Για τον Κώστα… Φεύγουν οι καλοί, προχωρούν οι άλλοι

Ρίγη συγκίνησης προκάλεσε ο επικήδειος λόγος της δημοσιογράφου Ευαγγελίας Σωτηρίου στον εξόδιο ακολουθία του συνεργάτη της Κώστα Κορλού. Για πολλά χρόνια μαζί στον αέρα της «Λέσχης 97,6» ανέφερε τα εξής:
Κώστα, αγαπημένε μας φίλε, ανεπανάληπτε πρόεδρε μας, όπως περιπαιχτικά σε φωνάζαμε όλοι στο ραδιόφωνο, έφθασε η πιο δύσκολη στιγμή για όλους εμάς, που είχαμε την τύχη, να συναναστραφούμε μαζί σου, να γελάσουμε με τις ατάκες σου, να ξεπεράσουμε δυσκολίες με την ήρεμη δύναμή που σε χαρακτήριζε, να ζήσουμε τώρα τον μεγάλο πόνο.
Άδικο, μεγάλο άδικο και σκληρό να φεύγει τόσο νωρίς, ένα τόσο ζωντανό πλάσμα, με ένα φωτεινό χαμόγελο, με μια απίστευτη καλοσύνη, ευγένεια και περηφάνεια, κι όλα εκείνα που χαρακτήριζαν τον Κώστα Κορλό.
Ο Κώστας ήταν εκεί για όλους μας. Οποιαδήποτε στιγμή τον χρειάστηκε ο καθένας μας ήταν παρών. Έτοιμος να ακούσει τα προβλήματα μας, παρά να πει τις δικές του έννοιες, με τα αστεία του, με την ζεστή του αύρα, με μια μεγάλη αγκαλιά. Απέφευγε τσακωμούς και έριδες. Δεν φώναζε ποτέ, ακόμα και οι διαφωνίες του είχαν μια γλυκύτητα που δεν μπορούσε ποτέ, κανείς μας να μαλώσει με τον Κορλούλι…
Σαν ψέμματα είναι ότι ο Κώστας έφυγε για το μεγάλο ταξίδι στο φως…
Σε λίγες ημέρες θα είχες γενέθλια. Ο Γιάννης τις τελευταίες μέρες στο Νοσοκομείο σου έλεγε «τελείωνε με αυτά εδώ πέρα, για να κάνουμε ένα γενέθλιο πάρτυ στην Τύρνα.
«Α, ναι; Κοιτάξτε τότε να μου κάνετε κανένα καλό πάρτυ από εκείνα τα ωραία που έκανε ο Μπερλουσκόνι με ψιλό λιγνές παρουσίες, αιθέριες υπάρξεις», θα ήταν σίγουρα η απάντησή σου, αφού ποτέ, ακόμα και στα πιο δύσκολα τον τελευταίο ένα χρόνο, δεν έχασες το χιούμορ σου.
Κανένας μας, όσοι ξέραμε την μεγάλη μάχη που έδινες τους τελευταίους μήνες δεν πίστεψε πως δεν θα τα κατάφερνες να βγεις νικητής. Γιατί ήσουν μεγάλος μαχητής, στη σύντομη αλλά γεμάτη ζωντάνια και αξιοπρέπεια ζωή σου. Δεν λύγισες ούτε μια στιγμή. Το ήρεμο λιμάνι σου, η σύζυγος σου, Εβίτα, η υπερπροστατευτική σου αδερφή, η Ρία, η γλυκιά και υπομονετική σου μητέρα, η κυρία Κούλα, αυτές οι τρεις αγαπημένες γυναικείες παρουσίες της ζωή σου, ξέρουν πολύ καλά ότι ο Κώστας τους ακόμα και μέχρι το πρωί του Σαββάτου δεν παραδόθηκε ποτέ, δεν λιποψύχησε, δεν εγκατέλειψε τη μάχη κι ας ήταν δυσοίωνες ιατρικές προβλέψεις της τελευταίας εβδομάδας.
Ο Κώστας ήταν όλα αυτά που έγραψαν στις αναρτήσεις τους, όσοι τον γνώρισαν, τον άκουγαν τα πρωινά στον «αέρα» της Λέσχης: αγαπητός, περήφανος, καλόκαρδος, ταλαντούχος ραδιοφωνικός παραγωγός, πέρα από κάθε σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια πορεύτηκε από το 2008 ως πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της Ραδιοφωνικής Λέσχης. Πραγματικά ένα από τα καλύτερα παιδιά της τρικαλινής κοινωνίας.
Και η παρουσία του κόσμου για να σου πουν το ύστατο χαίρε, μάρτυρα και την μοναδικότητα του χαρακτήρα σου.
Αυτός σου ο χαρακτήρας και η ζωντάνια σου θα μας λείψουν. Ήδη μας λείπεις. Θα λείψεις από τα παιδιά σου, την Βασιλική που έχει πάρει το πείσμα σου, από τον Τασούλη που έχει την γλυκύτητα σου. Να ξέρουν όμως πως έχουν, πλέον, έναν φύλακα άγγελο στη ζωή τους και όλοι εμείς που σε αγαπήσαμε θα είμαστε δίπλα τους, ένα αόρατο αλλά δυνατό δίχτυ ασφαλείας στο διάβα της ζωής τους.
Μεγάλος ο πόνος για τους δικούς σου ανθρώπους. Θα αντλήσουν δύναμη και κουράγιο από το φωτεινό σου χαμόγελο, και την γενναιότητα με την οποία άντεξε τους μεγάλους πόνους..
Όλοι εμείς στη Λέσχη, θα κρατήσουμε όρθια την μεγάλη σου αγάπη, το ραδιόφωνο, όπως με μεράκι έκανες τις εκπομπές ως «μπακαλόγατος« με τον Δημήτρη Παπαστεργίου, από την συχνότητα του Ανέμου, πριν 20 χρόνια, ως μοναδικός μας πρωινός συνοδοιπόρος στον αέρα της Ραδιοφωνικής Λέσχης εδώ και 15 χρόνια.
Δεν θα σου πω αντίο αγαπημένε μου Κώστα. Ποτέ δεν φεύγουν από την ψυχή και τη σκέψη μας άνθρωποι που άφησαν μόνο όμορφες στιγμές και σκόρπισαν καλοσύνη κι αγάπη.
Κάθε πρωί στις 8.31 θα κοιτάω το ρολόι. Θα περιμένω να ανοίξει η πόρτα, να μπεις στο στούντιο και να φωτίσει ο χώρος από την παρουσία σου. Θα είσαι πάντα εκεί. Γιατί όπως λέγαμε στον κόσμο «οι παρέες γράφουν ιστορία. Παρέα ξεκινήσαμε, παρέα συνεχίζουμε».