Μπορεί, η πανδημική νόσος του κορονοϊού ( Covid – 19 ) να μας έχει κουράσει,
λόγω κάποιων περιορισμών, με σκοπό τον τερματισμό της, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε
τις παραδόσεις μας.
Παράδοση είναι και η παρασκευή ” χοιρινής τσιγαρίδας “, καλαμαράκια του βουνού
τα ονομάζουν κάποιοι χαριτολογώντας, έθιμο αρκετών περιοχών της πατρίδας μας
( Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας, Αργιθέας Αγράφων, Καρδίτσας ,Τρικάλων,
Καλαμπάκας, Γρεβενών, Βοΐου Κοζάνης, Φλώρινας, Παραμυθιάς Θεσπρωτίας,
σε μερικές περιοχές της Πελοποννήσου…).
Παλαιότερα ήταν έθιμο του ” Δωδεκαημέρου ” και προερχόταν από το οικόσιτο χοιρινό
της κάθε οικογένειας, αφού τότε δεν υπήρχαν στα χωριά κρεοπωλεία.
Σήμερα η συνταγή αυτή μπορεί να παρασκευαστεί από αρχές Νοεμβρίου μέχρι
και τον Φεβρουάριο, με τον ακόλουθο τρόπο:
*Σε μια κατσαρόλα, ( παλαιότερα χάλκινη επικασσιτερωμένη – γανωμένη)
βάζουμε μέχρι την μέση, χοιρινή πανσέτα χωρίς κόκαλο κομμένη σε κύβους ,
όπως τα λουκούμια .
* Προσθέτουμε κρύο νερό, χωρίς να σκεπάσει το κρέας.
* Προσθέτουμε λίγη ρίγανη ή ξερό βασιλικό τριμένο, όσο αλάτι επιθυμούμε
και ένα κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα.
* Ξεκινάμε με δυνατή φλόγα ( ηλεκτρικό μάτι, υγραέριο ή ξύλα ).
* Όταν εξατμιστεί το νερό και αρχίζει να λιώνει το λίπος χαμηλώνουμε την φλόγα.
* Όλη την διάρκεια της παρασκευής ανακατεύουμε το κρέας, με ξύλινη κουτάλα
για να μην κολλήσει στον πάτο του σκεύους.
*Όταν αρχίζουν να ροδίζουν οι ” τσιγαρίδες ” και ξεροψηθούν, είναι έτοιμες
τις βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και προσθέτουμε λεμόνι.
Ο καιρός έχει κρυώσει και η νηστεία των Χριστουγέννων αρχίζει στις 15 Νοεμβρίου,
μέχρι τότε ( εκτός Παρασκευής 12/11/2021 ) μπορούμε να τις απολαύσουμε …για αρχή.
Το υγρό που μένει στο σκεύος είναι λίπος ( λίγδα το έλεγαν οι παλαιοί )
και το χρησιμοποιούσαν στο μαγείρεμα ή για φωτιστικό καύσιμο.
Το λίπος όπως και τα χρησιμοποιημένα φυτικά έλαια δεν τα απορρίπτουμε στον νεροχύτη
του σπιτιού μας, αλλά σε ειδικούς κάδους ανακύκλωσης!
Κείμενο – Φωτογραφίες : Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος
