Κόσμος που ανεβοκατεβαίνει στο πιο πολυσύχναστο μονοπάτι της χώρας μας. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά με σακίδια στην πλάτη. Μια πανσπερμία λαών, μια γλωσσική Βαβέλ, μια ανθρώπινη αλυσίδα που ξεκινά από την θέση «Πριόνια», στην αρχή του φαραγγιού του Ενιπέα και καταλήγει στο καταφύγιο Α’ («Σπήλιος Αγαπητός») στα 2100 μέτρα..
Είναι ένα καθημερινό πανηγύρι που διαρκεί όλο το καλοκαίρι και δίνει την ευκαιρία σε κάθε άτομο με καλή φυσική κατάσταση να ζήσει τον μύθο του βουνού των θεών. Που είναι παρόντες, χαίρονται και γλεντούν και αυτοί στων θνητών ανθρώπων την χαρά.
Τι απόλαυση να βαδίζεις στο πυκνό δάσος της οξιάς που ούτε ο μεσημεριάτικος ήλιος δεν μπορεί να διαπεράσει. Γύρω σου ολάνθιστος ο βοτανικός παράδεισος του Ολύμπου, που από μόνος του αποτελεί έναν λόγο επίσκεψης. Αραιά και που κάποια μαυρόπευκα που σύντομα δίνουν την θέση τους στα ρόμπολα. Αυτά το ρωμαλέο είδος πεύκου κυριαρχεί εδώ ψηλά φτάνοντας στο υψόμετρο των 2500 μέτρων.
Σοφά χαραγμένο το μονοπάτι, χωρίς έντονες υψομετρικές διακυμάνσεις, θα μας οδηγήσει σε 2.30’ στον περίβολο του καταφύγιου. Περισσότερο γνωστό σαν «καταφύγιο Ζολώτα» από τον πρώτο διαχειριστή του, γνωστό άνθρωπο του βουνού που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στον Όλυμπο, είναι το πρώτο και καλύτερο όλης της Ελλάδας. Μεγάλης δυναμικότητας εγκατάσταση, φιλοξενεί χιλιάδες ορειβάτες κάθε σεζόν (Ιούνιος – Οκτώβριος). Διαχειρίζεται άψογα από την κυρία Μαρία, κόρη του Κώστα Ζολώτα.
Πριν ακόμα χαράξει η επόμενη μέρα είμαστε έτοιμοι για την συνέχεια της ανάβασης που θα μας οδηγήσει στις ψηλότερες κορφές του Ολύμπου.
Στις τελευταίες συστάδες ρόμπολων ανταμώνουμε τις πρώτες ακτίνες του ήλιου που προβάλλει μέσα από του Αιγαίου την αχλή. Λίγο ψηλότερα η στράτα μας ανταμώνει με αυτήν ενός μικρού κοπαδιού αγριοκάτσικων. Αυτοί οι μόνιμοι κάτοικοι του Ολύμπου δεν φοβούνται πλέον την ανθρώπινη παρουσία, αφού σταμάτησε οριστικά το (παράνομο) κυνήγι τους. Είναι θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο τρέχουν κατεβαίνοντας την κακοτράχαλη πλαγιά. Στην ρίζα της κορυφής του Άγιου Αντώνιου ένα μικρό πράσινο λιβάδι προσφέρει τροφή και καταφύγιο στα πανέμορφα ζώα.
Αφήνουμε δεξιά το μονοπάτι που κατευθύνεται στα «Ζωνάρια» και στο Οροπέδιο των Μουσών και ανηφορίζουμε για την Κακόσκαλα. Είναι μια από τις ψηλότερες κορφές του βουνού (υψ. 2840 μ.) ακριβώς ανάμεσα στο Σκολιό και στον Μύτικα. Δέος προκαλεί η θέα προς τον χαώδη γκρεμό των Μεγάλων Καζανιών, τον Μύτικα και το Στεφάνι. Η στάση επιβάλλεται εδώ για χαλάρωση πριν συνεχίσουμε την πορεία μας.
Μια ομάδα κατευθύνεται προς το ομαλό και πλησιέστερο Σκολιό και η άλλη στον Μύτικα. Δύσκολη η αποστολή της αφού πρέπει πρώτα να καταρριχηθεί την απόκρημνη Κακόσκαλα και στη συνέχεια να σκαρφαλώσει ανάμεσα στις αποσαθρωμένες πέτρινες βελόνες. Παρά την δυσκολία της είναι ασφαλέστερη διαδρομή από αυτήν που διατρέχει το «Λούκι του Μύτικα» και απείρως ομορφότερη αφού προσφέρει ανεπανάληπτη θέα στα αγριότερα βάραθρα του Ολύμπου.
Μια διαδρομή 45’ που θαρρείς ότι διαρκεί αιώνες μέχρι να φτάσεις στην Στέγη της Ελλάδας, στην κορυφή των κορυφών, στόχο χιλιάδων ανθρώπων από ολόκληρο τον κόσμο.
Τα νέα του Συλλόγου
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητές μας μπορείτε να πάρετε στα γραφεία του συλλόγου μας, Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 την Παρασκευή από 9.00 έως 10.30’ μμ.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες και υλικό θα βρείτε στο site του συλλόγου στη διεύθυνση www.trikalasport.gr.
