Αφιέρωμα στη Δημοτική Μουσική από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιος Φασούλα
Άλλο πράγμα η αξιοποίηση της δημοτικής μουσικής με νέες ζωντανές φωνές με την παραδοσιακή ερμηνεία και άλλο πράγμα η εμπορευματοποίησή της.
Εισαγωγικά θα επισημάνουμε ότι δεν ήταν λίγοι οι ποιητές, οι στιχουργοί και οι τραγουδοποιοί που για εκατονταετίες σκλαβωμένων εποχών τραγούδησαν την λευτεριά και την έφεραν. Και άλλοι, του λόγου «αφέντες» την …ύμνησαν, σε μια «βιομηχανική» εποχή όσο αφορά τον πολιτισμό και τις αξίες του τόπου μας. Στα πέρατα της οικουμένης φτάσανε διάφοροι τραγουδοποιοί και λοιποί καλλιτέχνες και ρίξανε τα …καλλιτεχνικά τους δίχτυα, όπου εκεί υπήρχαν πολλά ψάρια που το κομματικό κατεστημένο τα πέταξε στις ξέρες της ξενιτιάς, εκεί λοιπόν αντιπαρατέθηκε η κροκοδείλια συγκίνηση με την υλική-«πνευματική» κονόμα…
Δεν ωφελεί να φωτογραφήσουμε τους συμμετέχοντες θεληματικά ή μη στο «βιομηχανικό» «αριστούργημα» των χρυσών εποχών της αμαρτωλής κονόμας διαφόρων καλλιτεχνών και διανοούμενων. Βέβαια υπήρχαν και εξαιρέσεις – και είναι προς τιμήν τους. Σήμερα τραγουδάμε ή μας τραγουδάνε (…το έχουμε μέσα μας το τραγούδι…) λείπει όμως το σκίρτημα, το δέος και η ανατριχίλα. Είναι αυτά που αδιαμαρτύρητα συμμαχούν στο ολέθριο σύστημα. Και επειδή, όπως λένε, η ελπίδα (η ελπίδα θαυματουργεί μ ό ν ο ν όταν υπάρχουν υποδομές και η πίστη μας λείπει) πεθαίνει τελευταία, ας ελπίσουμε ότι το «λίπος» της ελληνικής κοινωνίας ΤΩΡΑ θα καεί, μαζί να καούν τα κομματικά είδωλα, να πεταχτούν οι καναπέδες, τα τηλεοπτικά κανάλια, να πετάξουν τους φραπέδες και με ποτήρια κρασί στα χέρια να πλημυρίσουν τους δρόμους και τις πλατείες. Κι εκεί, όταν οι σκιές που μας κρύβουν τον ήλιο χαθούν, εκεί λοιπόν με μπροστάρηδες τους τραγουδοποιούς και καλλιτέχνες, να ακουστούν τα τραγούδια και οι στίχοι ολοζώντανα…
Λοιπόν την αφορμή για κουβέντα την πήραμε από ντο Studio Flash στο Youtude καθώς διαμαρτύρεται για το κατάντημα της δημοτικής μουσικής εξ αιτίας ενός τραγουδιού των δημοφιλών τραγουδοποιών που ερμηνεύουν οι, Γιώτα Γρίβα και ο Γιάννης Καψάλης με το, «ΑΧ ΚΟΥΜΠΑ-ΡΑ,ΚΟΥΜΠΑΡΟΥΛΑ». Κάτω από το εν λόγω βίντεο, μεταξύ άλλων διάφορων σχολιαστών στο Youtude, γράφει το Studio Flash:
«Γιατί Γιάννη Καψάλη κ Γιώτα Γρίβα κάνατε τέτοιο έγκλημα; Δόξα έχετε ποτάμια οι τραπεζικοί λογαριασμοί σας έχουν εκατοντάδες ευρώ μη πώ εκατομμύρια γιατί ξεπέσατε τόσο χαμηλά κ βγάλατε αυτή τη πουτανιά; Ποιός θα χορέψει αυτό το τραγούδι σε γάμο κ σε πανηγύρι. Ειλικρινά σας είχα πολύ ψηλά μα δείξατε πως είστε πολύ μικροί. Κρίμα γιατί είστε φωνάρες. Τα συλλυπητήριά μου και ντροπή σας».
Γενικεύοντας λιγάκι το θέμα καλοπροαίρετα αναφέρουμε τα κάτωθι: Εμπορικό τραγούδι είναι, φίλε. Τι να κάνουμε. Στη νέα εποχή το Σοδόμων και Γομόρρων όλα προσαρμόζονται. Τελειώσανε την Ελλάδα, η μουσική μας έμεινε; Κι όμως η μουσική, οι στίχοι των ποιητών και οι μελωδίες αυτοδίδαχτων συνθετών και ερμηνευτών αποτέλεσαν εφαλτήριο στην απελευθέρωση από τους Τούρκους… (Να δούμε σήμερα ποιος ερμηνευτής και ποιος συνθέτης θα μας τραγουδήσουν τραγούδια ανάτασης και περηφάνιας που οι Τούρκοι επαναλαμβάνουν μέρος της ιστορία τους).
Σήμερα όλα είναι μερκαντιλισμός-εκφαυλισμός. Όλα είναι ύλη που τρώει τις αξίες και κατασπαράσσει το δημοτικό τραγούδι. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν φταίει η ωραία φωνή της κ. Γρίβα και του κ. Καψάλη, τους οποίους και ο γράφων πού και πού ακούει. Το χρήμα αλλάζει και χαρακτήρα και συμπεριφορές. Στα πλαίσια του ματεριαλισμού παράγεται «μουσικός» πειρασμός που δημιουργεί κονόμα, κατ’ επέκταση ασυδοσία και μεταβάλει σε θύματα τους εραστές της μουσικής μας παράδοσης. Και οι νέοι σήμερα, τέτοια τραγούδια χορεύουν στους γάμους. Οι παλιοί ζητούν παλιά που οι νέοι δεν τα καταλαβαίνουν καν. Και οι παλιοί θα αποτελούν μια παλιά παρένθεση που αργεί να φύγει.
Δεν θα φταίει ούτε η κ. Γρίβα και όποια Γρίβα και ούτε όποιος κ. Καψάλης, αν μέσα από την παρακμή σακατέψουν τη φωνή τους… Προσαρμόζονται στο σύστημα και ας πάει και το παλιάμπελο. Εμείς φταίμε που τους ακούμε, όπως ακούμε και τους «πολιτικούς» και να που φτάσαμε: φωτογραφίσαμε στην ίδια μοίρα μας τον κακό και άσχημο εαυτό μας έτσι ώστε να μην μας αναγνωρίζει πλέον. Άλλωστε …επώνυμοι τραγουδοποιοί δεν συμπεριφέρονται αλλιώς και ακόμα χειρότερα, πληθαίνουν τραγουδοποιοί και οργανοπαίχτες της πλάκας αλλοιώνοντας και τους στίχους και τη μελωδία δίνοντας ολοκληρωτικό πανηγυριώτικο χαρακτήρα, βεβαίως με την εμπορική έννοια. Ο ανταγωνισμός μεγάλος και ασυμβίβαστος αναπαύεται πάνω στο φέρετρο του συναγωνισμού ανυποχώρητος… Ο σεβασμός στη δημοτική μουσική παράδοση αποτελεί στυλοβάτη της ιστορίας του τόπου μας με ό, τι συνεπάγεται και ο σεβασμός των πολιτών επιβάλλεται…
«Αχ! Κουμπάρα… αχ! Κουμπάρε…» και άλλα εμπορικά τραγούδια σηματοδοτούν την δεκαετιών συρρίκνωση και αλλοίωση της δημοτικής μας μουσικής. Και το εμπορικό τραγούδι έχει σακατέψει και τη λαϊκή μουσική, δυστυχώς…
Ο καθένας από μας που γνωρίζει τι σημαίνει μουσική παράδοση, την αξία της, την ομορφιά της και το γλυκό της ανατρίχιασμα, κάθε φορά που μας κάνει την τρίχα κάγκελο και την ψυχή να τρέμει από δέος και κάλλος, ας τοποθετήσει ένα ηχείο στο παράθυρό του και να αφήσει τον ήχο λεύτερο να απλωθεί, να σκλαβώσει νότες και στίχους και να διώξει κάθε τι ατέρμονο, ανώμαλο, αφύσικο και ό, τι άλλο άχρηστο που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε έκτρωμα. Να ’στε βέβαιοι πως τα μουσικά ακούσματα θα προγκήξουν όλα τα ελεεινά και τρισάθλια δίποδα ζώα που συνεχώς μας χαλούν και μας καταστρέφουν.
