Η υπογονιμότητα είναι σήμερα ένα ζήτημα που απασχολεί εκατομμύρια ζευγάρια σε όλον τον κόσμο, ανεξάρτητα από την ηλικία των υποψήφιων γονέων. Η ενδομητρίωση είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες αυτού του φαινομένου. Η επιστημονική ενημέρωση και η καθοδήγηση από ειδικό γονιμότητας αποτελούν την μόνη έγκυρη λύση για να πετύχετε τον πολυπόθητο στόχο σας ,με απόλυτη ασφάλεια για εσάς και το παιδί που θα φέρετε στον κόσμο.
Τι πρέπει να ξέρω για την υπογονιμότητα;
Οι περιπτώσεις ιδιοπαθούς υπογονιμότητας καλύπτουν περίπου το ένα τρίτο των συνολικών περιστατικών και οι μισές από αυτές οφείλονται σε μια καλοήθη πάθηση που ονομάζεται ενδομητρίωση η διάγνωση της οποίας είναι συχνά αποτέλεσμα μόνο κλινικής εμπειρίας του ειδικού γονιμότητας.
Πόσο συχνή είναι η ενδομητρίωση;
Η ενδομητρίωση είναι μια αρκετά κοινή πάθηση της οποίας η συχνότητα δεν ξεπερνά το 12% στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Μετά την αναπαραγωγική περίοδο η νόσος αυτή ουσιαστικά παύει να απασχολεί τις ασθενείς.
Όλες οι περιπτώσεις ενδομητρίωσης συνεπάγονται και προβλήματα υπογονιμότητας;
Δεδομένου ότι η γονιμότητα ενός ζευγαριού μπορεί να θεωρηθεί ως το άθροισμα δυο συντελεστών-της ανδρικής και της γυναικείας- εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι όλες οι ασθενείς που υποφέρουν από ενδομητρίωση δεν παρουσιάζουν απαραίτητα και υπογονιμότητα. Χαρακτηριστικά, υπάρχουν ασθενείς, μητέρες ήδη ενός ή περισσότερων παιδιών, οι οποίες χειρουργούνται για κάποιον άλλο λόγο και ο χειρουργός βρίσκεται ενώπιον βαρύτατης ενδομητρίωσης.
Πως θα αναγνωρίσω τα συμπτώματα της πάθησης;
Η νόσος αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα που ποικίλλουν από πόνο στην περίοδο (δυσμηνόρροια) και δυσκολία στη σύλληψη ως και απουσία συμπτωμάτων. Πολλές ασθενείς όταν στο πρώτο ραντεβού με τον ειδικό γονιμότητας τούς ανακοινώνεται ότι πιθανόν να ανήκουν σε αυτή την ομάδα ασθενών απαντούν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο «Μα γιατρέ δεν πονάω στην περίοδο –Πώς γίνεται να πάσχω από ενδομητρίωση; Η αλήθεια είναι ότι μόνο οι μισές περίπου ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο αυτή παρουσιάζουν δυσμηνόρροια και το ένα τρίτο από τις υπόλοιπες παρουσιάζει υπογονιμοτητα.
Η γονιμότητα του ζευγαριού επηρεάζεται πάντα από τη νόσο ;
Η απάντηση είναι και εδώ αρνητική. Η γονιμότητα περιορίζεται από τη νόσο αλλά δεν ακυρώνεται. Στατιστικά ενώστα περισσότερα ζευγάρια το πολυπόθητο θετικό τεστ κύησης έρχεται στον πρώτο χρόνο ελεύθερων επαφών, στα ζευγάρια αυτά μπορεί να έρθει από λίγο εώς πολύ αργότερα. Το ερώτημα που ανακύπτει για τα περισσότερα από αυτά είναι αν υπάρχει αρκετός χρόνος για να αναμένει κανείς τη φυσική σύλληψη ή ακόμα και διάθεση από το ζευγάρι για να συνεχίσει να την επιχειρεί.
Με ποιους τρόπους μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα;
Οι τρόποι είναι ουσιαστικά δυο. Ο πρώτος είναι η λαπαροσκόπηση κατά την οποία τεκμηριώνεται η διάγνωση και εφαρμόζεται η κατάλληλη θεραπεία. Με την τεχνική αυτή ουσιαστικά η νόσος τίθεται σε ύφεση και εφόσον δεν συντρέχει κάποιος άλλος παράγοντας υπογονιμότητας η γονιμότητα αυτού του ζευγαριού αυξάνεται κατά τουλάχιστον 30-45%. Προσωπικά, προτιμώ την προσέγγιση αυτή καθότι η αντιμετώπιση του αίτιου υπογονιμοτητας για κάθε ζευγάρι είναι πρωταρχικής σημασίας για την έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση του.
Από την άλλη πλευρά, πολλές ασθενείς επιλέγουν τον δεύτερο τρόπο που δεν είναι άλλος από την εξωσωματική γονιμοποίηση. Η τεχνική αυτή παρακάμπτει στη συντριπτική πλειονότητα των περιστατικών (περίπου 90%) την υποκείμενο νόσο με την εφαρμογή του καταλληλότερου φαρμακευτικού πρωτοκόλλου για την ασθενή. Υπάρχουν όμως αρκετές περιπτώσεις (περιπου10%), τις οποίες όμως ο ειδικός δε δύναται να τις γνωρίζει εκ των προτέρων, όπου η εξωσωματική γονιμοποίηση προκειμένου να επιτύχει πρέπει πρώτα να καυτηριαστεί λαπαροσκοπικά η νόσος .
Ποιο θεωρείται το καταλληλότερο φαρμακευτικό πρωτόκολλο εξωσωματικής γονιμοποίησης στις περιπτώσεις ενδομητρίωσης;
Παραδοσιακά το ιδανικό πρωτόκολλο στις περιπτώσεις αυτές είναι το μακρύ κατά το οποίο ο αγωνιστής (η καταστολή) χορηγείται στη δεύτερη φάση του κύκλου και αυτό γιατί με τον τρόπο αυτό η νόσος τίθεται μερικά σε ύφεση.
Τελικά σε ποιο συμπέρασμα καταλήγουμε;
Πρώτα από όλα να μη χάνουν το κουράγιο τους. Είναι μια νόσος που περιορίζει μεν αλλά δεν ακυρώνει τη γονιμότητά τους. Έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση του κάθε περιιστατικού οδηγεί με ασφαλέστερο και συντομότερο τρόπο στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
