Γέροντα, είπατε σέ κανέναν ότι θά γίνη πόλεμος; Έτσι ακούσαμε. Είναι αλήθεια;
– Εγώ δέν λέω τίποτε καί ο κόσμος λέει ό,τι θέλει. Καί νά ξέρω κάτι, πού νά τό πώ;
– Τί βάρβαρο πράγμα, Γέροντα, ο πόλεμος!
– Άν οι άνθρωποι δέν είχαν αυτήν τήν ευγένεια τής αμαρτίας, δέν θά έφθαναν σ αυτό τό βάρβαρο. Πιό βάρβαρο ακόμη είναι η ηθική καταστροφή. Διαλύονται ψυχικά καί σωματικά οι άνθρωποι. Μού έλεγε κάποιος: Λένε γιά τήν Αθήνα, ζούγκλα-ζούγκλα καί κανείς δέν φεύγει από κεί! Όλοι ζούγκλα τήν λένε καί όλοι στήν ζούγκλα μαζεύονται. Πώς έχουν γίνει οι άνθρωποι! Σάν τά ζώα!
Τά ζώα ξέρετε τί κάνουν; Στήν αρχή μπαίνουν στόν σταύλο, κοπρίζουν, ουρούν Μετά αρχίζει νά χωνεύη η κοπριά. Μόλις αρχίζη νά χωνεύη, αισθάνονται μιά ζεστασιά. Δέν τά κάνει καρδιά νά φύγουν από τόν σταύλο, αναπαύονται.
Έτσι καί οι άνθρωποι, θέλω νά πώ, νιώθουν τήν ζεστασιά τής αμαρτίας, καί δέν τούς κάνει καρδιά νά φύγουν. Καταλαβαίνουν ότι βρωμάει, αλλά από τήν ζεστασιά εκείνη δέν τούς κάνει καρδιά νά φύγουν. Νά, άν μπή τώρα ένας μέσα στόν σταύλο, δέν μπορεί νά αντέξη από τήν μυρωδιά. Ο άλλος πού είναι συνέχεια στόν σταύλο δέν ενοχλείται, έχει συνηθίσει πλέον.
– Γέροντα, μερικοί λένε: Μήπως μόνο σήμερα αμαρτάνει ο κόσμος; Καί στήν Ρώμη παλιά τί γινόταν!
– Μά στήν Ρώμη ήταν ειδωλολάτρες στό κάτω-κάτω. Καί αυτά πού λέει ο Απόστολος Παύλος ήταν γιά τούς ειδωλολάτρες πού είχαν βαπτισθή, αλλά είχαν κακές συνήθειες. Νά μήν παίρνουμε γιά παράδειγμα τόν ξεπεσμό από κάθε εποχή. Σήμερα τήν αμαρτία τήν έκαναν μόδα. Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς καί πώς είμαστε!
Πόσο μάλλον οι άλλοι! Καί τό κακό είναι πού οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, άν δούν έναν νά μήν ακολουθή τό ρεύμα τής εποχής, νά μήν αμαρτάνη, νά είναι λίγο ευλαβείς, τόν λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό. Αυτοί οι άνθρωποι τό νά μήν αμαρτάνουν τό θεωρούν προσβολή καί τήν αμαρτία τήν θεωρούν πρόοδο. Αυτό είναι τό χειρότερο από όλα.
Άν οι σημερινοί άνθρωποι πού ζούν στήν αμαρτία τουλάχιστον τό αναγνώριζαν, θά τούς ελεούσε ο Θεός, Αλλά δικαιολογούν τά αδικαιολόγητα καί εγκωμιάζουν τήν αμαρτία. Αυτό είναι καί η μεγαλύτερη βλασφημία κατά τού Αγίου Πνεύματος, τήν αμαρτία νά τήν θεωρούν πρόοδο καί τό ηθικό νά τό λένε κατεστημένο. Γι αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί πού αγωνίζονται στόν κόσμο καί διατηρούν καθαρή ζωή.
Παλιά, άν ένας ήταν διεστραμμένος ή μέθυσος, ντρεπόταν νά βγή στήν αγορά, γιατί θά τόν περιφρονούσαν. Ή μία, άν ήταν λιγάκι παραστρατημένη, δέν τολμούσε νά βγή έξω. Καί ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτό ένα φρένο. Σήμερα, άν είναι ένας σωστός, μιά κοπέλα λ.χ. άν ζή μέ ευλάβεια, λένε: Βρέ, πού ζή αυτή! Αλλά καί γενικά, άν οι κοσμικοί έκαναν μία αμαρτία, οι καημένοι, αισθάνονταν τήν αμαρτωλότητά τους, έσκυβαν καί λίγο τό κεφαλάκι τους καί δέν ειρωνεύονταν έναν πού ζούσε πνευματικά, αντίθετα τόν καμάρωναν. Τώρα ούτε ενοχή αισθάνονται ούτε σεβασμός υπάρχει. Τά ισοπέδωσαν όλα. Άν ένας δέν ζή κοσμικά, τόν κοροϊδεύουν.
Άγιος Παΐσιος (ο Αγιορείτης)
