Χριστουγεννιάτικο-Πρωτοχρονιάτικο Πολιτιστικό Μωσαϊκό Χαιρετιστήριο προς τα μέλη της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η.
και τους πολυάριθμους φίλους της διαδικτυακής Ομάδας
της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η. από το Δ.Σ. της Ένωσης.
… Και όπως παλιά ήμασταν μαζί και ανατρέπαμε, / εχθρούς, ληστές και καταπατητές
και σήμερα μαζί είμαστε, αλλά όχι μονιασμένοι· / τα θηρία κατάφεραν να μας χωρίσουν
σε προοδευτικούς και καθυστερημένους / και μαζί πλέον βρεθήκαμε στον πάτο του πηγαδιού,
που ακόμα κι εκεί η διαφθορά ακμάζει, / εκεί που οι μέρες, οι ώρες και τα λεπτά χορεύουν στο ρυθμό του μηδενός. / Εκεί, φιμωμένο, αντίκρισα το Λόγο
και τη δική σου μεγαλοπρέπεια σαβανωμένη…
[…]
Έλα, έλα, Ελλάδα, ας πιαστούμε απ’ το χέρι. / Τίναξε τη βαριά κρούστα της βρωμιάς.
Ν’ ακούσω θέλω να λες και πάλι, / «να, τηράτε με, συνεχίζω
των αιώνων την αξιοθαύμαστη πορεία μου…
Αγαπητές φίλες και φίλοι-μέλη της Ένωσής μας, αγαπητοί φίλοι της διαδικτυακής Ομάδας της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η., καλημέρα σας και Χρόνια Πολλά.
Το Δ.Σ. της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η. εύχεται σε όλους και στις οικογένειές σας τα καλύτερα, πρώτιστα την υγεία και ο νέος χρόνος να είναι ειρηνικός για όλα τα ζητούμενα που μας απασχολούν. Για την Ένωσή μας ευχόμαστε ό, τι και εσείς: δύναμη, όρεξη, δημιουργία και αγάπη μεταξύ μας.
Επί τη ευκαιρία, ας μας επιτραπεί μια σύντομη αναφορά στα δρώμενα, όπως αυτά διαγράφονται στον γκρίζο ορίζοντα της νέας χρονιάς. Ο συγγραφέας, λογοτέχνης, ποιητής, θεατρολόγος, παράλληλα είναι και Πολίτης, και με αυτή την ιδιότητα γίνεται κριτής των κακών κειμένων, ανατόμος της κοινωνίας και γενικότερα της ζωής. Μέσα από τα κείμενά του, ο γραπτός λόγος μεταβάλλεται σε εφαλτήριο προς την ίδια την κοινωνία που δεινοπαθεί και την καλεί σε αφύπνιση, όπως γράφει και ο μεγάλος μας ποιητής Κ. Παλαμάς:
«Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» και αλλού με το «Ο Λόγος που χτυπά».
Όποιος στοχαστικός, σα γιαταγάνι / το στοχασμό του αντρίκεια ας τόνε βγάζει.
Πές τα, και ακέρια και γυμνά∙ δε φτάνει / να λάμπ’ η αλήθεια∙ πρέπει και να σφάζει.
Ο λόγος, που χτυπά και που θυμώνει, / ριζώνει και της γης την όψη αλλάζει.
Ο λόγος, άξιος, και σφυρί, και ακόνι / Μην κοιτάς το χοντρόλογο παζάρι,
μην ακούς τ’ ανοστόλογο σαλόνι / Μα σ’ όλα νόημα, δύναμη και χάρη,
σ’ αρχοντιά και σε πλέμπα, γη δεν είναι / να την καταφρονάς, περιβολάρη
Παντού μπορείς ν’ ανθίσεις, το νου κρίνε!». (Κωστής Παλαμάς)
Και άλλοι πολλοί εξαίρετοι ποιητές Άρχοντες του Λόγου, ζούσαν ανάμεσα σε φλογισμένους Έλληνες από την πυρά της ελευθερίας και τα μηνύματά τους σήκωναν ρίγη,ύψωναν αναστήματα και αποτελούσαν προστάγματα και εφαλτήρια λευτεριάς για τους ραγιάδες. Και ο ποιητικός τους λόγος, σαν εθνικό ευαγγέλιο σφραγίζονταν από καρδιά σε καρδιά, διαδίδονταν από σπίτι σε σπίτι προκαλώντας τους ραγιάδες στον σηκωμό για την κατάκτηση της λευτεριάς. Σήμερα τόσο οι διάσημοι όσο και «επιλεγμένοι» ποιητές λειτουργούν όπως τα πλήκτρα των άψυχων ηλεκτρινικώνυπολογιστών∙ είναι οι ίδιοι παγωμένα πλήκτρα, ζωντανοί μεν αλλά πεθαμένοι και ο λόγος τους άσχετος, αγνώριμος, αναπαύεται στην υλικήδόξα. Η παγωμένη και αδιάφορη κοινωνία το επιβεβαιώνει. Και ο λόγος ξέφυγε από τις επαναστατικές διακηρύξεις και εξελίχθηκε δουλοπρεπής στα προστάγματα του επιβεβλημένου, συνήθους ύφους. Ας τον αλλάξουμε!
Ο φετινός χειμώνας, όσον αφορά την Πατρίδα μας, την Ελλάδα, δεν φαίνεται να είναι εύκολος. Βυθισμένη σε πρωτοφανή προβλήματα, εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά, ιστορικά και πολιτιστικά εξαιτίας των κακών και των λανθασμένων κομματικών επιλογών των «ταγών», κατευθύνεται στον βυθό μιας απύθμενης δεξαμενής διακρατικών και εθνικών απαιτήσεων. Ο Ελληνισμός, Γηγενής και Απόδημος, οφείλει να σταθεί στο ύψος του να επωμιστεί την ευθύνη, όσον αφορά τις πνευματικές-κοινωνικές ιδιαιτερότητες της πατρίδας μας, τα ιστορικά μας αποθέματα και τον Πολιτισμό μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, έτσι πουνα δημιουργηθεί ένα συμπαγές φράγμα Πολιτιστικής Αντίστασης έναντι των βαρβάρων του καιρού μας.
Μια Ένωση λογοτεχνών σε πολλά μπορεί να συνεισφέρει στο πεδίο αυτών των σύγχρονων δυσχερειών και η δική μας Ένωση αυτό έχει ως σκοπό. Σύντομα πλησιάζουμε στην ολοκλήρωση της εφηβικής ζωής μας (προσεγγίζουμε ίσαμε είκοσι χρόνια παρουσίας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι) και αυτό το όριο θα το ξεπεράσουμε.
Στόχοι της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η.αποτελούν η διάδοση της νεοελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής σε ολόκληρο τον κόσμο και η κατάδειξη των ιδιαίτερων στοιχείων που συνιστούν τη φυσιογνωμία της. Παρατηρείται ότι μέσα από την τέχνη του λόγου, που υπηρετεί ο καθένας μας χωριστά, αναφαίνεται το ξεχωριστό ύφος, οι εκφραστικές δυνατότητες, αλλά και σημεία που από κοινού προωθούν την έννοια της ελληνικότητας. Έτσι οριοθετούνται οι ιδέες, οι πνευματικές ανησυχίες, οι κοινωνικοί προβληματισμοί, η αισθητική οπτική του κάθε τεχνίτη του λόγου από εμάς, συνάμα με την προώθηση τουσυμπαγούς ψηφιδωτού του ελληνισμού σήμερα και των δεδομένων που το αντιπροσωπεύουν.
Ελλάδα δεν είναι μόνον η Πατρίδα μας, ούτε ο Ελληνισμός δηλώνει το «παρόν» του μόνον στα στενά όρια του ελληνικού κράτους. Υπάρχει και μία άλλη Ελλάδα, που κανείς δεν πρέπει να παραμελεί και όλοι οι Έλληνες οφείλουν να την υπολογίζουν. Ιδιαίτερα στη σύγχρονη συγκυρία, η Ελλάδα της Διασποράς, η μεγάλη Πατρίδα μας με τον θαυμάσιο Λαό της, που ζει και διαπρέπει σε ξένους τόπους, δεν έχει παραιτηθεί στιγμή από το μετερίζι του ενεργού πολιτισμού, αντίθετα αγωνίζεται, μάχεται, σκέπτεται, δημιουργεί και διδάσκει.
Τα αφουγκράσματα του απανταχού ελληνισμού, που, ως δυσοίωνοι απόηχοι των οδυνηρών συγκαιρινών κελευσμάτων, φτάνουν στ’ αφτιά μας, δεν μας αφήνουν αδιάφορους και αμέτοχους, όσο ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας και όλες οι αξίες του τόπου μας μετατρέπονται σε προσάναμμα πυρός. Σε αυτές τις αφύσικες, άτεγκτες κοινωνικές εκρήξεις, που προκύπτουν μέσα από την υπερσύγχρονη καταναλωτική κοινωνία, τις αλλαγές των χαρτών και άλλα ανάρμοστα όσο και αφύσικα για τη Χώρα μας, που η Νέα Τάξη Πραγμάτων καθορίζει, ο Λόγος, σε όλες του τις εκφάνσεις, οφείλει να αντισταθεί στις επιδρομές του μερκαντιλισμού που έχει παγιδεύσει, αφομοιώσει και προσαρτήσει τον άνθρωπο στο κοινωνικό περιθώριο και στην υλική ευημερία.
Τα σύγχρονα παραδείγματα, όσον αφορά τον εκφαυλισμό και τον μερκαντιλισμό ποικίλουν σε Παγκόσμια κλίμακα από Χώρα σε Χώρα. Η παρουσία του Έλληνα μετανάστη στις Πέντε Ηπείρους το επιβεβαιώνει αυτό και ο γηγενής πληθυσμός το βιώνει σε όλους τους τομείς. Η αντικατάσταση του πολιτισμού,που αναβιώνει πάντα μέσα στο εργαστήρι του έντεχνου λόγου,από την ασύμμετρη εμποροκρατία προκάλεσε ζημιογόνες συνθήκες. Απολίτιστες Χώρες μοιάζουν με ξύλο απελέκητο. Και αυτό για την Ελλάδα δεν είναι δέον. Είναι σαν να ήρθαμε στη γη από άλλο πλανήτη ή να γεννηθήκαμε από ανεμογκάστρι.
Όμως, όσον αφορά τον Ελληνισμό, όλοι γνωρίζουν ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός ανέκαθεν, και μέσω της Διασποράς, επιτέλεσε το ανυπέρβλητο έργο του. Υμνήθηκε, δοξάστηκε, πρυτάνευσε και διδάχτηκε στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Η ιστορία μας είναι καταγεγραμμένη παρακαταθήκη, ανεξίτηλη στους αιώνες. Ο βαρούχειος ύπνος των Ελλήνων «ταγών», τόσο σε εθνικό όσο και τοπικό επίπεδο, ιδιαίτερα των τελευταίων δεκαετιών, επέτρεψε την εισβολή ανθελληνικών επιτευγμάτων.
Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι η αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων να αποκόψουν την Ελλάδα από τα δεσμά του βάρβαρου Παγκόσμιου συστήματος, οφείλεται, ανάμεσα στα άλλα, και στην άγνοιά τους να αποδώσουν πλήρως τη σημασία των όρων Ελλάδα, Ελληνισμός, Ιστορία, Πολιτισμός. Ευθύνεται συνάμα και η απορρόφηση των πνευματικών ανθρώπων από το βάρβαρο Παγκόσμιο σύστημα που έστησε τα ιδεολογικά του πλοκάμια στις δήθεν προοδευτικές συνειδήσεις.
Αν οι νεοέλληνες, κληρονόμοι μιας τρανής κληρονομιάς, παιδιά των μουσών και των σοφών, θέλαμε να μοιάσουμε στους προγόνους μας, ζωγράφους και μουσουργούς, να τραγουδήσουμε με τις μελωδικές άρπες των ποιητών, υμνώντας τη ζωή και το σύμπαν και να στηρίξουμε τον Παγκόσμιο Ουμανισμό, είναι βέβαιο πως θα συνεισφέραμε στην διείσδυση του πνευματικού φωτός μέσα στο ακατάλυτο σκοτάδι. Και θα το επιτυγχάναμε χάρη στο ζηλευτό χιλιετηρίδων πολιτιστικό μεγαλούργημα να μετουσιώνουμε την ύλη σε πνεύμα, όπως έλεγε ο Ν. Καζαντζάκης.Φτάνει μόνο να καταφέρναμε να μεταφερόμασταν απ’ το «εγώ» στο «εμείς», όπως οι προπάτορές μας μεγαλόσχημοι εμπνευσμένοι ποιητές περιβόητης γενιάς του 1930.
Η Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η., μέσα από τα έργα, τα άρθρα και δημοσιεύματα των μελών της γι’ αυτές τις προσδοκίες αγωνίζεται ίσαμε είκοσι χρόνια τώρα. Τα κάλλη του Λόγου ανευρίσκονται μέσα από τη «μοντέρνα» εκδοχή του γλωσσικού οίστρου. Σε πολλές περιπτώσεις γίνεται χρήση του λόγου με τρόπο άγριο, πρόστυχο, πρόχειρο, με αποτέλεσμα την παγίδευση του αναγνωστικού κοινού σε συμπληγάδες αντικοινωνικού προσανατολισμού. Αντίθετα, ο καθαρός Λ ό γ ο ς προώθησης των διαχρονικών ανθρωπιστικών ιδανικών μέσα από τα πεζά και ποιητικά συγγραφικά δημιουργήματα πρέπει να πρωτοστατεί. Επίσης, η έξοδος από το συγγραφικό «καβούκι» της ομφαλοσκοπίας και η επιστράτευση της κοινωνικήςπαρεμβατικής συνείδησης, ανάλογα με τα «κακώς κείμενα» του καιρού μας, μέσα από τις ποικιλόμορφες λογοτεχνικές συνθέσεις καθίστανται αναγκαία. Μέσα από εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικούς, ραδιοφωνικούς σταθμούς, το διαδίκτυο και προπάντων μέσα από τον έντεχνο λόγο που προβάλλει το «ΕΜΕΙΣ», επιβάλλεται να προβάλλονται οι απόψεις των συγγραφέων, έτσι που να καταστεί εφικτός, αν όχι ο πλήρης μετασχηματισμός στον ρου των κοινωνικών πολιτιστικών πραγμάτων, τουλάχιστον η βελτίωση των κακώς κειμένων.
Στα μέλη και στους φίλους της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η., στα επίτιμα μέλη μας, στις αξιόλογες εφημερίδες και ιστοσελίδες, που μας φιλοξενούν, στα Ιδρύματα, στους Οργανισμούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους, που αφουγκράζονται τις ιδέες μας και προωθούν τις πολιτιστικές διοργανώσεις μας, για συμπόρευση και συνεργασίες, η Ένωσή μας εύχεται Καλά Χριστούγεννα, ευτυχές το νέο έτος 2020, υγιές, δημιουργικό και ειρηνικό.
Για το Δ.Σ. της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η.
Ο πρόεδρος Η γραμματέας
Βάιος Φασούλας Ελευθερία Μπέλμπα
