Η Πνευμονική Αρτηριακή Υπέρταση είναι μία σοβαρή νόσος των αρτηριών των πνευμόνων, η οποία μπορεί προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην καρδιακή λειτουργία. Θεωρείται μια σπάνια νόσος που αφορά περίπου 25-50 άτομα ανά εκατομμύριο πληθυσμού κατ’ έτος και εκδηλώνεται περισσότερο στο γυναικείο φύλο.
Η PAH χαρακτηρίζεται από μορφολογικές αλλαγές του ενδοθηλίου των αρτηριών των πνευμόνων που προκαλούν αναδιαμόρφωση του ιστού και αγγειοσύσπαση. Η νόσος χαρακτηρίζεται από την πάχυνση και τη στένωση των πνευμονικών αρτηριών, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της πίεσής τους. Αυτό συμβαίνει γιατί η καρδιά, καθώς προσπαθεί να αντλήσει το αίμα προς τους πνεύμονες για να οξυγονωθεί, συναντά αυξημένες πιέσεις και σταδιακά καταπονείται. Το αποτέλεσμα είναι να επηρεάζεται σημαντικά η λειτουργία της και τελικά οι ασθενείς να εμφανίζουν καρδιακή ανεπάρκεια.
Όσοι πάσχουν αναπτύσσουν τα συμπτώματα της δύσπνοιας, της κόπωσης, της ζάλης/λιποθυμίας και της ελαττωμένης ικανότητας για κίνηση-σωματική άσκηση. Άλλες σοβαρές ενδείξεις είναι η πίεση ή ο πόνος στον θώρακα, το οίδημα στους αστραγάλους, στα πόδια και τελικά στην κοιλιά (ασκίτης), η ταχυπαλμίες και το κυανό χρώμα στα χείλη και στο δέρμα.
Δεδομένου ότι τα συμπτώματα της PH δεν είναι ειδικά, η διάγνωση της μπορεί να καθυστερήσει ακόμη και χρόνια.
Παράγοντες κινδύνου
Ο κίνδυνος εμφάνισης πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης είναι μεγαλύτερος αν κάποιος:
Είναι υπέρβαρος/παχύσαρκος
Έχει οικογενειακό ιστορικό της νόσου
Έχει μια από ορισμένες νόσους που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο
Χρησιμοποιεί ουσίες
Στις επιπλοκές της ΠΑΗ περιλαμβάνονται θρόμβοι, αρρυθμία, αιμορραγία, υπερτροφία δεξιάς πλευράς της καρδιάς και καρδιακή ανεπάρκεια.
Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στη θεραπευτική αντιμετώπιση της PAH, η έρευνα δεν σταματά καθώς η θνησιμότητα παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Πάντως, η πρόγνωση και το προσδόκιμο επιβίωσης για κάποιον με την πάθηση βελτιώνεται, καθώς νεότερες επιλογές αγωγής γίνονται διαθέσιμες. Όπως σε όλες τις περιπτώσεις, η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική αλλά παραμένει δύσκολη και δεν γίνεται με μια μόνο εξέταση.
Η αγωγή μπορεί να συμβάλλει στη μείωση των συμπτωμάτων και στη βελτίωση της ποιότητα ζωής του ασθενούς. Περιλαμβάνει αντιμετώπιση της καρδιακής ή πνευμονικής νόσου, φάρμακα, οξυγόνο και ορισμένες φορές, ακόμα και μεταμόσχευση πνευμόνων.
