Στις 29 Μαΐου 2022 θα υποδεχθούμε ─ πρώτα ο Θεός ─ στην Ενορία μας, την Αγία Παρασκευή Βαρουσίου Τρικάλων, την Εικόνα της Παναγίας, την ονομαζόμενη «Γερόντισσα». Ανέτρεξα και πάλι, για βοήθεια και πληροφορίες, στη βιβλιοθήκη του προπάππου μου παπα-Γιώργη Γκαλέα, ιερέα στο Κατίδι, τη σημερινή Περδικορράχη, ποιμένα για πάνω από 40 χρόνια, από το έτος 1890. Το εξώφυλλο του βιβλίου, δεμένο από τον ίδιο, καθώς βιβλιοδετούσε μαζί με το γιο του Θεόδωρο, δημοδιδάσκαλο, γράφει: ΗΛ. Ι. ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ: «Συλλογή όλων των Παραδόσεων της Εκκλησίας, των αναφερομένων εις τας θαυματουργάς ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ» ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ. ΕΚΔΟΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ κ ΣΙΑ, Αθήνα, 1906. Το βιβλίο είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα των χρόνων εκείνων και οι περιγραφές που δίνονται για τις τοποθεσίες ίσως να μην ισχύουν στις ημέρες μας. Σας μεταφέρω ό,τι μας λέει, απλοποιώντας το λεξιλόγιο, διατηρώντας ωστόσο, μερικές λέξεις που το ομορφαίνουν. Η Εικόνα αυτή μαγνητίζει το βλέμμα του ανθρώπου και μεταδίδει τη γαλήνη, που έχει η Αξιοσέβαστη και Παναμώμητη Παναγία μας.
Δρ. Θεόδωρος Κ. Γκαλέας
Δρόμος πολύ δύσβατος, τον οποίο μόνο πεζοί μπορούν να περάσουν, ούτε και ζώα φορτωμένα, καθώς ξεκινά από τη Μονή του Βατοπεδίου, μέσα από πυκνότατο δάσος με δρυς και καστανιές. Αφού ανέλθει για διάστημα μισής ώρας κατέρχεται μετά για άλλο τόσο διάστημα και, αφού διανύσει απόσταση για μια τρίτη μισή ώρα σε έδαφος ομαλό, διατρέχει τις πλαγιές των αρχομένων παράκτιων λόφων του Άθω και καταλήγει τελικά, μετά από συνολική πορεία μιάμιση ώρας, στη Μονή του Παντοκράτορα.
Η σημερινή πτωχή Μονή του Παντοκράτορα είναι «ιδιόρρυθμη», υψώνεται δε σε λοφίσκο βραχώδη ο οποίος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τη θαλάσσια ακτή.
Η τοποθεσία είναι αρκετά γραφική, η θέα είναι μεγαλοπρεπής ολόγυρα, αλλά και προς το ανοικτό πέλαγος.
Η κάποτε πλούσια και διάσημη αυτή Μονή που τιμάται στο όνομα της «Μεταμόρφωσης» του Σωτήρα και πανηγυρίζει κάθε 6 του μήνα Αυγούστου. ιδρύθηκε από τον φημισμένο στρατοπεδάρχη Αλέξιο τον Κομνηνό.
Ο Παντοκράτορας αποτελείται σήμερα από οχυρό περίβολο ο οποίος φέρει στο άνω μέρος αυτού ξύλινους εξώστες, προστατεύεται δε από τετράγωνο πύργο που φέρει πολεμίστρες (τουφεκήθρες). Εξαιτίας αυτών των λεπτομερειών που έχει φαίνεται μάλλον σαν φρούριο σε αυτούς που την παρατηρούν από μακριά παρά ως ιερό ίδρυμα Μοναστηρίου.
Το καθολικό της Μονής που έχει κτισθεί σε σχήμα κανονικού Σταυρού, είναι ένα από τα αρχαιότερα του Αγίου Όρους και στέφεται στην κορυφή από δύο θολωτές στέγες. Ο νάρθηκας φέρει τρεις υπερκείμενους θόλους και έχει τα εσωτερικά του τοιχώματα κατακεκαλυμμένα από ιερές τοιχογραφίες του περίφημου εικονογράφου Πανσέληνου. Πολλής προσοχής άξια είναι και τα ιερά κειμήλια της Μονής.
Παλαιότερα, η Μονή κατείχε σημαντικότατη βιβλιοθήκη που περιλάμβανε τρεις χιλιάδες τόμους και πολυάριθμα χειρόγραφα. Κατά το έτος 1830, οι μοναχοί πήραν απόφαση να κρύψουν τη βιβλιοθήκη τους και διέπραξαν το σφάλμα να συσσωρεύσουν φύρδην μίγδην βιβλία και χειρόγραφα μέσα σε πύργο πολύ υγρό όπου, όπως ήταν ενδεχόμενο, καταστράφηκαν σχεδόν όλα από την επικρατούσα υγρασία.
Στην περιφέρεια της Μονής Παντοκράτορα έχουμε να επισκεφθούμε τις εξής θέσεις:
- Στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα το γνωστό κελί των «Εισοδίων» της Θεοτόκου θα επισκεφθούμε την άλλοτε ακμάζουσα Μονή του Ραβδούχου και παραπέρα τις έρημες και ερειπωμένες Μονές του Φακηνού και του Φαλακρού.
- Μόλις ένα τέταρτο της ώρας απέχει από εκεί η Μονή του Σταυρονικήτα προς την οποία πηγαίνουμε μέσω μιας υπερβολικά δύσβατης οδού, ακόμη και για πεζούς, που περνάει άλλοτε μεν παράλληλα προς την παραλία και άλλοτε διέρχεται δια μέσου πυκνών χαμοδένδρων και ακανθωδών λοχμών.
- Μέσα στο Καθολικό του Ναού της Μονής του Παντοκράτορος και στον προς τα ανατολικά υψούμενο κίονα του αριστερού χορού, βρίσκεται τοποθετημένη μια θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, η εικόνα της Παναγίας «Γερόντισσας». Παλαιότερα βρισκόταν τοποθετημένη μέσα στο Ιερό Βήμα.
Σχετικά με την αγία αυτή εικόνα διατηρούνται στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορα οι ακόλουθες παραδόσεις που είναι θαύματα:
- Η τιμωρία του Ιεροδιακόνου
Κάποτε, τα παλαιότερα χρόνια, υπήρχε στη Μονή κάποιος Καθηγούμενος πολύ θεοπρεπής και ενάρετος, ο οποίος, όταν έφθασε σε βαθύ γήρας, έπεσε κατάκοιτος στο κρεβάτι. Σε μια κρίση της ασθένειάς του, ο άγιος αυτός άνθρωπος, είδε όνειρο στο οποίο του αποκαλύφθηκε η ακριβής και προορισμένη ημέρα του θανάτου του. Καθώς κατάλαβε ότι προσέγγιζε στο τέλος της ζωής του, επιθυμούσε, προτού εγκαταλείψει την πρόσκαιρη αυτή ζωή, να καταξιωθεί να κοινωνήσει των αχράντων και ζωοποιών Μυστηρίων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ώστε χριστιανικώς εφοδιασμένος να απέλθει στις Μονές των Μακάρων της αιωνίου ζωής. Καθώς δεν μπορούσε να ενεργήσει μόνος του και φοβούμενος ότι δεν θα προλάμβανε αν δεν έσπευδε γρήγορα, παρακαλούσε θερμά από τη νεκρική του κλίνη τον τότε εφημερεύοντα ιερομόναχο να επισπεύσει την εκτέλεση της επιβεβλημένης σε κάθε χριστιανό θείας ιερουργίας.
Ο ιερομόναχος, όμως, άνθρωπος αμελής και νωθρός, ελάχιστα σεβόμενος και τα θεία και τους προϊσταμένους του, ουδεμία έδωσε προσοχή στη θερμή επιθανάτια παράκληση του Καθηγούμενου.
Αντίθετα, εξακολουθούσε να προετοιμάζει βραδέως τα απαραίτητα για την επιθανάτια ιερουργία. Και, όταν τέλος άρχισε την ιερουργία, την εκτελούσε νωθρά και με φοβερή αμέλεια και βραδύτητα, ώστε υπήρχε φόβος να προλάβει ο θάνατος τον Ηγούμενο. Κινδύνευε έτσι αυτός να παραδώσει το πνεύμα του προτού προφθάσει να απολαύσει τα Άχραντα Μυστήρια.
Τότε συντελέστηκε ένα παράξενο πράγμα, γεγονός απίστευτο.
Ο νωθρός και δυσσεβής ιερομόναχος ανασκίρτησε ξαφνικά περίτρομος. Τι είχε συμβεί;
Μια φωνή υπερκόσμια. Φωνή οργισμένη και απειλητική δόνησε ξαφνικά το Μοναστήρι. Όλοι οι παριστάμενοι δίπλα στην επιθανάτια κλίνη του οσίου Καθηγούμενου εστράφησαν προς το μέρος που προερχόταν η μυστηριώδης φωνή. Και αναγνώρισαν τότε ότι η φωνή αναπεμπόταν από τη θαυματουργή εικόνα, η οποία κατά την εποχή εκείνη βρισκόταν μέσα στο Ιερό Βήμα του Ναού. Έμειναν όλοι εκστατικοί και παραδόθηκαν σε σιγανή προσευχή και επανειλημμένα έκαναν τον σταυρό τους.
─ Ανίερε! Τόνισε οργισμένα η Αειπάρθενος Μητέρα δια στόματος της αγίας εικόνας της… Ανίερε! Γιατί καθυστερείς; Εκτέλεσε αμέσως τη διαταγή και θέληση του Καθηγουμένου σου για να απέλθει προς τον Κύριον εν πλήρει αναπαύσει της ψυχής του!…..
Και ο μεν ασεβής ιερομόναχος τρέμοντας έσπευσε να εκτελέσει την επιταγή της Πάναγνης μητέρας του Σωτήρα, η δε θαυματουργός αυτή εικόνα της Θεομήτορος επεκράτησε έκτοτε, σε ανάμνηση του θαυμάσιου αυτού γεγονότος, να αποκαλείται Παναγία η «Γερόντισσα», συμβολικά, καθώς εισάκουσε και υποστήριξε τη δέηση του επιθανάτου «γέροντα» Ηγουμένου του Παντοκράτορα.
- Η αφθονία του λαδιού
Η αγία Εικόνα της Θεομήτορος είναι η μόνη από τις θαυματουργές εκ του Αγίου Όρους εικόνες της Χριστογενέτειρας, της Παναγίας δηλαδή, στην οποία παριστάνεται ολόσωμη. Φαίνεται, εξάλλου, ότι μετά την πρώτη της επεξεργασία, η Εικόνα ανακαινίσθηκε και περιβλήθηκε με αργυρότευκτο ένδυμα.
Επάνω στην αργυρή αυτή επένδυση υπάρχει ζωγραφισμένο μικρό πιθάρι, από τα χείλη του οποίου φαίνεται να ρέει συνεχώς το υγρό με το οποίο είναι γεμάτο. Η προσθήκη αυτή που είναι φανερά συμβολική έγινε, σύμφωνα με την παράδοση, εξαιτίας ενός περίεργου γεγονότος το οποίο αποτελεί και το δεύτερο από τα τρία θαύματα που αποδίδονται στην εικόνα αυτή.
Μια από εκείνες τις ημέρες, σε ένα έτος που η Μονή δεν είχε παραγωγή και υπήρχε έλλειψη σε είδη που συνήθως κατανάλωναν στη Μονή, ο τότε Ηγούμενος αποφάσισε να προσφύγει στην επίβλεψη και την καλοκάγαθη προστασία της Μητέρας κάθε θλιμμένου ανθρώπου. Προσήλθε μπροστά στην εικόνα και άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλεί την Παναγία να φανεί αρωγός στη στερημένη και στενοχωρημένη Μονή. Και έψαλε ο άγιος και ευσεβής Καθηγούμενος μεταχειριζόμενος τους καθιερωμένους ιερούς ψαλμούς της Εκκλησίας και παρακλήσεις προς την Θεοτόκο. Γονυπετής προσέπιπτε και υμνολογούσε, έχοντας ακράδαντη πεποίθηση στην πρόθυμη παροχή βοήθειας στη Μονή, ώσπου κουράστηκε να ψάλλει. Είχε ξεχαστεί μπροστά στην αγία εικόνα της Θεοτόκου. Η νύχτα είχε προχωρήσει πολύ. Τέλος ανασηκώθηκε. Έκανε μια τελευταία μετάνοια με συντριβή ψυχής και έφυγε από τον ιερό χώρο. Κλείσθηκε στο ηγουμενικό του κελί για να κοιμηθεί. Στον ύπνο του παρουσιάστηκε η Θεοτόκος και του είπε:
─ Ησύχασε, τέκνο μου εκλεκτό! Η δέησή σου εισακούστηκε και η Μονή τίποτε δεν θα στερηθεί δια την θεάρεστή σου ευλάβεια.
Ο Ηγούμενος ξύπνησε το πρωί με μεγαλύτερη από το σύνηθες γαλήνη. Και είχε δίκιο να είναι γαλήνιος. Αμέσως, κάλεσε στο κελί του τον Δοχειάρη (αποθηκάριο της Μονής).
─ Γιε μου, είπε, έκανα δέηση στην προστάτιδά μας και μου υποσχέθηκε, εμφανιζόμενη στον ύπνο μου, ότι δεν θα στερηθούμε από κανένα αγαθό, αν έχουμε πίστη και αφοσίωση σ’ Αυτήν….. Έχω πλήρη την πεποίθηση ότι η δέησή μου εισακούσθηκε. Έχεις τίποτε να μου αναγγείλεις;
Ο αγαθός Δοχειάρης σταυροκοπήθηκε με φανερή κατάπληξη και συγκίνηση συγχρόνως. Και απάντησε:
─ Άγιε Πάτερ! Πραγματικά η δέησή σου πρέπει να εισακούσθηκε…
Έχω να σου αναγγείλω θαυμάσια γεγονότα.
─ Ποιά; ρώτησε με ενδιαφέρον ο Ηγούμενος.
─ Τα άδεια πιθάρια του λαδιού, Πάτερ, απάντησε ο Δοχειάρης, βρέθηκαν σήμερα πλημμυρισμένα με λάδι και οι υπόλοιπες προμήθειες της Μονής μας που είχαν εξαντληθεί, βρέθηκαν ανανεωμένες, ως εκ θαύματος!
Ο Ηγούμενος έκανε το σημείο του Σταυρού. Ύψωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και είπε:
─ Ως θαυμαστά τα έργα σου, Δέσποινα Θεοτόκε….. Μην ξεχάσεις ποτέ τους αφοσιωμένους σου δούλους, οι οποίοι σε μεγαλύνουν και σε ευχαριστούν με καθαρή ψυχή και αγνή καρδιά.
- Ο ανόσιος βάρβαρος
Την εποχή που αντίθεοι βάρβαροι έκαναν επιδρομές στη Μονή του Παντοκράτορα και άρπαζαν τα πάντα και την λεηλατούσαν, χλευάζοντας την ιερή θρησκεία του Χριστού, άρπαξαν και την εικόνα της Θεοτόκου. Για να την προσβάλλουν την έριξαν μέσα σε ένα φρεάτιο που βρισκόταν κοντά στη Μονή. Προτού συμβεί αυτό, ένας από τους συγγενείς του ανόσιου βαρβάρου, για να δείξει την περιφρόνησή του στα ιερά αντικείμενα που λάτρευαν οι Χριστιανοί, προσπάθησε να σχίσει και να κατακόψει σε κομμάτια την αγία εικόνα της Παρθένου, για να ανάψει με αυτήν την καπνοσύριγγά του. Αλλά, η τιμωρία του επήλθε άμεσα. Μόλις σήκωσε το μαχαίρι για να σχίσει το θείο κειμήλιο, σκοτάδι πυκνό σχηματίσθηκε ολόγυρά του. Είχε χάσει σε μια στιγμή, αιφνίδια, την όρασή του.
Το μαχαίρι το βέβηλο έπεσε από τα χέρια του από τον τρομώδη σπασμό. Έφερε τις παλάμες στους σκοτισμένους οφθαλμούς του.
Και φώναξε έντρομος:
─ Πού βρίσκομαι; Μήπως η κόλαση του χριστιανισμού με έχει περιτυλίξει για να με τιμωρήσει;
Ένιωθε δυνατό πόνο στους σβησμένους οφθαλμούς του και, καταλαβαίνοντας ότι θα έχανε και το μυαλό του, τράπηκε σε φυγή, παραπατώντας και σκοντάφτοντας σε κάθε του βήμα. Έβγαζε οξείες κραυγές από απόγνωση και μυστηριώδη φόβο.
Η εικόνα της Παρθένου έμεινε έτσι άθικτη.
Κάποιοι άλλοι από τους επιδρομείς, νομίζοντας ότι έτσι εκδικούνταν το πάθημα του συντρόφου τους, έριξαν το ιερό κειμήλιο στο φρεάτιο. Οι μοναχοί αγνοούσαν τι είχε συμβεί με την εικόνα αυτή. Κανείς δεν γνώριζε πού έπρεπε να την αναζητήσουν.
Τα έτη περνούσαν και κανένας δεν έμαθε για την τύχη της εικόνας. Είχε εξαφανισθεί και τη θεώρησαν κατεστραμμένη, αν και κάποια ενδόμυχη ελπίδα παρέμενε, ότι δηλαδή, δεν ήταν δυνατόν να χαθεί με τη θέληση των βαρβάρων ένα τόσο ιερό και αγιασμένο κειμήλιο.
Όπως αποδείχθηκε, μετά από πάροδο πολλών δεκαετηρίδων, δεν ήταν αβάσιμη μια τέτοια ελπίδα των θεοσεβών μοναχών του Παντοκράτορα. Ο τόσο δίκαια τιμωρημένος ιερόσυλος βάρβαρος έζησε ακόμη πολλά χρόνια. Χρόνια, ωστόσο, γεμάτα με αγωνία και τύψεις συνειδήσεως για το απαίσιο έγκλημα που είχε τολμήσει να αποπειραθεί να διαπράξει ενάντια στο αγιασμένο ομοίωμα της Μητέρας του Σωτήρα. Μετά από τη μακροχρόνια και μαρτυρική αγωνία επήλθε και γι’ αυτόν η μοιραία ώρα του θανάτου.
Αγωνιώντας ο βάρβαρος και πνέοντας τα λοίσθια, είχε μεταμεληθεί πλήρως για την ανόσια πράξη του και σκέφθηκε ότι έπρεπε να βρει τρόπο να επανορθώσει το ανοσιούργημα.
Για τον σκοπό αυτό κάλεσε γύρω από την επιθανάτιο κλίνη του τους οικείους και τους συγγενείς του, ο βέβηλος, και τους μίλησε με τον εξής τρόπο:
─ Γνωρίζετε όλοι το φοβερό πάθημά μου…. Γνωρίζετε ότι τυφλώθηκα μόλις δοκίμασα να σχίσω μια Εικόνα της Παναγίας των Χριστιανών για να ανάψω με κομμάτια της το τσιμπούκι μου. Γνωρίζετε τι υπέφερα και πόσο μαρτύρησα από τότε. Ομολογώ και διακηρύττω τώρα, στις τελευταίες μου στιγμές, ότι ο Θεός των Χριστιανών είναι πανίσχυρος και πρέπει να προφυλασσόμαστε από την οργή του. Βλέπετε ποια αποτελέσματα επιφέρει σε όσους τολμήσουν να περιφρονήσουν τη δύναμη της Μητέρας τους…
Και επανέλαβε μετά από κάποια σιγή και με προφανή κόπο, διότι ήδη πλησίαζε το τέλος του:
─ Τώρα, οφείλω να επανορθώσω το έγκλημά μου…. Και σε αυτό, θα με βοηθήσετε εσείς, διότι εγώ…. αποθνήσκω….
─ Τι πρέπει να κάνουμε; ρώτησαν οι ευρισκόμενοι γύρω από την κλίνη του επιθανάτου βαρβάρου.
Ο ανόσιος εγκληματίας επανέλαβε:
─ Γνωρίζετε ότι μετά το φοβερό πάθημά μου, οι συγγενείς και οι συστρατιώτες μου σκέφθηκαν να πάρουν εκδίκηση για μένα…
Μην τολμώντας, όμως, να καταστρέψουν την εικόνα, για να μην πάθουν τα ίδια και χειρότερα, την έριξαν μέσα στο πηγάδι, δίπλα στη Μονή του Παντοκράτορα.
─ Ναι, το θυμόμαστε, απάντησαν οι συγγενείς του επιθανάτου.
─ Λοιπόν, πρόσθεσε αυτός, γεμάτος αγωνία, η εικόνα αυτή πρέπει να αποδοθεί στους καλόγηρους του μοναστηριού. Μόλις εγώ πεθάνω και με ενταφιάσετε, να φύγετε αμέσως, όταν σας είναι εύκολο, για το Άγιο Όρος και να υποδείξετε στους καλόγηρους το πηγάδι στο οποίο έχουμε ρίξει την Εικόνα της Παναγίας…
─ Θα το κάνουμε, σου το υποσχόμαστε! Απάντησαν οι συγγενείς του.
─ Αλλά, παρατήρησε ένας από αυτούς, είναι δυνατόν έπειτα από τόσα χρόνια να διατηρείται εκείνο το ξύλο μέσα στα νερά του πηγαδιού;
─ Ο επιθάνατος, σχεδόν ψυχορραγώντας, αποκρίθηκε και πάλι:
─ Νομίζω ότι ….η θεία δύναμη της Μητέρας του Θεού των Χριστιανών, θα διατήρησε αβλαβή την εικόνα της….
Διέκοψε, και με αγωνία επανέλαβε για τελευταία φορά:
─ Αλλά… οπωσδήποτε…. πρέπει να μάθουν οι… αγαθοί εκείνοι… καλόγηροι…. πού ευρίσκεται η ιερή…. εικόνα, την οποία λα… τρεύ… ουν….
Ανέστρεψε απότομα το κεφάλι και ξεψύχησε ο επιθάνατος βάρβαρος.
Παρήλθαν όμως και πάλι πολλά έτη ακόμη, μέχρις ότου τεθεί σε εφαρμογή η εκτέλεση της τελευταίας παραγγελίας του εγκληματήσαντος και μεταμελημένου συγγενή τους.
Μόλις τα παιδιά αυτών που πήραν την παραγγελία αυτή μπόρεσαν να επιχειρήσουν το ταξίδι στο Άγιο Όρος, το πραγματοποίησαν. Ήδη όμως, είχαν παρέλθει ογδόντα και πλέον έτη από την εποχή που οι βάρβαροι επιδρομείς είχαν ρίξει την εικόνα της Θεομήτορος στο φρέαρ της Μονής.
Πράγματι, μετέβησαν εκεί οι εντολοδόχοι του μετανοήσαντος βαρβάρου, παρουσιάστηκαν ενώπιον του Ηγουμένου της Μονής και αποκάλυψαν τις τελευταίες παραγγελίες του προγόνου τους.
─ Θα αναζητήσουμε την αγία εικόνα, είπε με μεγάλη χαρά ο Ηγούμενος. Είναι αδύνατο να χάθηκε ή να καταστράφηκε γιατί η θεία δύναμη της Μητέρας του Θεανθρώπου Σωτήρα μας, ουδέποτε χάνεται.
Με υπέρτατη πίστη στην καρδιά τους και πλήρη θεογενή αγαλλίαση στην ψυχή τους, έσπευσαν οι μοναχοί με τον Ηγούμενό τους, καθοδηγούμενοι από τους απογόνους του ιερόσυλου, σε αναζήτηση του φρέατος. Το φρέαρ αυτό ήδη από πολλά χρόνια είχε σκεπαστεί με λίθους και χόρτα και κλαδιά και χώματα ώστε το στόμιό του είχε εξαφανιστεί. Έσκαψαν τότε το έδαφος, σε μεγάλη έκταση, ολόγυρα από τη θέση που υπέθεταν ότι βρισκόταν το αναζητούμενο φρέαρ. Τέλος, μετά από πολλές ώρες αγωνιώδους και κοπιαστικής εργασίας, αποκαλύφθηκε το εν αχρηστία φρέαρ.
Ένας μοναχός κατέβηκε τότε με τη βοήθεια σκάλας μέσα στο σκοτεινό φρέαρ.
Και τότε παρουσιάσθηκε το θαύμα! Βρέθηκε η αγία Εικόνα και ήταν εντελώς άθικτη!
Δεν είχε μολυνθεί από τα ύδατα και το βόρβορο του φρέατος. Ούτε και το ξύλο είχε πάθει κάτι. Ούτε και τα χρώματα είχαν αλλοιωθεί από τη μακροχρόνια μέσα στο φρέαρ διαμονή της.
Οι μοναχοί την ανέσυραν με ευλάβεια από το σκοτεινό φρέαρ, και αναπέμποντας ύμνους, τη μετέφεραν με πομπή στο ναό της Μονής.
Με αυτές τις αναμνήσεις τρέφονται από μακρών αιώνων οι ειλικρινείς λάτρεις της Μητέρας του Σωτήρα μας.
Με κατάνυξη οι μοναχοί τοποθέτησαν την Εικόνα στον κίονα του αριστερού χορού όπου ευρισκόταν και παλαιότερα και όπου είναι ακόμη και σήμερα τοποθετημένη η αγία Εικόνα της Παναγίας της «Γερόντισσας».
Καθώς και εμείς θα αντικρίζουμε την εικόνα της «Γερόντισσας», όλοι οι εκκλησιαζόμενοι, στο ναό της Αγίας Παρασκευής Βαρουσίου Τρικάλων, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι, γέροντες και γερόντισσες, θα θυμόμαστε από τον παρακλητικό ύμνο πόσο ήρεμη και απαλή ήταν η Κοίμησή Της. Όλοι οι Απόστολοι συναθροίστηκαν από τα πέρατα της γης για να κηδέψουν το άχραντο σώμα Της, ο δε Υιός Της κλήθηκε από την ίδια να παραλάβει το πνεύμα Της.
Είναι όμως γνωστό ότι η Παναγία μας είχε την ευλογία από τον Θεό να αναληφθεί στους Ουρανούς, όπως και ο αγαπημένος Της Υιός!…..
Παρακαλούμε την Παναγία Γερόντισσα να σκέπει και να συνδράμει όλους τους ανθρώπους που την επικαλούνται!
