Γράφει ο Ι. Διόγνητος
Πριν λίγες μέρες, σε ένα καρναβαλικό δρώμενο σε περιοχή της Κέρκυρας, διακωμωδήθηκε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω της ιδιαιτερότητός του. Ξεσηκώθηκε λοιπόν αμέσως όλος ο εσμός των «προοδευτικών» αυτού του τόπου, με πρώτη και καλύτερη μια άρτι εισελθούσα στο Κοινοβούλιο «βουλεύτρια», η οποία τυγχάνει και οιονεί εθνική εισαγγελεύς, και η οποία κατακεραυνώνει ανελέητα όποιον δεν συμφωνεί με τις ιδεοληψίες της. Απείλησε μάλιστα πως δεν θα ξαναπατήσει στην Κέρκυρα…(Φαντάζομαι πως οι Κερκυραίοι θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ…).
Και όλα αυτά γιατί, το καρναβαλικό δρώμενο ήταν ομοφοβικό, ρατσιστικό, χυδαίο και ό,τι άλλο προσάπτουν οι «ανοιχτόμυαλοι» και «προχωρημένοι» στην αντίθετη άποψη.
Για τις κατάπτυστες αφίσες όμως του ντοκυμαντέρ «Αδέσποτα κορμιά» που προβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη, και η οποία προσβάλει κατάφωρα το θρησκευτικό συναίσθημα χιλιάδων χριστιανών πιστών, απαγορεύεται δια ροπάλου η όποια αντίθετη άποψη. Λες και ο σεβασμός προς τα ιερά και όσια του μεγαλύτερου ίσως μέρους του λαού, είναι λιγότερο τίμιος και αναγκαίος από την τιμή και την υπόληψη οποιουδήποτε, όσο προβεβλημένος και να είναι αυτός…
Έγραφε ο Φώτης Κόντογλου πριν περίπου εκατό χρόνια :
«Η τέχνη ! Οι ιδέες ! Τι σιχαμένη εκπόρνευση ! Παντού απ’ όπου στρίψω, πετιέται μια θεατρίνα, κι’ αυτή η κουτή θεατρίνα παριστάνει την τέχνη, τάχα…».
Αλήθεια, τι θάλεγε σήμερα, αν έβλεπε τα τερατουργήματα που διασύρουν ό,τι ιερό και όσιο, για να προκαλέσουν την προσοχή του κοινού και να πετύχουν την εγγραφή τους στο «λίμπρο ντ’ όρο» της λεγόμενης «σύγχρονης τέχνης» ;
Όταν λοιπόν χυδαιολογείς διακωμωδώντας ιερές μορφές και σύμβολα της χριστιανικής πίστης, ( μόνο της χριστιανικής… γιατί ας τολμήσουν οι «δημιουργοί» να θίξουν τον ισλαμισμό ας πούμε…) τότε είσαι μεγάλος καλλιτέχνης και απαγορεύεται κάθε αντίθεση στα τερατουργήματά τους.
Αν όμως θίξεις έστω και κατ’ ελάχιστον την όποια παρέκκλιση και εκφράσεις την όποια διαφωνία σε ανοσιουργήματα, είσαι άξιος δημοσίου στιγματισμού, οπισθοδρομικός, ρατσιστής, σκοταδιστής, ομοφοβικός και ό,τι άλλο έχει εφεύρει η διαβόητη «πολιτική ορθότης».
Πόσο αντινομικός, πόσο ασυνεπής, πόσο παράλογος, πόσο διεστραμμένος έχει γίνει ο κόσμος μας… Και πόσα έχει να υποστεί ακόμα η ταλαίπωρη ελευθερία της σκέψης και του λόγου…
