Γράφει ο Δρ. Κώστας Πατέρας, D. Ed., M. Ed., Ph.D. Πολιτευτής Τρικάλων
Η ανθρώπινη κοινωνία πέρασε από πολλά στάδια πριν φτάσει στην σημερινή σύγχρονη και οργανωμένη θέση. Σ’ όλα αυτά τα επίπεδα το μόνο πράγμα που δεν έλειπε ποτέ ήταν η Δικαιοσύνη από την πιο αρχέγονή της μορφή μέχρι την επιστημονική της ύπαρξη. Σήμερα είναι ένας από τους τρεις Ακρογωνιαίους Λίθους του Δημοκρατικού πολιτεύματος και θεωρείται ΗΘΙΚΟ ΑΓΑΘΟ της ανθρώπινης ζωής.
Αυτή η πανάρχαια Ιδέα αντιπροσωπεύει ανέκαθεν την Τάξη, την Αρμονία και την Νομιμότητα στις σχέσεις των ανθρώπων και ταυτόχρονα αντιπροσωπεύει την βούληση για κάθε μορφή λογικής ζωής, του Δημιουργού των πάντων δηλ. του Θεού. Έτσι προέκυψε και η «θεία Δίκη» που υπήρξε και είναι η έκφραση της απαραβίαστης ιδέας και του ιερωτάτου ιδανικού της Δικαιοσύνης, που είναι η Αρχή και το θεμέλιο κάθε οργανωμένης κοινωνίας.
Κάνοντας μια γρήγορη διαδρομή στο πέρασμα των αιώνων και των χιλιετηρίδων θα διαπιστώσουμε πως οι άνθρωποι έβλεπαν το ρόλο και την αξία του Αγαθού της Δικαιοσύνης. Ο μεγάλος φιλόσοφος Πλάτων έδωσε για πρώτη φορά στη Δικαιοσύνη την ηθική και την δεοντολογική μορφή και την θεωρεί ως μια αρχή που ρυθμίζει όλη την ατομική και την κοινωνική ζωή. Με το «Τα αυτού πράττειν» έδειξε πως ο άνθρωπος έχει υποχρέωση να ενεργεί με γνώμονα το Δίκαιο, γιατί το Αγαθό της Δικαιοσύνη είναι τρισυπόστατο και αποτελείται από την Σοφία, το Θάρρος και την Εγκράτεια.
Ο Πυθαγόρας τονίζει πως πρέπει «να ασκείς την Δικαιοσύνη και με τα λόγια και με έργα», ενώ ο Ξενοφών είπε πως «η Δικαιοσύνη είναι Σοφία». Η παλαιά Διαθήκη υπογραμμίζει πως «Δικαιοσύνη άμωμος ορθοτομεί οδούς» δηλ. η αμέμπτος Δικαιοσύνη ανοίγει σωστούς δρόμους στη ζωή. Στην Κ.Διαθήκη διαβάζουμε το «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν Δικαιοσύνης» ενώ ο Απόστολος Παύλος κήρυξε πως «Ο Δίκαιος εκ πίστεως ζώσεται» δηλ. ο δίκαιος θα ζήσει βασιζόμενος στην πίστη. Στο ίδιο μήκος … κύματος κινήθηκαν όλοι οι φιλόσοφοι και οι πατέρες της Εκκλησίας.
Παρά τα όσα είπαν και έγραψαν άνθρωποι της Εκκλησίας, της φιλοσοφίας και της επιστήμης, αυτοί, που σήμερα μας κυβερνούν με τον χειρότερο τρόπο, στέλνουν την Δικαιοσύνη στο Απόσπασμα. Οι μαθητευόμενοι Μάγοι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ επειδή βλέπουν να χάνεται το έδαφος της εξουσίας κάτω από τα πόδια τους και επειδή η εξουσία έγινε Αυτοσκοπός για όλους αυτούς, κάνουν πράγματα πρωτοφανή και κινούνται στα όρια της Αντισυνταγματικότητας και της Παρανομίας.
Τρία γεγονότα όπως ο τρόπος χορήγησης των Τηλεοπτικών Αδειών, ο διορισμός, καθαριστριών στα Νοσοκομεία με ατομικές συμβάσεις εργασίας, ενώ υπήρχε εργολάβος, που πήρε την δουλειά και η στηλίτευση Αντιπροέδρου του ΣτΕ καταδεικνύουν τον τρόπο που ενεργεί η Συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Τόσο οι εταιρείες καθαρισμού, όσο και όσοι προσέφυγαν στη ΣτΕ για τα κανάλια, δικαιώθηκαν και φάνηκε πως οι κυβερνώντες δεν σέβονται την Δικαιοσύνη και τους Λειτουργούς της και κοιτάζουν μόνο πως δεν θα φύγουν από τις καρέκλες…!
Οι πρωτοφανείς καταγγελίες των Δικαστικών Ενώσεων για το θέμα, που ανέδειξε η εφημερίδα Αυγή δηλ. η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, για το δήθεν ροζ σκάνδαλο Αντιπροέδρου του ΣτΕ, δείχνουν το κατάντημα της πολιτικής ζωής της χώρας. Δημοσιεύματα που παραβιάζουν τα προσωπικά δεδομένα και δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, από τον κίτρινο τύπο του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιούνται μόνο σε φασιστικά καθεστώτα. Ο εκβιασμός που ασκείται με τέτοιες μεθοδεύσεις σε βάρος των φυσικών δικαστών των πολιτών είναι επικίνδυνος για τη χώρα και εξυπηρετεί την Διαπλοκή και την Διαφθορά, που έτσι και αλλιώς τις άνδρωσαν το σάπιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Το νοσηρό αυτό κλίμα λειτουργεί σε βάρος της Δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας, της Ιστορία και του Πολιτισμού της πατρίδας μας.
Κάτω, λοιπόν, τα χέρια από την Δικαιοσύνη. Φύγετε αν δεν μπορείτε να κυβερνήσετε με βάσει τους Νόμους, γιατί η Δημοκρατία χωρίς Νόμους είναι Δικτατορία, είναι Ζούγκλα, όπου διαβιούν όχι Άνθρωποι αλλά Ζώα.
Αν ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Πυθαγόρας και ο Ιησούς Χριστός ζούσαν σήμερα τι θα τους λέγατε για όλα αυτά εσείς οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ;
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Κ. Σκρέκας: «Στα όρια της εκτροπής η συμπεριφορά υπουργών της Κυβέρνησης»
Τους λόγους για τους οποίους η Ν.Δ. δεν συναινεί στην σύνθεση του νέου ΕΣΡ αν δεν αποσυρθεί πρώτα «ο απαράδεκτος Νόμος Παππάς», εξήγησε στην πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ1 ο κ. Κώστας Σκρέκας. Ο Βουλευτής Ν. Τρικάλων της Ν.Δ. και Πρώην Υπουργός τόνισε ότι «ο κ. Τσίπρας και ο κ. Παππάς πήραν τις αρμοδιότητες του ΕΣΡ προκειμένου ο κ. Παππάς να δημοπρατήσει τις άδειες. Υπενθυμίζω ότι ο κ. Μητσοτάκης με το που εκλέχτηκε πρόεδρος της Ν.Δ. έδειξε διάθεση συναίνεσης, ωστόσο είναι προφανές ότι δεν μπορούμε πια να συναινέσουμε σε αυτή την αντιδημοκρατική συμπεριφορά του κ. Παππά, ο οποίος πήρε τις αρμοδιότητες από μια Ανεξάρτητη Αρχή για να τις αναλάβει εκείνος και να κάνει κατά το δοκούν τον διαγωνισμό. Η συμπεριφορά αυτή είναι στα όρια της εκτροπής».
«Αυτό που η Κυβέρνηση ονομάζει διαπλοκή» συνέχισε ο κ. Κ. Σκρέκας «εμείς σαν Ν.Δ. το είχαμε σταθερά απέναντι όλα τα χρόνια. Ο κ. Παππάς και η Κυβέρνηση αυτή προσπαθούν να ελέγξουν την ενημέρωση. Είναι πασιφανές. Οι συνταξιούχοι χάνουν συντάξεις, η ζωή των πολιτών δυσκολεύει μέρα με τη μέρα κι εμείς ασχολούμαστε με τις τηλεοπτικές άδειες. Εμείς θέλουμε τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο, αλλά με αρμοδιότητες απλά από το ΕΣΡ. Ας αποσύρει ο κ. Παππάς το Νόμο του για να προχωρήσουμε στα επόμενα».
Όσον αφορά την Οικονομία και το κλίμα που επικρατεί στην αγορά ο κ. Κώστας Σκρέκας έδειξε με έμφαση την «έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού τα λέει όλα. Μιλάει για φοροκεντρική λιτότητα και βραχυπρόθεσμα έντονα υφεσιακό χαρακτήρα για τον προϋπολογισμό του 2017 Αυτός περιλαμβάνει 2,5 δις € μέτρα και νέους φόρους. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε έτσι».
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η απόφασή μου να αποχωρήσω από το «Πράττω», μαζί με τους άλλους 13 συναγωνιστές, ήταν μια οδυνηρή προσωπική απόφαση,για το γεγονός πως ο χώρος της πατριωτικής Αριστεράς, που εξέφραζε το “Πράττω”, με τη μετατροπή τουσε ένα «άλαλο» κυβερνητικό παράρτημα, παρακολούθημα της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ.,που μετατρέπεται σε μνημονιακή συνιστώσα, υπέστη δεινή ήττα.
Ήταν η έννοια που είχαμε υιοθετήσει και στηρίξει ως Κίνηση Ιδεών και η οποία παραμένει μέγα ζητούμενο για τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, σε μια πολύ δύσκολη πολιτική, κοινωνική και οικονομική συγκυρία, με την Ελλάδα να μετατρέπεται σταδιακά σε «αποικία χρέους» και τους Έλληνες να ασφυκτιούν κάτω από το πλέγμα μνημονιακών, παράλογων, αντιαναπτυξιακών και βαθιά ταξικών μέτρων και πολιτικών.
Παραμένει όμως, οδυνηρή και επειδή, για άλλη μια φορά, διαπιστώνεται πως δεν αρκεί να έχεις την εξουσία αλλά και πώς την ασκείς, και πως ο στείρος κυβερνητισμός μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί από μέσο σε σκοπό και να επικρατήσει, τελικά, της πολιτικής και της ιδεολογίας.
Παραμένει, οδυνηρή, και επειδή το πολιτικό προσωπικό της Μεταπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), απέδειξε πως παραμένει ελλειμματικό και ανίκανο να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδα των μνημονίων και την κηδεμονία της Γερμανίας και των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Η έλλειψη στρατηγικής απεγκλωβισμού της χώρας από τη θηλιά της λιτότητας και η έλλειψη παραγωγικού σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησής της και προοπτικής για ένα νέο, δίκαιο κοινωνικό μοντέλο, έχουν δημιουργήσει ήδη ασφυκτικές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στην χώρα, με τη φτωχοποίηση του λαού, την εκποίηση του πλούτου της χώρας, τη διατήρηση ή και την αύξηση του χρέους, την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Παράλληλα, ισχύει η διαπίστωση πως η ελληνική κλεπτοκρατική ολιγαρχία παραμένει ουσιαστικά αλώβητη και ατιμώρητη.
Ακόμη, πως το πρόβλημα της μαζικής μετανάστευσης των νέων κυρίως επιστημόνων, υψηλά εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, που καλύπτει τα κενά που αντιμετωπίζουν οι ισχυρότερες οικονομικά καπιταλιστικές χώρες της Δύσης σε επιστημονικό προσωπικό, και έχει χαρακτήρα «εξοστρακισμού» της νέας ελληνικής γενιάς, οδηγώντας στον αργό «θάνατο» την Ελλάδα βρίσκεται σε έξαρση με απροσδιόριστες αρνητικές συνέπειες για την χώρα.
Με τόσο δραματικές και δυσμενείς εξελίξεις για τους Έλληνες και την Ελλάδα, θεωρήσαμε ανεπίτρεπτο την μη ουσιαστική λειτουργία των πολιτικών οργάνων του «ΠΡΑΤΤΩ», την μη επανεκτίμηση της κατάστασης και την μη παρέμβασή μας στην πολιτική επικαιρότητα με νέες, ακόμη πιο προχωρημένες πολιτικές ιδέες διεξόδου από την κρίση.
Η αποχώρησή μας αυτή, όμως, δεν σημαίνει και παραίτηση από τις πολιτικές και ιδεολογικές του αρχές και από το κεντρικό του αίτημα που ήταν η δημιουργία ενός πραγματικού αντιμνημονιακού, προοδευτικού Μετώπου Σωτηρίας και ανασυγκρότησης της χώρας, με προεξάρχουσα την πατριωτική Αριστερά.
Παραμένει μεγάλη η ανάγκη να δημιουργηθεί μια νέα, μεγάλη πολιτική δύναμη από τις αντιμνημονιακές προοδευτικές, πατριωτικές δυνάμεις, που θα προέλθουν από τα «σπλάχνα» της κοινωνικής συνείδησης και οργής, και από πολιτικό προσωπικό που δεν θα είναι ενταγμένο, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στα «πελατειακά» και κρατικά υπάρχοντα δίκτυα, που σχηματίσθηκαν κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης και αφορούν σχεδόν το σύνολο σχεδόν του σημερινού πολιτικού προσωπικού και εποικοδομήματος. Πολιτικό προσωπικό, που θα αποποιηθεί εκ προοιμίου τα ιδιαίτερα προνόμια του ατομικού πλούτου και της ατιμωρησίας, που θα έχει την εμπειρία της παραγωγικής διαδικασίας, τη γνώση, τη συνείδηση αλλά και τον ρεαλισμό και θα συμπλέει με την κοινή λογική.
Η ανάγκη για ένα τέτοιο προοδευτικό, πολιτικό φορέα είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο, καθώς δεν έχουν αρθεί τα αίτια της κρίσης, που παραλύει τον παραγωγικό ιστό της χώρας και περιθωριοποιεί τους Έλληνες, και που εστιάζονται σε εξωγενείς παράγοντες αλλά και στο εκτεταμένο «σύστημα παρακμής» στο εσωτερικό της χώρας.
Παράλληλα, στα εθνικά θέματα, με το προσφυγικό, με την αμφισβήτηση της Συνθήκη της Λωζάννης από τον Ερντογάν, την Τουρκία να αποδεικνύει πως αποτελεί δύναμη που αμφισβητεί σε κάθε ευκαιρία τη διεθνή νομιμότητα, και με «ανοιχτά» τα εθνικά θέματα για την Ελλάδα, αναζωπυρώνεται ο φόβος επικίνδυνων εξελίξεων.
Δυστυχώς και η σημερινή πολιτική ηγεσία μοιάζει φοβισμένη και η πολιτική και η οικονομική ολιγαρχία ανίκανη να ορθώσει ανάστημα σε κανένα ζήτημα οικονομικό, πολιτικό και εθνικό, με συνέπεια να μπαίνουν σε δοκιμασία τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των Ελλήνων.
Με αυτόν τον τρόπο, δικαιώνεται ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης, που έθεσε τη δραματική αλλαγή ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή σε βάρος της Ελλάδας και προέβλεψε πως όταν αυτή αναζητήσει προστάτη εντός της Ευρώπης, υπονοώντας τη Γερμανία, θα εκτεθεί σε πολύ μεγάλο κίνδυνο η εθνική της ασφάλεια και παγιωμένα εθνικά της συμφέροντα.
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ανταποκρινόμενη στο αίτημα 513 συνδικαλιστικών οργανώσεων ( 477 Εργατικών Σωματείων, 15 Ομοσπονδιών και 21 Εργατικών Κέντρων), κατέθεσε Πρόταση Νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Η πρόταση νόμου παραδόθηκε από τα σωματεία στα κόμματα της Βουλής (πλην της Χρυσής Αυγής) τη Δευτέρα 18 Οκτώβρη , κατά τη διάρκεια μεγάλο εργατικού συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα, και προβλέπει με την εφαρμογή της, την κατάργηση όλων των αντεργατικών διατάξεων που περιέχονται στους νόμους που ψηφίστηκαν από τις προηγούμενες και τη σημερινή κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια με τα τρία μνημόνια.
Πλήρη διασφάλιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επαναφορά της υποχρεωτικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), της αρχής της ευνοϊκότερης μεταχείρισης για τους εργαζόμενους. Αποκατάσταση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Κατάργηση της απαράδεκτης διάκρισης για τα νέα παιδιά που μπαίνουν στη δουλειά. Αποκατάσταση των δώρων και των επιδομάτων σε εργαζόμενους και συνταξιούχους. Επαναφορά των όρων των κλαδικών συμβάσεων στα επίπεδα πριν το 2012, ως βάση για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης κ.ά.
Στην πρόταση νόμου, την οποία υπογράφει ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, αναφέρονται τα εξής(όπως έχουν διαμορφωθεί από τα πιο πάνω αναφερόμενα Σωματεία).
Πρόταση νόμου «Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας»
Μέρος πρώτο
Άρθρο 1
Δέσμευση.
Το άρθρο 8 του ν. 1876/1990, όπως ισχύει μετά και την αντικατάσταση του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 με την υποπερ. ΙΑ 11 εδ. 1, 2α του ν. 4093/2012, αντικαθίσταται ως εξής:
«α. Οι εθνικές γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας καθορίζουν τους ελάχιστους μισθολογικούς και λοιπούς όρους εργασίας, που ισχύουν για τους εργαζόμενους όλης της χώρας.
β. Οι κλαδικές, οι επιχειρησιακές και οι εθνικές ή τοπικές ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας δεν επιτρέπεται να περιέχουν δυσμενέστερους όρους εργασίας, για τους εργαζόμενους, από τους όρους της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Στους εργαζόμενους αυτούς περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο στα Ν.Π.Δ.Δ. και στους ΟΤΑ.
γ. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας όλων των κατηγοριών και βαθμίδων, δεσμεύουν όλους τους εργαζόμενους και όλους τους εργοδότες, που εμπίπτουν στο πεδίο ισχύος της κάθε συλλογικής σύμβασης, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή όχι των συνδικαλιστικών οργάνων ή οργανώσεων, που συνήψαν τη συγκεκριμένη συλλογική σύμβαση εργασίας».
Άρθρο 2
Ικανότητα για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
α. Το πρώτο εδάφιο του στοιχείου α της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του ν. 1876/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 37 παρ. 3 του ν. 4024/2011, καταργείται και αντικαθίσταται ως εξής: «1. Ικανότητα για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχουν: α. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών, όλων των βαθμίδων, στο πεδίο της δραστηριότητάς τους».
β. Η παράγραφος 3 του ίδιου άρθρου 6 του ν. 1876/1990, όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. 4 του ν. 4024/2011, καταργείται και αντικαθίσταται ως εξής: «Για τη νομιμοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων εφαρμόζονται οι σχετικές διατάξεις των καταστατικών τους».
Άρθρο 3
Ισχύς συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Το άρθρο 7 του ν. 1876/1990, καταργείται και αντικαθίσταται ως εξής:
«α. Οι όροι ατομικών συμβάσεων εργασίας, που αποκλίνουν από ρυθμίσεις συλλογικών συμβάσεων, είναι επικρατέστεροι, εφόσον παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζόμενους.
β. Όροι εργασίας συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που είναι ευνοϊκότεροι για τους εργαζόμενους, υπερισχύουν των νόμων
γ. Οι κανονιστικοί όροι της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) έχουν άμεση και αναγκαστική ισχύ».
Άρθρο 4
Αρμοδιότητα σύναψης επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Η περίπτωση 5 του άρθρου 3 του ν. 1876/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 37 παρ. 1 του ν. 4024/2011, αντικαθίσταται ως εξής: «Οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις συνάπτονται από συνδικαλιστικές οργανώσεις της επιχείρησης που καλύπτουν τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από την κατηγορία, τη θέση ή την ειδικότητά τους και εφόσον αυτές ελλείπουν από τις αντίστοιχες πρωτοβάθμιες κλαδικές οργανώσεις και τον εργοδότη.
Άρθρο 5
Συρροή.
Το άρθρο 10 του ν. 1876/1990, όπως ισχύει μετά και την προσθήκη εδαφίου με το άρθρο 37 παρ. 5 του ν. 4024/2011, αντικαθίσταται ως εξής:
«α. Αν μια σχέση εργασίας ρυθμίζεται από περισσότερες ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εφαρμόζεται η πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο.
β. Κλαδική ή επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας, υπερισχύει, σε περίπτωση συρροής, με ομοιοεπαγγλεματική συλλογική σύμβασης εργασίας, εκτός εάν η ομοιοεπαγγελματική είναι ευνοϊκότερη για τους εργαζόμενους».
Άρθρο 6
Χρόνος ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Οι όροι των συλλογικών συμβάσεων εργασίας εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι την υπογραφή νέας αντίστοιχης συλλογικής σύμβασης εργασίας, χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Καμιά Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) δεν μπορεί σε κάθε περίπτωση να έχει διάρκεια μικρότερη του έτους. Κατά τα λοιπά ισχύουν οι περιπτώσεις 2 και 3 του άρθρου του 9 του ν. 1876/90.
Άρθρο 7
Διαιτησία.
Σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων ή αποτυχίας της μεσολάβησης, οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, για τον καθορισμό όλων των όρων παροχής εργασίας.
Άρθρο 8
Επαναφορά σε ισχύ συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Όροι συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που ήταν σε ισχύ στις 29.2.2012 (ημερομηνία δημοσίευσης της Π.Υ.Σ. 6/2012), εφόσον αυτές έχουν λήξει, επανέρχονται σε ισχύ, από την έναρξη ισχύος της παρούσας.
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Άρθρο 9
Επαναφορά κατώτατου μισθού και ημερομισθίου.
Από την έναρξη ισχύος της παρούσας το κατώτατο όριο του μηνιαίου μισθού του νεοπροσλαμβανόμενου άγαμου εργατοτεχνίτη ανέρχεται στο ποσό των 751 ευρώ και του ημερομισθίου στο ποσό των 33.57 ευρώ, μικτά, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, το άρθρο 103 του ν. 4172/2013, καθώς επίσης και κάθε άλλη αντίθετη, στην προηγούμενη παράγραφο, διάταξη, τυπικού ή ουσιαστικού νόμου ή συλλογικής σύμβασης εργασίας ή διαιτητικής απόφασης, καταργείται. Για όσους έχουν προϋπηρεσία αναγνωρίζονται 3 τριετίες για τους υπαλλήλους και 6 τριετίες για τους αμειβόμενους με ημερομίσθιο κατά τα ποσοστά που ίσχυαν πριν την εφαρμογή των παραπάνω νόμων.
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Άρθρο 10
Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και της 13ης και 14ης σύνταξης.
α. Οι συνταξιούχοι όλων των ασφαλιστικών φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης λαμβάνουν επιδόματα Πάσχα και άδειας, ανερχόμενα το καθένα στο μισό της μηνιαίας χορηγούμενης σύνταξης. Επίσης οι πιο πάνω συνταξιούχοι δικαιούνται επίδομα Χριστουγέννων, ανερχόμενο στο ποσό της μηνιαίας χορηγούμενης σύνταξης.
β. Επαναχορηγούνται τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας, που καταργήθηκαν και αφορούν υπαλλήλους, μισθωτούς και λειτουργούς του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ., ΟΤΑ καθώς και τα μόνιμα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, της ΕΛ.ΑΣ, του πυροσβεστικού και λιμενικού σώματος.
Το επίδομα Χριστουγέννων ανέρχεται στο ύψος των μηνιαίων αποδοχών και τα επιδόματα Πάσχα και άδειας στο ύψος του μισού των μηνιαίων αποδοχών, το καθένα.
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
Άρθρο 11
Κατάργηση ελαστικών σχέσεων εργασίας.
α. Καταργείται κάθε διάταξη νόμου, που προβλέπει καθιέρωση μερικής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος, οι υφιστάμενες σχέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης μετατρέπονται, αυτοδικαίως, σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους απασχόλησης.
β. Καταργείται κάθε διάταξη νόμου, που θεσμοθετεί την εκ περιτροπής εργασία.
γ. Καταργείται κάθε διάταξη νόμου, που αναφέρεται στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
δ. Καταργούνται οι διατάξεις νόμων, που αναφέρονται στις εταιρίες προσωρινής απασχόλησης (ενοικίασης εργαζομένων). Από την έναρξη ισχύος της παρούσας, οι εργαζόμενοι των πιο πάνω εταιριών, που απασχολούνται σε άλλους (έμμεσους εργοδότες), θεωρείται, αυτοδικαίως, ότι συνδέονται, με σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, με τους έμμεσους αυτούς εργοδότες.
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
Άρθρο 12
Καταργούμενες διατάξεις.
Κάθε διάταξη νόμου ή κανονιστικής πράξης της Διοίκησης, αντίθετη προς τις διατάξεις της παρούσας, καταργείται, με την επιφύλαξη ευνοϊκότερων, για τους εργαζόμενους, διατάξεων, που περιέχονται σε νόμο, κανονιστική πράξη της διοίκησης, συλλογική σύμβαση εργασίας ή διαιτητική απόφαση, οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν.
ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ
Άρθρο 13
Έναρξη ισχύος.
Η ισχύς της παρούσας, εάν δεν ορίζεται διαφορετικά, στις επιμέρους διατάξεις της, αρχίζει από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
