Επιμέλεια : Βασιλείου Ζιώζια – Προέδρου Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) / Παράρτημα Τρικάλων.
Με τη συμπλήρωση δέκα έξη χρόνων (28 Ιαν 2008) , από τη κοίμηση του Μακα-ριστού Χριστόδουλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος ,του οποίου οι ανησυχίες για τη τύχη της Ελλάδος , όχι μόνον δεν εισακούσθηκαν , αλλά δυστυ-χώς επαληθεύτηκαν ,δημοσιεύουμε ένα συγκλονιστικό και επίκαιρο άρθρο του .
Ο Χριστόδουλος το 1984, ως μητροπολίτης Δημητριάδος, αρθρογραφούσε στις εφημερίδες της εποχής, προβλέποντας τα δεινά που θα ερχότανε …όπως αναφέ-ρεται στο agioritikovima.gr .
Στο άρθρο του με τίτλο « Η ΘΥΕΛΛΑ ΠΟΥ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ »…έκανε λόγο για διχασμό των Ελλήνων, λόγω του κομματισμού που διάβρωνε όλη την Ελληνική κοινωνία. Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον τορπιλισμό της εθνικής ομοψυχίας και – 32 χρόνια πριν- έλεγε πως όταν έρθουν τα χειρότερα κάποιοι που έχουν ευθύνες θα «νίπτουν τας χείρας τους.
Αξίζει να παραθέσουμε αυτούσιο το συγκλονιστικό και επίκαιρο άρθρο του τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλου.
«Τώρα που ο σάλος των εκλογών κόπασε αξίζει να πούμε μερικές πικρές αλή-θειες που ενδιαφέρουν τον τόπο και τους κατοίκους του. Η φωνή μας απηχεί μια οικτρή πραγματικότητας, που προοιωνίζεται για το μέλλον μεγάλα δεινά. Η μεγάλη μάχη των εκλογών έφερε στο προσκήνιο τον βαθύ διχασμό του λαού μας, ιδιαίτερα στην Επαρχία.
Στα χωριά μας δεν μιλούν μεταξύ τους άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών τοπο-θετήσεων. Και οικογένειες ολόκληρες κινδυνεύουν να διαλυθούν εξ αιτίας διχο-γνωμιών περί τα κομματικά. Παιδιά δεν μιλούν στους γονείς των και αδέλφια δεν χαιρετίζονται μεταξύ τους, επειδή τους χωρίζει αβυσσαλέο μίσος και αγεφύ-ρωτο χάσμα.
Η ρύπανση των τοίχων με αφίσες, τα αιωρούμενα πανό, οι ομάδες περιφρούρη-σης, η κατάχρηση του λόγου, το αμόκ των συνθημάτων, οι οργανωμένες κρού-σεις, η κομματικοποίηση του Κράτους, το όργιο της απειλής, ο φόβος των αντι-ποίνων όλα αυτά προσέδωσαν στον τόπο μίαν απρόσμενη όψη, έδιωξαν το χαμό-γελο από τα χείλη, θρόνιασαν το μίσος στις καρδιές. Δεν φαίνεται εύκολη η άμ-βλυνση των παθών, η πράυνση των πνευμάτων.
Το φαινόμενο είναι τραγικά ανησυχητικό και πρέπει να προβληματίσει έντονα την πνευματική μας ηγεσία. Οι πολιτικοί έθρεψαν το διχασμό κι πυροδότησαν τον τορπιλισμό της εθνικής μας ομοψυχίας. Ό,τι περί του αντιθέτου θα λεχθεί, θα είναι ψεύδος και δημαγωγία. Αυτοί οδήγησαν και οδηγούν την νεολαία στη φο-νική αντιπαράθεση και στην κακή εκτίμηση του ρόλου της στους πολιτικούς αγώνες.
Αλλά εάν τα παιδιά γίνονται εύκολη λεία στα χέρια των δημαγωγών, τι να πει κανείς για τους ώριμους ανθρώπους του μόχθου, της επιστήμης, του χωραφιού και της εργατιάς που πρόθυμα ανέλαβαν κι αυτοί να σείουν τις σημαίες του πά-θους, της κακίας και της εκδίκησης, ακολουθώντας πιστά τα συνθήματα των εξωστών; Ποιος τώρα θα κατασιγάσει τον ερεθισμό και ποιος θα αποτρέψει τη συντήρηση του διχασμού;
Και ποιος αύριο θα πληρώσει για τα χειρότερα που πιθανόν να ακολουθήσουν, όταν η κορύφωση του πάθους θα οπλίσει το χέρι του αδελφού και το αίμα των θυμάτων θα ρεύσει και θα ποτίσει τη μαρτυρική μας γη; Τότε όλοι θα νίπτουν τας χείρας, έστω κι αν θα έχουν μερίδιο ενοχής μεγάλο ή μικρό.
Η Εκκλησία μπορεί και πρέπει να κηρύξει την αγάπη και την ομόνοια. Προς όλους και για όλους. Ο τόπος έχει ταλαιπωρηθεί παλαιότερα από μίση και διχασμούς. Και πλήρωσαν γενιές πολλές τα σφάλματα των ολίγων. Τώρα δεν πρέπει να επαναληφθούν πάλι τα ίδια τραγικά λάθη.
Κι όλα δείχνουν πως μας έλειψε το μέτρο στο νου και στα αισθήματα. Αλλά εάν υπάρχουν αρκετοί που τοποθετούν το κομματικό τους συμφέρον πάνω από το εθνικό, και αν μερικοί νομίζουν πως μπορούν να ασεβούν προς την ιστορία του τόπου, δεν θα πρέπει να σιγήσουν οι φωνές της σωφροσύνης και δεν θα πρέπει ν’ αφεθεί ο δρόμος ελεύθερος στους δολιοφθορείς της γαλήνης μας και της προόδου των παιδιών μας.
Τώρα η Εκκλησία καλείται να σβήσει τις φωτιές που άναψαν τα πάθη και να επουλώσει τις πληγές που άνοιξαν τα μίση. Και κοντά της όλοι οι σοβαροί άνθρωποι που βλέπουν μακριά και μπορούν να διακρίνουν τη συμφορά που πλησιάζει.
Ας ακουσθεί, λοιπόν, στεντόρεια η φωνή της Εκκλησίας κηρύττουσα την από-κατάσταση της αγάπης και της συγγνώμης. Οι πολλοί ίσως κωφεύσουν. Αυτοί έμαθαν να μετρούν τα πάντα με τον πήχη του εφήμερου κομματικού κέρδους. Αλλά οι συνετοί θα προσέξουν. Και θα είναι αρκετοί για να απομονώσουν τους άλλους. Και για να αποτρέψουν την επερχόμενη θύελλα, όσο είναι καιρός ».
