Ο Τράμπ είναι (ήταν…) ο εκλεγμένος Πρόεδρος του κόμματος των Ρεπουμπλικανών. Ο τίτλος του κόμματος προήλθε από την αρχαία Ρωμαϊκή δημοκρατία: res publica, η οποία πάσχιζε να θεσπίσει νόμους =legeς για τη θεμελίωση της και την αποφυγή των συγκρούσεων (lex est fundamentum civitatis = o νόμος είναι το θεμέλιο της πολιτείας). Μαζί με τους νόμους η Ρωμαϊκή πολιτεία επένδυσε και σε ιερή πολιτισμική παράδοση και συμβολισμό για να κατευνάσει τους εμφύλιους πολέμους μεταξύ των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, όταν συγκρούονταν για την κυριαρχία επί της αυτοκρατορίας.( Romanum imperium). Ένας τέτοιος προληπτικός συμβολισμός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας ήταν και …ο ποταμός Ρουβίκωνας, που βρισκόταν πριν τη Ρώμη. Στη ρωμαϊκή εποχή κατά τη Ρεπουμπλικανική περίοδο ο νόμος απαγόρευε στους Ρωμαίους στρατηγούς να τον διαβούν με τις λεγεώνες τους και τα στρατεύματά τους.. Το μέτρο αποσκοπούσε στο να αποτρέψει την είσοδο στρατού στην Ιταλία, επομένως και το ενδεχόμενο πραξικοπήματος ή εμφυλίου πολέμου. Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ το 49 π.χ αποφάσισε να τον περάσει, πριν συγκρουστεί με τον Πομπήιο, αναφώνησε την περίφημη ιστορική φράση: « ο κύβος ερρίφθη» (alea jacta est). Σύμφωνα με την παράδοση οι ιερές Ερινύες θα καταδιώκουν αυτόν τον Ρωμαίο Στρατηγό, που ένοπλος θα διαβεί τον Ρουβίκωνα και θα βαδίσει εναντίον των Εφέστιων ναών, των αδελφών, των συγγενών, της φαμίλιας ( από εδώ προήλθε η φράση: διέβη τον ..Ρουβίκωνα). Φαίνεται πως ο Τράμπ στην Ρεπουμπλικανική του Πολιτεία… διέβη τον Ρουβίκωνα και ενέσπειρε εμφύλια διαμάχη στην Αμερικανική κοινωνία, και το σοβαρότερο χωρίς ενοχές και Ερινύες για την αντιδημοκρατική του πραξικοπηματική Πράξη κατάληψης του Καπιτωλίου. Επομένως, ο «Ρουβίκωνας» και για τα καθ΄ημάς και στη δική μας Πολιτεία είναι η δια τρομοκρατικών και ένοπλων ενεργειών κατάληψη των θεσμών, των Δικαστηρίων, των Υπουργείων ή και της Βουλής των Ελλήνων (να καεί , να καεί το ,……. η Βουλή).
Διαφαίνεται πως ο Τράμπ δεν «ζήλεψε» μόνο το μιλιταριστικό( =στρατιωτικό , mileς =στρατιώτης) καθεστώς των Ρωμαϊκών ηγεμόνων (dux = Nτούτσε!) ή το τσαρικό προφίλ ( Caesar = Τσάρος) , αλλά και τον αυτοκρατορικό μανδύα του βασιλιά Λουδοβίκου του 14ου , ο οποίος διακήρυττε αλαζονικά ότι το Κράτος είμαι Εγώ ( L’ Etat c; est moi) και ο οποίος ανερυθρίαστα για τις εκτροπές εναντίον του Κοινοβουλίου …Αυτοχαριζόταν!! Όμως και η Ρωμαϊκή και η Τσαρική και η Γαλλική Αυτοκρατορία κατέρρευσαν.
Επιπρόσθετα, ο Τράμπ υπήρξε θιασώτης και της Pax Romana = Pax Americana, που σημαίνει η δια της ισχύος και σιδήρου κυριαρχία και επιβολή της ‘ειρήνης’ ανά τον κόσμο. Αυτή η αντίληψη είναι εκτροπή του αληθινού νοήματος της δημοκρατικής πολιτείας, εκτροπή την οποίαν είχαν επισημάνει οι αρχαίοι μας συγγραφείς( Ισοκράτης) λέγοντας πως « εκείνοι που διοικούσαν την πόλη, δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο… και θεωρούσαν ως δημοκρατία την ασυδοσία, ως ελευθερία την παρανομία, ως ισονομία την αναίδεια και ως ευδαιμονία, την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει» . Ο εκτροχιασμός του Τράμπ προήλθε από τον εκτροχιασμό του νοήματος των λέξεων, όταν οι πολεμικές επεμβάσεις βαφτίζονταν ανθρωπιστικές επιχειρήσεις, όταν η καταστολή του κινήματος του Μαύρων ( Black lives matter) θεωρήθηκε ..επιβολή ευνομίας και Τάξης. Ο Κων/νος. Βάρναλης, ο δικός μας ποιητής, σατιρίζοντας την ελληνική επτάχρονη δικτατορία(1967-1974) έλεγε σε στίχο του για τη «δύσπνοια» αυτού του αυταρχικού καθεστώτος:: «όπου ακούς Τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει..»
Ο Τραμπισμός λοιπόν ως νοσηρό εκφυλιστικό φαινόμενο κατέληξε σε πιο αυθάδη μορφή, … στον «Τραμπουκισμό» ως πολιτική πρακτική τυχοδιωκτικού αρριβισμού και αθεράπευτου λαϊκισμού. Η αρχαία Ρωμαϊκή Δημοκρατία προσπάθησε με τους Δημάρχους και υπάτους και τη Σύγκλητο και τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις των αδελφών Γράκχων να περιορίσει την αυθάδεια (audacia) των αυτοκρατόρων.. και την προλεταριοποίηση (proles) και τη φασιστικοποίηση (facis =πέλεκυς, τσεκούρια) του Ρωμαϊκού όχλου. Η αρχαία Ελληνική Δημοκρατία θωρακίστηκε όχι μόνο με τη Βουλή των Πεντακοσίων και με την Αριστοτελική Λογική, η οποία εξισορροπούσε τις ατέλειες της μελαγχολικής δημοκρατίας με την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων (= «Μέση Πολιτεία») ..αλλά κυρίως η δημοκρατία προστατευόταν με τον..εξοστρακισμό ..των επικίνδυνων ηγετών. Γράφει ο Βίας ο Πριηνεύς, ένας των επτά σοφών, πως στην εξουσία δοκιμάζεται ο ηγέτης (αρχή άνδρα δείκνυσι). Ο δε ο Θουκυδίδης, υμνώντας τη Δημοκρατία του Περικλέους: υποστήριζε πως η Δημοκρατία διαφέρει από την τυραννία στο αποτύπωμά της, πως δηλαδή στη Δημοκρατία οι πολίτες επικοινωνούν καθημερινά με χαμόγελο και προσήνεια, χωρίς το πειραγμένο αλλόκοτο ύφος της τυραννίας. ( «ουχί προστιθέμενοι τη όψει αχθηδόνας» =δεν προσθέτουμε στην όψη ύφος αλαζονικό), Η Δημοκρατία είναι τελικά όχι μόνο ήθος αλλά προπαντός και ύφος!
Γράφει ο Μυλωνάς ‘Αρης, Διευθυντής στο 6ο ΓΕΛ.
