Τα χαρακτηριστικά της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής, σε συνδυασμό άλλωστε και με τη διεθνή συγκυρία, επιβάλλουν, όσο ποτέ άλλοτε, την συγκροτημένη οργάνωση των αγροτών σε ευέλικτα συνεργατικά σχήματα, ικανά να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τις πολλές και ποικίλες προκλήσεις της εποχής.
Η «συνταγή» των μεγάλων και δυσκίνητων σχημάτων που επέβαλλαν οι συνεταιριστικοί νόμοι των τελευταίων δεκαετιών, οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα της παταγώδους αποτυχίας.
Είναι γεγονός ότι με τον πρόσφατο νόμο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς (Ν. 4384/2016), αποδόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην εξυγίανση του σαθρού υπόβαθρου, το οποίο οδήγησε στην πλήρη απαξίωση του συνεταιριστικού κινήματος τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι επιτακτική ανάγκη όμως, η άμεση θεσμοθέτηση μικρών και ευέλικτων αγροτικών συνεργατικών σχημάτων (ομάδων παραγωγών / αγροτικών προσωπικών εταιριών) τα οποία θα δώσουν τη δυνατότητα, σε μικρό αριθμό αγροτών, να ενώσουν τις δυνάμεις τους ξεπερνώντας προβλήματα για τα οποία δεν υπάρχει πρόβλεψη στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο.
Είναι αδιανόητο, δύο ή περισσότερα μέλη οποιουδήποτε άλλου επαγγελματικού κλάδου στη χώρα μας να μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους συνεταιριζόμενοι, πλην των αγροτών!
Με ποια λογική αποκλείουμε τους αγρότες και τους περιορίζουμε να παράγουν είτε καθένας μεμονωμένα και ατομικά, είτε πάνω από είκοσι μαζί;
Με ποια λογική δύο ή περισσότεροι αγρότες απαγορεύεται να συνεταιρίζονται;
Με ποια λογική δύο ή περισσότεροι αγρότες που θέλουν να συνεργαστούν μπορούν μόνο να ιδρύσουν εταιρεία του εμπορικού δικαίου, μια δέσμευση η οποία συνεπάγεται ότι:
- Τα όποια τυχόν κέρδη λογίζονται ως κέρδη από εμπορική δραστηριότητα, ακόμη κι αν προκύπτουν αμιγώς από αγροτική δραστηριότητα.
- Ασφαλιστικά και φορολογικά αντιμετωπίζονται ως έμποροι.
- Χάνουν την ιδιότητα του «επαγγελματία αγρότη».
- Χάνουν κάθε προνόμιο, αναπτυξιακή υποστήριξη ή ειδική μεταχείριση που έχουν οι υπόλοιποι αγρότες.
Οι δύσκολες συνθήκες της αγοράς, το αυξημένο κόστος παραγωγής, η παντελής έλλειψη χρηματοδότησης αλλά και η αδυναμία πρόσβασης του παραγωγού στα σημεία πώλησης, επιβάλλουν την θεσμοθέτηση και λειτουργία μικρών και ευέλικτων αγροτικών / παραγωγικών συνεργατικών σχημάτων.
Οι ομάδες παραγωγών ως αυτόνομες νομικές οντότητες με αυτοτελή δικαιοπρακτική ικανότητα και ιδιαίτερη νομική προσωπικότητα (διάφορη των υφιστάμενων σχημάτων του εμπορικού ή του συνεταιριστικού δικαίου), και με δεδομένο ότι η σύσταση των συνεργατικών σχημάτων τους θα αποτελεί επιδοτούμενο μέτρο του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ), θα αποτελέσει λύση για σωρεία προβλημάτων που ήδη μαστίζουν τον κρίσιμο κλάδο της αγροτικής οικονομίας και ανάπτυξης.
Προφανώς, η υφιστάμενη νομοθετική πρόβλεψη για τις ενώσεις οργανώσεων παραγωγών, ως «σαφώς οριζόμενα μέρη νομικών οντοτήτων του συνεταιριστικού δικαίου» αποτελεί, καταρχήν, ένα χρήσιμο εργαλείο. Η χρήση του, ωστόσο, περιορίζεται, εκ των πραγμάτων, σε εκείνα και μόνον τα προϊόντα και εκείνες και μόνον τις περιοχές όπου είναι εφικτό να εφαρμοσθεί.
Όταν πρόκειται, όμως, για νομικές οντότητες του εμπορικού δικαίου, η σχετική νομοθετική πρόβλεψη δεν εξυπηρετεί σε τίποτα. Αντίθετα, μάλιστα, δημιουργεί σημαντικά προβλήματα, όπως μεταξύ άλλων:
- Η αναγκαστική ίδρυση μιας «προσωπικής» εταιρικής μορφής (ΟΕ, ΕΕ, Αφανής εταιρεία) ενέχει σοβαρό κίνδυνο μεταβίβασης οικονομικών προβλημάτων από τα συμμετέχοντα μέλη στην εταιρεία και αντίστροφα.
- Η δημιουργία κεφαλαιουχικής εταιρείας (ΑΕ, ΕΠΕ, ΙΚΕ) απαιτεί τεράστιο διαχειριστικό κόστος. Μόνο το λογιστικό κόστος κυμαίνεται σε 4.000 – 5.000 Ευρώ ανά έτος.
- Η συμμετοχή αγροτών σε εμπορικές επιχειρήσεις και τα έσοδά από εμπορική δραστηριότητα, μπορεί μεταξύ άλλων να επηρεάσει την ιδιότητά τους, ως «κατά κύριο επάγγελμα αγροτών», τις ασφαλιστικές τους εισφορές, αλλά και την είσπραξη των εκάστοτε ενισχύσεων, επιδοτήσεων ή αποζημιώσεων που δικαιούνται.
Είναι επιτακτική ανάγκη, η άμεση θεσμοθέτηση ενός μικρού (από δύο άτομα και πάνω) και ευέλικτου συνεργατικού σχήματος, με πλήρη δικαιοπρακτική και φορολογική ικανότητα και αυτοτελή επιχειρηματική δραστηριότητα, που θα παρέχει τη δυνατότητα στους αγρότες, όπως ήδη συμβαίνει για τους υπολοίπους επαγγελματίες, να δημιουργούν μικρές συνεργασίες, με όρους και προϋποθέσεις που θα ορίζουν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες παραγωγοί.
Το συνεταιριστικό μοντέλο που εφαρμόσαμε και συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε στη χώρα μας, είναι προσαρμοσμένο σε συγκεκριμένα προϊόντα και παραγωγές. Ταιριάζει και μπορεί να είναι πολύ αποδοτικό για τις καλλιέργειες μεγάλης κλίμακας, τα προϊόντα των οποίων κατά βάση οδηγούνται στη βιομηχανία για μεταποίηση, πριν φθάσουν έτοιμα προς κατανάλωση.
Όταν πρόκειται, όμως, για προϊόντα που μπορούν να διατεθούν ως έχουν απ’ ευθείας στον καταναλωτή, ή κατόπιν μεταποίησης πολύ μικρής κλίμακας, το ισχύον συνεταιριστικό πλαίσιο αποτελεί μια δυσκίνητη και αναποτελεσματική δομή.
Αποτέλεσμα αυτού είναι να μην υπάρχει μερίδιο για τον αγρότη, από την όποια υπεραξία προκύπτει για το προϊόν από το χωράφι μέχρι το ράφι!
Εξάλλου, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο στην εποχή της κρίσης, να δημιουργηθούν μεγάλοι συνεταιρισμοί (και μάλιστα Κοινοπραξίες συνεταιρισμών) που θα έχουν τη δυνατότητα συγκέντρωσης, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων, ώστε να καρπώνονται αποτελεσματικά μέρος της υπεραξίας των προϊόντων, οι ίδιοι οι αγρότες.
Χωρίς πραγματικές και ευέλικτες ομάδες παραγωγών, το αντίστοιχο μέτρο του ΠΑΑ δεν θα εξυπηρετήσει κανέναν παραγωγικό και αναπτυξιακό στόχο. Στην καλύτερη περίπτωση θα διοχετευθούν κάποια χρήματα στην αγορά μέσω κάποιων προνομιούχων μελών των υφιστάμενων, κατά κανόνα χρεοκοπημένων, συνεταιρισμών.
Άλλωστε, ως εναλλακτική έναντι της πρότασης για την συγκρότηση ομάδων παραγωγών, θα μπορούσαμε να καινοτομήσουμε και να θεσμοθετήσουμε «Αγροτικές Εταιρείες», τις οποίες θα μπορούν να δημιουργούν αποκλειστικά και μόνο αγρότες παραγωγοί, οι οποίοι και θα συμμετέχουν ως εταιρικά μέλη, χωρίς, ωστόσο, να χάνουν τα βασικά χαρακτηριστικά και προνόμια της κύριας ιδιότητας τους.
Σημειωτέον, ότι τα προτεινόμενα συνεργατικά σχήματα μεταξύ των παραγωγών, σε καμία περίπτωση δεν θα λειτουργούν ανταγωνιστικά προς τους συνεταιρισμούς. Αντιθέτως, θα αποτελούν εν δυνάμει ένα «φυτώριο» για τη δημιουργία ενός υγιούς συνεταιριστικού κινήματος στο μέλλον. Αγκυλώσεις και εμμονές σε παρωχημένες ουτοπικές θεωρίες δεν θα βοηθήσουν ούτε το συνεργατισμό ούτε την αγροτική και εθνική οικονομία.
Ως χώρα, έχουμε ίσως τον μικρότερο «πολλαπλασιαστή» αξίας των αγροτικών προϊόντων στην Ευρώπη. Για αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να δράσουμε τώρα.
Βράντζα Παναγιώτα – Κτηνίατρος
Βουλευτής Ν. Καρδίτσας – ΣΥΡΙΖΑ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ομιλία Παναγιώτας Δριτσέλη στο σχέδιο νόμου “Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις”. Ολομέλεια Βουλής 30.8.2016
“Στόχος μας το εκπαιδευτικό σύστημα να αποκτήσει νέα δυναμική και να συμβάλει καθοριστικά στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο της χώρας.”
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, προτού εισέλθω στα ιδιαίτερα ζητήματα του νομοσχεδίου, τα οποία έχουμε αναλύσει αρκετά και στις αρμόδιες επιτροπές, θα ήθελα πολύ σύντομα να αναφερθώ και στα ζητήματα του προγραμματισμού της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, η οποία και ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα.
Προφανώς και όλοι ευελπιστούμε να είναι η πρώτη φορά, που, τα τελευταία χρόνια, το δημόσιο σχολείο θα ξεκινήσει με τα λιγότερα δυνατά κενά, με τα βιβλία ήδη στα σχολεία, όπου και βρίσκονται, και χωρίς υποβαθμίσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων. Αυτή η νέα σχολική χρονιά να ξεκινά με ποιοτικά αναβαθμισμένη δημόσια εκπαίδευση και αυτό θα πρέπει όλοι να το αναγνωρίσουμε.
Ακούστηκαν αρκετά, κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου στην Επιτροπή. Ζητήθηκε εφ’ όλης της ύλης συζήτηση για την πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης. Και σήμερα ίσως να είναι και η ευκαιρία να κάνουμε έναν πρώτο γενικό απολογισμό σε ό,τι αφορά την οργάνωση και τον προγραμματισμό του Υπουργείου Παιδείας για τη νέα σχολική χρονιά.
Έτσι, ίσως να ήταν και χρήσιμο να συγκρίνουμε τη σημερινή εικόνα με την αντίστοιχη των τελευταίων τουλάχιστον τεσσάρων ετών, όπου καλούμασταν στα θερινά τμήματα να συζητήσουμε σε εξαιρετικά πιεστικό χρόνο κρίσιμα ζητήματα.
Όλοι θυμόμαστε για παράδειγμα πώς συζητήσαμε τις εκπαιδευτικές αλλαγές που αφορούσαν το λεγόμενο τότε Νέο Λύκειο. Μία ημέρα πριν από την έναρξη μαθημάτων οι μαθητές δεν ήξεραν με ποιο σύστημα θα εξεταστούν για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Αντίστοιχα, όλα τα προηγούμενα χρόνια μέχρι την τελευταία στιγμή δεν υπήρχαν πιστώσεις για αναπληρωτές, τα βιβλία δεν ήταν στη θέση τους, ενώ εκατοντάδες σχολεία συγχωνεύονταν και έκλειναν δημιουργώντας τεράστια προβλήματα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Όλα αυτά τα θέματα καθιστούν απολύτως εμφανή την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην εκπαιδευτική διακυβέρνηση των προηγούμενων ετών με τη σημερινή. Και αυτό θα πρέπει να το τονίσουμε.
Αναφορικά με τα ιδιαίτερα ζητήματα του παρόντος νομοσχεδίου ρυθμίζονται δύο εξαιρετικά σημαντικοί και κρίσιμοι εκπαιδευτικοί τομείς: Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού και η διαπολιτισμική εκπαίδευση, που αποτελούν και τα κεντρικά πεδία παρέμβασης της παρούσας νομοθετικής πρωτοβουλίας. Και στα δύο αυτά πεδία οι ρυθμίσεις είναι εξαιρετικά θετικές, γιατί συμβάλλουν στην αναβάθμιση κρίσιμων πτυχών της δημόσιας εκπαίδευσης με βάση τις πιο σύγχρονες θεωρήσεις της παιδαγωγικής επιστήμης.
Στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού, η παρέμβαση του Υπουργείου Παιδείας κινείται κυρίως σε δύο βασικές κατευθύνσεις. Αφενός ενσωματώνει τις πιο σύγχρονες εκπαιδευτικές εξελίξεις και θεσμοθετεί τη μετάβαση στη δίγλωσση εκπαίδευση για τα παιδιά της ελληνικής ομογένειας.
Αφετέρου, διατηρεί και αναβαθμίζει τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού με στόχο τη στήριξη των ελληνοπαίδων, των οποίων οι οικογένειες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, κυρίως τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Έτσι, εισάγεται ένα πλαίσιο ευελιξίας αλλά και διαφάνειας στη λειτουργία των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού, με βασικό στόχο της ισχυροποίηση της ελληνόγνωσης εκπαίδευσης αλλά και την ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς της.
Σε ό,τι αφορά τη διαπολιτισμική εκπαίδευση θα ήθελα να πω πως το παρόν νομοσχέδιο κινείται και στο θέμα αυτό με αφετηρία τις πιο σύγχρονες παραδοχές της παιδαγωγικής επιστήμης. Ο θεσμός της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης αναβαθμίζεται και ταυτόχρονα ακολουθεί και τις νέες κοινωνικές εξελίξεις.
Σήμερα τα περισσότερα σχολεία της χώρας, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι πολυπολιτισμικά και στο πλαίσιο αυτό η διαπολιτισμικότητα είναι απαραίτητο να αποτελεί κατεύθυνση στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα. Με τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου όλα τα σχολεία της χώρας θα μπορούν να προάγουν τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, διευρύνοντας έτσι έναν επιτυχημένο εκπαιδευτικό θεσμό και συνδυάζοντάς τον με τις αρχές της συνεκπαίδευσης και της εκπαιδευτικής ένταξης.
Το νομοσχέδιο, όμως, παρεμβαίνει και σε ένα ακόμα κρίσιμο ζήτημα, για το οποίο έγινε μια πρώτη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, ενώ βέβαια το θέμα απασχόλησε και τον δημόσιο διάλογο. Το Υπουργείο Παιδείας ρυθμίζει μια πολύ σημαντική εκκρεμότητα σε σχέση με την ιδιωτική εκπαίδευση. Επαναφέρει ένα επαρκές πλαίσιο εποπτείας στη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, με στόχο τον περιορισμό της ασυδοσίας που είχε θεσμοθετηθεί με την προηγούμενη κυβέρνηση. Η αξιοπιστία της ιδιωτικής εκπαίδευσης επιτάσσει την ύπαρξη ενός πλαισίου δημοσίου ελέγχου στη λειτουργία της και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε αυτήν.
Χωρίς αυτό το πλαίσιο, η εργασιακή ζούγκλα μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και να πλήξει το εκπαιδευτικό αγαθό στο σύνολό του. Είναι ακατανόητο, λοιπόν, γιατί ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης ακόμη και την ύστατη στιγμή λειτουργούν ως δικηγόροι των σχολαρχών και κάποια στελέχη τους υποστηρίζουν τόσο ανοιχτά τα συμφέροντα εκείνων που θέλουν την ιδιωτική εκπαίδευση να μείνει για πάντα μια «μαύρη τρύπα» εργασιακών δικαιωμάτων.
Είναι, βέβαια, ακόμα πιο ακατανόητο το γεγονός ότι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την υποτιθέμενη εκπαιδευτική αριστεία, ξιφουλκούν σήμερα ενάντια στον περιορισμό της ασυδοσίας ορισμένων σχολαρχών, ενάντια στην κατάργηση πρακτικών εκδικητικών απολύσεων εκπαιδευτικών, ενάντια στον έλεγχο της λειτουργίας των θεσμών της ιδιωτικής εκπαίδευσης από τα ίδια όργανα που ελέγχουν και τη λειτουργία της δημόσιας.
Η δική μας οπτική βέβαια στο θέμα αυτό είναι ξεκάθαρη και σταθερή διαχρονικά. Κανένας εκπαιδευτικός θεσμός του ιδιωτικού τομέα δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς δημόσια εποπτεία, χωρίς πλαίσιο για τις εργασιακές σχέσεις και φυσικά χωρίς έλεγχο της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Ο έλεγχος αυτός αποτελεί υποχρέωση του κράτους και καμία οικονομική πίεση δεν μπορεί να υπερτερεί της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος και της αξιοπιστίας της εκπαίδευσης στο σύνολό της.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε όπως ξεκινήσαμε και με αυτήν τη νομοθετική πρωτοβουλία, αλλά και με τις επόμενες που θα έρθουν. Η Κυβέρνηση έχει δείξει ότι είναι αποφασισμένη να ολοκληρώσει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια ανασυγκρότησης του εκπαιδευτικού αγαθού στο σύνολό του.
Οι προσπάθειες ορισμένων κύκλων για ανακοπή αυτής της πορείας είμαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να ευδοκιμήσουν και οι πολίτες φυσικά είναι βέβαιοι ότι, μετά από τουλάχιστον μια πενταετία διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και απορρύθμιση της ιδιωτικής, η εκπαιδευτική πραγματικότητα στη χώρα θα βελτιώνεται καθημερινά.
Η Κυβέρνηση υλοποιεί ένα μεγάλο πρόγραμμα εκπαιδευτικών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και τα αποτελέσματά του είναι ήδη ορατά. Και αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση, ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας να αποκτήσει μια νέα δυναμική και να συμβάλει καθοριστικά στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο της χώρας.
Ευχαριστώ.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ερώτηση προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης και Κώστας Στεργίου σχετικά με τις σοβαρές ζημιές στις καλλιέργειες σε διάφορες περιοχές του Ν. Τρικάλων από τη σφοδρή καταιγίδα και την έντονη χαλαζόπτωση στις 23/8/2016.
Αναλυτικά το κείμενο της Ερώτησης:
«ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Θέμα: Σοβαρές ζημιές στις καλλιέργειες σε διάφορες περιοχές του Ν. Τρικάλων από τη σφοδρή καταιγίδα και την έντονη χαλαζόπτωση στις 23/8/2016.
Η πρωτοφανής καταιγίδα και η έντονη χαλαζόπτωση που έπληξε στις 23/8/201., διάφορες περιοχές του Ν. Τρικάλων (όπως Σωτήρα, Περδικοράχη, Ράξα, Φηγή, Πύλης, Αγ. Βησσαρίωνα, Λυγαριά, Αρδανίου, Φιλύρα, Λεπτοκαρυά κ.ά.), προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε καλλιέργειες.
Οι πληγέντες αγρότες της περιοχής βρίσκονται σε απόγνωση καθώς το πλήγμα στην παραγωγή και το εισόδημά τους είναι τεράστιο.
Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν γρήγορα οι εκτιμήσεις των ζημιών και να αποζημιωθούν όσοι επλήγησαν. Να σημειωθεί ότι αρκετές από τις παραπάνω περιοχές επλήγησαν από πολύ έντονη χαλαζόπτωση και στις 28/6/2016, η οποία προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στις καλλιέργειες.
Αν σ’ όλα τα παραπάνω προσθέσουμε την τραγική οικονομική κατάσταση χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών από την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική που υλοποιεί πιστά την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ, τότε γίνεται φανερό ότι αντιμετωπίζουν πλέον πρόβλημα επιβίωσης.
Επιβάλλεται άμεση, γρήγορη και δίκαιη εκτίμηση και καταγραφή με πλήρη αποζημίωση στο 100% της ζημιάς. Είναι αναγκαίο να αλλάξει επιτέλους ο κανονισμός του ΕΛΓΑ ώστε να καλύπτει και να αποζημιώνει το 100% της ζημιάς απ’ όλες τις αιτίες καταστροφής σε φυτική, ζωική παραγωγή και πάγιο κεφάλαιο χωρίς καθυστερήσεις.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός:
- Τι μέτρα θα πάρει για να γίνουν γρήγορα οι εκτιμήσεις των ζημιών και να αποζημιωθούν το γρηγορότερο οι πληγέντες για το 100% της ζημιάς που υπέστησαν;
- Θα υπάρξει άμεση μέριμνα για επίγεια και εναέρια αντιχαλαζική προστασία;
- Θα αλλάξει ο Κανονισμός του ΕΛΓΑ για να έχει πλήρη και έγκαιρη αποζημίωση ο αγροτοκτηνοτρόφος».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Απ’ τη στιγμή που τα κανάλια και οι συχνότητες θα συνεχίσουν να ανήκουν σε μεγαλοεπιχειρηματίες, θα ζουν και θα βασιλεύουν η διαπλοκή, τα πολιτικά παιχνίδια και πάνω απ’ όλα η «ενημέρωση» θα είναι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και προς όφελος των ιδιοκτητών των καναλιών και των επιχειρηματικών τους συμφερόντων. Όπως δεν αντιμετωπίστηκε η διαπλοκή σε άλλους τομείς, π.χ. ιδιωτικοποιήσεις, προμήθειες του δημοσίου, δημόσια έργα, που γίνονται παρόμοιοι διαγωνισμοί, έτσι δεν πρόκειται να μπει τέλος στη διαπλοκή και με το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, όπως κοροϊδεύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
