Η λέξη «αγάπη» είναι μία ιδιαίτερη λέξη. Όταν τη σκέφτεσαι είναι αλήθεια πως διερωτάσαι αν γνωρίζεις τι είναι η αγάπη. Σαν λέξη δηλώνει το άφταστο, το τέλειο, το ιδανικό, το άγιο.
Είναι δύσκολο ν’ αγαπάς. Όσοι το λένε σύντομα ψεύδονται και διαψεύδονται ως επί το πλείστον. Πριν μήνες θυμάμαι που είπα σε κάποια πως «έχω την αίσθηση ότι θα φτάσω αν με αξιώσει ο Θεός σε μεγάλη ηλικία και τότε θα μπορώ να πως σ’ αγαπώ!». Ναι, αυτό το πιστεύω. Απλά τότε βλέπεις την όλη ζωή σου, πως έχει περάσει, τις δύσκολες στιγμές που αυτές «έχουν» το δικαίωμα να σε κάνουν να πεις «σ’ αγαπώ». Τις εύκολες τι να τις κάνεις; Δεν δείχνουν κάτι. Οι δύσκολες εκφράζουν το ανέκφραστο! Τόσο όμορφο! Και τόσο δυνατό! Ναι, όταν έχεις δίπλα σου τον άνθρωπο που νιώθεις ελεύθερος μαζί του, ναι τότε το φωνάζω δυνατά: ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΟΛΑ!
Το ρήμα «αγαπώ» κλίνεται όπως όλα τα ρήματα σε όλα τα πρόσωπα και σε όλους τους αριθμούς. Για όποιον φτάσει στο σημείο να γεμίσει τον εαυτό του με την παρουσία του άλλου, για όποιον βρίσκει κατανόηση, ελευθερία και σεβασμό από τον άλλον, για όποιον δεν ζηλεύει τον άλλον, για όποιον αβίαστα λέει τι νιώθει για τον άλλον, για όποιον δεν θέλει να περάσει η ώρα ώστε να αφήσει τον άλλον γρηγορότερα κάπου, για όποιον νιώθει πως ο άλλος σέβεται τα «θέλω» του, για όποιον θέλει χωρίς εσωτερική πίεση να βρίσκεται όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες με τον άλλον χωρίς ο άλλος να του δημιουργεί ψυχολογική πίεση, για όποιον δεν αισθάνεται την πίεση μιας σχέσης, για όποιον ο άλλος σε σέβεται, σε αφήνει να έχεις το χρόνο σου και τον τόπο σου στη σχέση, σε όποιον βλέπουν οι γύρω του να μην έχει άγχος και στεναχώριες από ανθρώπους πικρούς, άχρωμους, άγευστους, βαρετούς, μονότονους, άδειους, ξενέρωτους, πλασμένους για τη μοναξιά τους και καταδικασμένους από τον εαυτό τους σ’ αυτήν, το ρήμα κλίνεται έτσι:
σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
Υ.Γ.: Το ‘γραψα. Δεν το είπα. Χαχαχχχχχχχαααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σ.Η.
