Μην περιμένεις να μαντέψει ο άλλος πώς νιώθεις. Όποιος κι αν είναι. Σύντροφος, φίλος, συνάδελφος. Μίλα του. Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, άσ? τους να λένε.
Βγάλε από μέσα σου το παράπονο, τον θυμό, τον έρωτά σου… ό,τι είναι αυτό που σε προβληματίζει, σε στενοχωρεί, σε φοβίζει ή σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Πολλές φορές αυτό που είναι αυτονόητο για μας, δεν είναι για τον άλλον.
Κι αυτό αφορά κυρίως εμάς τις γυναίκες και το υπερ-αναλυτικό μυαλό μας. Είμαστε εμείς που έχουμε περισσότερο ανάγκη τη διέξοδο από το συναισθηματικό μπλοκάρισμα που μπορεί να μας προκαλούν οι συμπεριφορές ή τα λόγια των άλλων. Ας προκαλέσουμε τις προθέσεις ν? αποκαλυφθούν, παίρνοντας φυσικά το ρίσκο της απογοήτευσης, καθώς μπορεί να είναι όλα παιχνίδια του μυαλού μας.
Οι προσωπικές μας σχέσεις με τους ανθρώπους που αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας είναι σχέσεις που δεν πρέπει να αφήνονται στη σιωπή και σε μια υποθετική προσέγγιση του «τι θέλει να πει ο ποιητής».
Ο άλλος μπορεί να είναι απορροφημένος από τα δικά του, μπορεί να είχε μια δύσκολη μέρα, μπορεί ακόμα και να έχει ο ίδιος παρερμηνεύσει μια δική μας συμπεριφορά. Συζητώντας μαζί του αυτό που σε απασχολεί ή που θα καθησυχάσεις και θα ηρεμήσουν τα μέσα σου ή που θα νιώσεις ότι αγνοείσαι. Και τα δυο έχουν την αξία τους. Γιατί θα ξέρεις πού πατάς.
Σε καιρούς που η σιωπή κραυγάζει και οι λέξεις έχουν ξεθυμάνει πριν ακόμα ειπωθούν, εσύ να επιλέγεις να διεκδικείς τα λόγια εκείνα που θα βρουν τον δρόμο στο «μαζί», στο «είμαι εδώ», στο «αγαπώ να είμαι δίπλα σου».
αναπνοές
Γεωργία Ανδριώτου
