Δημήτρης Α. Σιδερής, ομ. καθηγητής καρδιολογίας, dimitrissideris.wordpress.com
Βρισκόμαστε σε μια παγκόσμια απειλή κι όμως αυτή γίνεται αντικείμενο και εργαλείο συγκρούσεων μεταξύ συμφερόντων. Μιλώ για την απειλή των πανδημιών, αλλά ισχύει ανάλογα για άλλες απειλές, όπως της κλιματικής αλλαγής, του πυρηνικού πολέμου, της δεσποτείας της τεχνολογίας πάνω στο δημιουργό της, τον άνθρωπο.
Πεθαίνουν από τη νόσο κυρίως οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, οι υπέργηροι, και οι πάσχοντες από χρόνια σοβαρά νοσήματα. Μα αυτοί, έτσι κι αλλιώς θα πέθαιναν. Γιατί κάποιος με βαριά καρδιακή ανεπάρκεια, που, έτσι κι αλλιώς θα πέθαινε, λέμε ότι είχε αιτία θανάτου τη νόσησή του από τον COVID-19; O θάνατος είναι η μόνη κατάληξη με πιθανότητες ακριβώς 100%, χωρίς σφάλμα, για όλους μας, επειδή ζούμε. Αιτία θανάτου όλων μας είναι η ίδια η ζωή μας. Ονομάζομε όμως αιτία θανάτου τον παράγοντα που επισπεύδει την έλευση του γεγονότος που έτσι κι αλλιώς θα συνέβαινε. Επομένως ένας υπέργηρος που επισπεύδεται ο θάνατός του από τον κορωνοϊό έχει αιτία θανάτου του τον κορωνοϊό, όχι τα γηρατειά.
Υπάρχει αμφισβήτηση και για τον ορισμό της πανδημίας. Άλλοτε ονομάζομε θύματά της τους νοσούντες και άλλοτε τα κρούσματα, που μπορεί να περιλαμβάνουν και μη συμπτωματικούς, δηλαδή μη νοσούντες. Όμως το γεγονός είναι ότι έχομε δει μέσα σε λιγότερο από ένα έτος πάνω από 1 εκατομμύριο θανάτων λόγω κορωνοϊού σε όλες τις ηπείρους. Είναι πανδημία!
Ενώ ο συνολικός αριθμός των θανάτων σε βραχύ χρονικό διάστημα (θνησιμότητα) είναι μεγάλος, ο αριθμός των θανάτων μεταξύ των πασχόντων από τον ιό (θνητότητα) είναι τόσο χαμηλός όσο και της κοινής γρίπης. Γιατί λοιπόν τόση πολλή παγκόσμια αναστάτωση για μια νόσο με τόσο χαμηλή θνητότητα; Η απορία είναι γνήσια. Και επιδέχεται πολλές υποθέσεις που την ερμηνεύουν. Μια είναι κάποια συμφέροντα. Φαρμακοβιομηχανίες γίγαντες γίνονται ακόμη πιο πλούσιες και κυριαρχούν στην αρένα των οικονομικών ανταγωνισμών. Παράλληλα, για την καταπολέμηση της πανδημίας τα κράτη εφαρμόζουν πολιτικές που αυξάνουν τη χειραγώγηση των πολιτών τους. Από τη στιγμή που ξεκίνησε να υπάρχει κοινωνία και οι άνθρωποι από τροφοσυλλέκτες έγιναν τροφοπαραγωγοί, υπάρχει ανάγκη για καταγραφή, “φακέλωμά” τους. Καταγραφή στα κατάστιχα της κοινής μνήμης (κηδεία), στα κατάστιχα του κράτους και της άρχουσας τάξης (ληξιαρχείο, εφορία, τράπεζες, ιδιωτικές επιχειρήσεις, ηλεκτρονικά μέσα δικτύωσης κλπ). Με το όπλο του φακελώματος αυξάνεται η εξάρτηση του πολίτη. Κράτη λοιπόν και οικονομικοί παράγοντες εκμεταλλεύονται την πανδημία. Με τα μέτρα όμως που λαμβάνονται θίγονται άλλοι οικονομικοί γίγαντες, οι επιχειρήσεις που δεν μπορούν να βρουν ρόλο στην καταπολέμησή της υποφέρουν αβάσταχτα. Και αρχίζει η λυσσώδης αντίδραση στα μέτρα που λαμβάνονται. Με πραγματικά και πλαστά επιχειρήματα. Παράγοντες που κόπτονται εναντίον του φακελώματος, της χειραγώγησης του πληθυσμού και των μέτρων κατά της πανδημίας, στην πραγματικότητα μπορεί να είναι νεοφασίστες που επιδιώκουν αυτοί να είναι οι φακελωτές και χειραγωγοί και όχι οι ανταγωνιστές τους.
Οι ολοκληρωτισμοί, αυτοκρατορίες και βασιλείες του Μεσαίωνα καταργήθηκαν με τις επαναστάσεις, την Αμερικανική, τη Γαλλική, τη Σοβιετική, ακόμη και την Ελληνική, ενώ η αποικιοκρατία και οι δικτατορίες κλονίσθηκαν ανεπανόρθωτα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χύθηκε πολύ αίμα για αυτή την περιπέτεια. Το αίμα εξακολούθησε να χύνεται άφθονο και μετά την επικράτησή τους από φόβους ή φοβίες (φόβους χωρίς λογική) λόγω των εσωτερικών αντιδράσεων που ζητούσαν την επαναφορά των “παλιών καλών” καιρών και των πραγματικών εξωτερικών απειλών από άλλα κράτη που έτρεμαν μήπως επεκταθεί η αναστάτωση στις επικράτειές τους.
Κάθε ιστορική περίοδος συνδεόταν με τελική πρόοδο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η εποχή των φεουδαρχιών και των αυτοκρατοριών παρήγαγε πανανθρώπινα έργα τέχνης, από το Da Vinci και το Michelangelo ως τον Bach και τον Beethoven. Τις μοναρχίες διαδέχθηκαν οι ολιγαρχίες, το κυρίαρχο σημερινό σύστημα. Σ΄ αυτές δινόταν η δυνατότητα να αναδειχθούν όλοι οι πολίτες ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, ενώ θριάμβευσαν οι θετικές επιστήμες, που χάρη σ΄ αυτές επιτεύχθηκε παράταση της ζωής, μείωση των επιδημιών, των σιτοδειών και της αγραμματοσύνης, αλλά γιγαντώθηκαν οι ανισότητες, αιτίες πλήθους κοινωνικών δεινών. Οι επαναστάσεις που επέφεραν αυτή τη μεταβολή όμως δεν απέβλεπαν στην κατάλυση της απόλυτης εξουσίες, αλλά στην αντικατάστασή της πάλι από απόλυτη εξουσία από μιαν άλλη αρχή, που στις δυτικού τύπου ρεπούμπλικες ήταν οι εργοδότες με τους χρηματιστές, ενώ σε άλλες ήταν οι εργαζόμενοι, η δικτατορία του προλεταριάτου. Οι δυνάμεις που αναπτύσσονταν σε αυτά τα πλαίσια αγωνίζονταν αφενός η μια κατά της άλλης, όπως στην περίπτωση του κορωνοϊού, και αφετέρου εναντίον της κυριαρχίας του λαού, δηλαδή όλων, ανεξάρτητα από καταγωγή, φύλο, πλούτο, εκπαίδευση κλπ: ΟΛΩΝ. Τα συμφέροντα που αλληλομάχονται το ένα το άλλο, ενώνονται στον αγώνα να μην καταργηθούν τα προνόμια μιας ολιγαρχίας πάνω σε εκείνα του συνόλου.
Η πορεία προς μια τέτοια πραγματική δημοκρατία υπήρξε μόνο στην αρχαία Ελλάδα, με πρότυπο την Αθηναϊκή δημοκρατία. Τότε ήταν η μόνη περίοδος που επέτρεψε την αρμονική ανάπτυξη επιστημών, τεχνών, ηθικής, με αρχές που δημιουργήθηκαν τότε και μένουν αιώνιες σε ισχύ ως σήμερα. Ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, καθώς καταργήθηκε βίαια πριν μπορέσουν να γίνουν πολίτες οι γυναίκες, οι μέτοικοι, οι δούλοι. Οι αντίπαλοί της προπαγανδίζουν ακόμη σήμερα ως αιτία της πτώσης της τη δημαγωγία, το λαϊκισμό. Μολονότι ο λαϊκισμός έπαιξε (και παίζει ακόμη) το ρόλο του, στην πραγματικότητα είναι το εργαλείο και των μοναρχιών (π.χ. δικτατοριών) και των ολιγαρχιών, με την πελατειακή σχέση που έχουν με τους ψηφοφόρους τους, για να συνεχίζουν την εξουσία πάνω στο πλήθος.
Σήμερα υπάρχουν οι προοπτικές για μια παγκόσμια δημοκρατία που είναι η μόνη που μπορεί να σώσει τον πλανήτη από δεινά, όπως οι πανδημίες, η πυρηνική απειλή, η κλιματική αλλαγή, η τεχνολογική κυριαρχία κλπ. Καθήκον των σκεπτόμενων ανθρώπων είναι να μην παρασύρονται από τα εξαιρετικά έντεχνα δομημένα επιχειρήματα των αντιμαχόμενων τάσεων. Να ξεχωρίσουν τα γνήσια δημιουργικά επιτεύγματα καθεμιάς κατάστασης από εκείνα της ενίσχυσης κάποιων αρχόντων εναντίον των αρχομένων. Να αντισταθούν στη συνωμοσιολογία, αλλά και στις κυβερνητικές προπαγάνδες. Θα στηριχθούν σε αναμφισβήτητα γεγονότα και όχι σε θρυλούμενες αόρατες δυνάμεις, που είτε δεν υπάρχουν είτε αδυνατούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κορτιζόνη, η χλωροκίνη, η κολχικίνη, προσφέρουν στατιστικά σημαντική βελτίωση σε ποσοστά λίγο πάνω από 50%, ότι τα εμβόλια, πρωτοφανώς βιαστικά παρασκευασμένα, προσφέρουν στατιστικά σημαντική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια, που ακόμη κι αν δεν είναι 95% όπως ισχυρίζονται, είναι πάντως δραστικά. Από κει και πέρα οι αποφάσεις είναι ιατρικές πλαισιωμένες από κρατικούς κανόνες.
