– Γέροντα, μοῦ κάνει ἐντύπωση τό θάρρος τῶν Μυροφόρων.
– Οἱ Μυροφόρες εἶχαν μεγάλη ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό, εἶχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αὐτό δέν ὑπολόγισαν τίποτα… Γι’ αὐτό καί ἀξιώθηκαν νά ἀκούσουν ἀπό τόν Ἄγγελο τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.
– Γέροντα, πῶς θά μπορέσουμε νά ζήσουμε τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως;
– Νά καλλιεργήσουμε τό χαροποιόν πένθος, γιά νά ἔρθει ἡ πραγματική χαρά. Ἄν ζήσουμε μέ εὐλάβεια καί κατάνυξη τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, θά ζήσουμε μέ πνευματική ἀγαλλίαση καί θεία εὐφροσύνη τήν Ἁγία Ἀνάσταση.
– Εἶναι, γέροντα, φυσικό νά μήν νιώθω πολλή χαρά τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως;
– Ναί, εἶναι φυσικό. Ἐπειδή τό συναίσθημα τῆς λύπης εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τό συναίσθημα τῆς χαρᾶς, δέν μποροῦμε σέ μία μέρα νά ξεπεράσουμε αὐτή τήν ψυχική κατάσταση.
Σιγά-σιγά ὅμως, κατά τή Διακαινήσιμο Ἑβδομάδα, πού εἶναι σάν μία ἡμέρα πασχαλινή, φεύγει ὁ πόνος τῆς Μ. Ἑβδομάδας καί ἡ ψυχή γεμίζει ἀπό τήν ἀναστάσιμη χαρά.
– Γιατί, Γέροντα, σέ μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία κατά τήν δεύτερη ἤ Τρίτη ἡμέρα τοῦ Πάσχα;
– Γιά νά σκορπίσουν τήν πασχαλινή χαρά. Τήν Διακαινήσιμο Ἑβδομάδα χτυποῦν ὅλα μαζί, καμπάνες σήμαντρα, καί ἡ καρδιά χτυπᾶ δυνατά ζώντας τό «Ἀναστάσεως
ἡμέρα…».
Εὔχομαι νά χαίρεστε πάντοτε μέ ἀγαλλίαση πνευματική, μέ συνεχῆ πνευματική χαρά,
μέ ἐσωτερική γλυκειά ἀναστάτωση.
(ἀπό τό βιβλίο Λόγοι Γ. Παΐσιου, τόμος ΣΤ, σ. 203-204)
