενα των πραξικοπηματιών. Αυτές οι εικόνες πολύ απέχουν από τις ψυχολογικές και δημοκρατικές ποιότητες της προλεχθείσας “ριζοσπαστικής ενσυναίσθησης” και γεννούν εύλογα ερωτήματα, περί πρόσμειξης των κινήτρων των Ερντογανικών υπερασπιστών της Δημοκρατίας με τις τυφλές ιδεολογικές συνιστώσες του φανατισμού και του προσωπικού ωφελιμισμού που προσβλέπει στην ανταμοιβή του υπερβάλλοντος δημοκρατικού ζήλου από το διατηρούμενο καθεστώς. Η αμφίπλευρα ωμή έκφραση της βίας και της επιθετικότητας δεν σώζει ούτε τη Δημοκρατία, ούτε τα προσχήματά της. Η μετουσίωσή της σε υψηλές πράξεις αντιστασιακού αλτρουισμού και δημοκρατικής φιλαλληλίας αποτελεί τον μοναδικό εγγυητή ομαλότητας και ευημερίας, εν μέσω των αντιμαχόμενων ταπεινών ενστίκτων πολιτικής επιβίωσης. Γιατί, τα προβλήματα της δημοκρατίας δεν διορθώνονται με βίαιες εκτροπές, αλλά με περισσότερη Δημοκρατία της οποίας μέγιστη αρετή αποτελεί η ικανότητα συγχώρεσης ακόμη και των πιο θανάσιμων εχθρών της. Κάτι που θα είναι χρήσιμο, ωφέλιμο και επιτακτικώς επιβεβλημένο να το κατανοήσει γρήγορα ο κυρίαρχος, πλέον κ. Ερντογάν.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Η απαξίωση της πολιτικής στην πατρίδα μας είναι πρωτοφανής και φαίνεται καθαρά σε κάθε εκδήλωση είτε εντός είτε εκτός της Βουλής. Τις τελευταίες ημέρες στην Βουλή των Ελλήνων, όπου οι Εθνοπατέρες υποτίθεται πως συν τοις άλλοις παραδίδουν και μαθήματα συμπεριφοράς και ταυτόχρονα γίνονται στερεότυπα μίμησης, έγινε αυτό που όλοι βλέπουμε ότι γίνονταν σε κοινοβούλια της Άπω Ανατολής. Ύβρεις, προπηλακισμοί, λεονταρισμοί, πεζοδρομιακές εκφράσεις, φανατισμός, αδιαλαξία και απειλές γέμισαν τον … Ναό της … Δημοκρατίας. Πολιτικοί καιροσκόποι, γραφικοί τύποι με παιδαριώδες κοκορομαχίες ξεδιπλώθηκαν σ’ όλο το … μεγαλείο. Η Βουλή των Ελλήνων πολύ λίγο απείχε από την Λαχαναγορά του Πειραιά.
Κι όλα αυτά με μια Αριστερή κυβέρνηση με Δεξιά Ουρά. Κανένας δεν σεβάστηκε τον αντίπαλό του και με λαϊκισμούς, με υποσχέσεις και με ψέμματα, που δεν ταιριάζουν σε εκπροσώπους του Λαού, μετέτρεψαν την Βουλή σε αρρένα αντιπαράθεσης, που θύμιζε πολιτικό τυχοδιοκτισμό.
Οι Συριζαίοι, που ακόμα δεν κατάλαβαν πως συγκυβερνούν με τους Ανεξάρτητες Έλληνες, έχασαν την … μπάλα και φαίνονται ανάξιοι των προσδοκιών όσων τους ψήφισαν. Έτσι, φορτωμένοι με την αλαζονεία της εξουσίας, κυβερνούν με την αρχή του Λουδοβίκου, ότι «το κράτος είναι δικό μου» και κάνουν ό,τι θέλουν για να πάρουν την ρεβάνς από τους Κεντρο-Δεξιούς, γιατί επί πολλές δεκαετίες τους είχαν στο χρονοντούλαπο της πολιτικής Ιστορίας.
Είναι, όμως, μερικά πράγματα που δεν τα ξεχνούν, ποια είναι αυτά; Να κομματικοποιήσουν το κράτος. Να διορίσουν συγγενείς, φίλους και ανίκανους… συναγωνιστές σε θέσεις κλειδιά και με παχυλούς μισθούς, χωρίς προκηρύξεις, χωρίς βιογραφικά σημειώματα και χωρίς συνεντεύξεις. Μεγάλα παραδείγματα οι Διοικητές των επτά Υγειονομικών περιφερειών της χώρας και η περίπτωση…. Καρανίκα. Από τα Τρίκαλα μόνο έχουν βάλει καμιά δεκαριά δικούς τους, που ποτέ δεν διοίκησαν ούτε ένα… περίπτερο και φυσικά δεν τους γνώριζε ούτε ο γαλατάς….της γειτονιάς.
Έκλεψαν την ψήφο του απογοητευμένου Λαού και δεν τήρησαν τίποτε απ’ όσα υποσχέθηκαν. Ούτε τα Μνημόνια έσχισαν, όπως προεκλογικά έλεγαν, ούτε τους Ευρωπαίους χόρεψαν στο ταψί, ούτε την αξιοπρέπεια της χώρας σεβάστηκαν. Απεναντίας υπέγραψαν το Τρίτο και το πιο άσχημο Μνημόνιο, δρομολόγησαν το Τέταρτο με τον «Αυτόματο Κόφτη», διέλυσαν το ήδη κακοποιημένο κοινωνικό κράτος, έκοψαν το ΕΚΑΣ, τους μισθούς και τις συντάξεις, μεγάλωσαν την ανεργία και συνέβαλαν και αυτοί στο να γίνουν μετανάστες κορυφαίοι Έλληνες και νέοι Επιστήμονες. Το μόνο που τους νοιάζει είναι το πώς θα μείνουν στην εξουσία, έστω κι αν οι πολίτες καθημερινά τους προπηλακίζουν και τους κυνηγούν με καδρόνια και στο πως θα οικονομήσουν δόξα και χρήμα. Αυτοί είναι οι … Αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ με την βαθειά Δεξιά Τσέπη και οι Δεξιοί των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που αφού μας κορόιδεψαν και μας πήραν τις ψήφους, τα δίνουν όλα προκειμένου να μείνει η παρεά του Πάνου Καμμένου στην Εξουσία, να κάνει ταξίδια και να κόβει… κορδέλες.
Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς…! Ο προδομένος, όμως, Λαός τους περιμένει για να αποτελέσουν όλοι τους μια Αριστερο-Δεξιά παρένθεση. Κάποτε θα γίνουν οι Εκλογές, που τώρα οι Τσίπρας – Καμμένος τις αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το θυμιάμα. Νομοτελειακά όλοι τους θα περάσουν στην αφάνεια και στην απαξίωση. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά…!
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
